Jan Kazimierz Rubin
 major | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne |
|
| Jednostki | 54 Pułk Piechoty Strzelców Kresowych |
| Stanowiska | dowódca kompanii |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
 _BAR.svg){kind=small} | |
Jan Kazimierz Rubin, niekiedy Kazimierz Rubin[1] (ur. 15 stycznia 1909 w Tokach, zm. 8 marca 1983 w Leeds) – major Wojska Polskiego, działacz emigracyjny.
Życiorys
Urodził się 15 stycznia 1909 w Tokach na Podolu[2]. Był bratem Władysława (1917-1990, ksiądz kardynał)[3]. Kształcił się w I Państwowym Gimnazjum im. Wincentego Pola w Tarnopolu, w którym w 1930 ukończył VIII klasę i zdał egzamin dojrzałości[4][2]. Uczył się w Szkole Podchorążych w Rawie Ruskiej oraz służył w tarnopolskim 54 Pułku Piechoty Strzelców Kresowych[2]. Ukończył studia prawa na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie[2]. W tym czasie należał do Związku Akademickiego „Młodzież Wszechpolska” oraz był działaczem Bratniej Pomocy Studentów UJK[5], której był prezesem w latach 1935-1936[2][3]. Po studiach podjął pracę w Izbie Skarbowej w Sandomierzu[2].
Po wybuchu II wojny światowej i nastaniu okupacji sowieckiej został aresztowany przez NKWD, a następnie zesłany do łagrów na północy ZSRR[2]. Po odzyskaniu wolności wstąpił do formowanych Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR, z którymi ewakuował się przez Środkowy Wschód[2]. Później brał udział we wszystkich bitwach kampanii włoskiej jako dowódca kompanii w 5 Kresowej Dywizja Piechoty w składzie 2 Korpusu Polskiego Polskich Sił Zbrojnych[2]. Awansował na stopień majora[2].
Po wojnie pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii[2]. Pracował w przemyśle stalowym[2]. Później był szefem klubów i domów polskich, np. domu Towarzystwa Pomocy Polaków w Leeds[2]. Udzielał się także w działalności społecznej i kombatanckiej oraz działalności politycznej obozu narodowego[2]. Był aktywnym działaczem emigracyjnego Stronnictwa Narodowego[2]. Był członkiem zarządu i wiceprezesem Rady Towarzystwa Pomocy Polakom (TPP) w Londynie[2].
Zmarł 8 marca 1983 w Leeds[2]. Jego ciało zostało przewiezione do Polski, gdzie po wojnie żyła jego żona i syn[2].
Ordery i odznaczenia
Przypisy
- ↑ W niektórych publikacjach pojawiała się tożsamość Kazimierz Rubin, np. Sprawozdanie Dyrekcji Państwowego Gimnazjum I. im. W. Pola w Tarnopolu za rok szkolny 1925/26. Tarnopol: 1926, s. 17. Jan Draus: Uniwersytet Jana Kazimierza we Lwowie 1918-1946. Portret kresowej uczelni. Kraków: Księgarnia Akademicka, 2007, s. 58. ISBN 978-83-7188-964-6. Natomiast w sprawozdaniu szkolnym z 1930 w różnych miejscach pojawiły się obie formy tj. „Jan Kazimierz” oraz „Kazimierz”, zob. Sprawozdanie Dyrekcji Państwowego Gimnazjum I. im. W. Pola w Tarnopolu za rok szkolny 1929/30. Tarnopol: 1930, s. 18, 23, 44, 48.
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t Adam Treszka. Śp. Jan Kazimierz Rubin / Z żałobnej karty. „Biuletyn”. Nr 45, s. 76-77, 98-99, Czerwiec 1983. Koło Lwowian w Londynie.
- ↑ a b Jan Draus: Uniwersytet Jana Kazimierza we Lwowie 1918-1946. Portret kresowej uczelni. Kraków: Księgarnia Akademicka, 2007, s. 58. ISBN 978-83-7188-964-6.
- ↑ Sprawozdanie Dyrekcji Państwowego Gimnazjum I. im. W. Pola w Tarnopolu za rok szkolny 1929/30. Tarnopol: 1930, s. 48.
- ↑ Zdzisław Peszkowski: Z grodu nad krętym Sanem w szeroki świat. Sanok: Muzeum Historyczne w Sanoku, 2004, s. 52. ISBN 83-919305-3-X.
- ↑ Polish Order of the Virtuti Militari Recipients 1792-1992 - R. feefhs.org. [dostęp 2019-10-26]. (ang.).
Media użyte na tej stronie
Poland badge. Second World War period Polish Army (post-1939 Free Polish Army) shoulder title.
Baretka: Krzyż Walecznych (1941).
Naramiennik majora Wojska Polskiego (1919-39).