Jan Kijowski (pułkownik)

Jan Kijowski

pułkownik artylerii
Data i miejsce urodzenia	21 marca 1892 Hołosków
Data i miejsce śmierci	6 marca 1983 Skawina
Przebieg służby
Lata służby	1914–1947
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie Polskie Siły Zbrojne
Formacja	Legiony Polskie
Jednostki	Centrum Wyszkolenia Artylerii
Stanowiska	komendant centrum
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka II wojna światowa kampania wrześniowa
Odznaczenia

Jan Kijowski^[a] (ur. 21 marca 1892 w Hołoskowie, zm. 6 marca 1983 w Skawinie) – pułkownik artylerii Wojska Polskiego i Polskich Sił Zbrojnych, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Urodził się 21 marca 1892 w Hołoskowie, w ówczesnym powiecie nadwórniańskim Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Marka^[2].

Od sierpnia 1914 służył w Legionach Polskich. Początkowo jako kanonier w 1. baterii, a następnie w plutonie wywiadowczym 3. baterii^[3][4]. W składzie II Brygady walczył w kampanii karpackiej i bukowińskiej. 1 maja 1916 został mianowany chorążym, a 1 listopada tego roku podporucznikiem w artylerii^[5]. Wiosną 1917 jego oddziałem macierzystym był 1 Pułk Artylerii^[5]. W lipcu tego roku, po kryzysie przysięgowym, wstąpił do Polskiego Korpusu Posiłkowego, a następnie do Polskiej Siły Zbrojnej^[3]. Służył w baterii polowej. 12 października 1918 Rada Regencyjna mianowała go porucznikiem^[6].

Następnie służył w 3 Pułku Artylerii Polowej Legionów^[7]. 9 września 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu kapitana, w artylerii, w grupie oficerów byłych Legionów Polskich^[8]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 62. lokatą w korpusie oficerów artylerii^[9]. W 1923 pełnił obowiązki dowódcy III dywizjonu^[10]. 1 grudnia 1924 został mianowany majorem ze starszeństwem z 15 sierpnia 1924 i 20. lokatą w korpusie oficerów artylerii^[11]. Po awansie został zatwierdzony na stanowisku dowódcy III dyonu^[12]. Z dniem 1 kwietnia 1925 został odkomenderowany na sześciomiesięczny kurs dowódców dywizjonów w Strzeleckiej Szkole Artylerii w Toruniu^[13]. W sierpniu 1926 został przeniesiony do kadry oficerów artylerii z jednoczesnym pozostawieniem na przeniesieniu służbowym do Obozu Szkół Artylerii w Toruniu do 20 grudnia tego roku^[14]. W lipcu 1928 został zatwierdzony na stanowisku komendanta Szkoły Podoficerów Zawodowych Artylerii^[15][16][17]. 2 grudnia 1930 został mianowany podpułkownikiem ze starszeństwem z 1 stycznia 1931 i 10. lokatą w korpusie oficerów artylerii^[18]. W grudniu 1932 został przeniesiony do 8 Pułku Artylerii Ciężkiej w Toruniu na stanowisko zastępcy dowódcy pułku^[19]. W listopadzie 1935 został przeniesiony do 14 Dywizjonu Artylerii Konnej w Białymstoku na stanowisko dowódcy dywizjonu. W sierpniu 1938 został przeniesiony do 23 Pułku Artylerii Lekkiej w Będzinie na stanowisko dowódcy pułku. Na stopień pułkownika został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1939 i 2. lokatą w korpusie oficerów artylerii^[20]. 24 sierpnia 1939, w czasie mobilizacji, objął obowiązki dowódcy Artylerii Dywizyjnej 23 Dywizji Piechoty. Na tym stanowisku walczył w kampanii wrześniowej. Razem z płk. Włodzimierzem Dembińskim przedostał się na Węgry, a następnie do Francji^[21]. Od 20 lutego do 31 marca 1942 był słuchaczem kursu taktyczno-informacyjnego dla dowódców artylerii dywizyjnej, dowódców pułków i oficerów sztabowych^[22]. W październiku tego roku został komendantem Centrum Wyszkolenia Artylerii^[22].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Złoty Orderu Wojskowego Virtuti Militari
• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 5941 – 17 maja 1922^[23]
• Krzyż Niepodległości – 6 czerwca 1931 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”^[24]
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski – 10 listopada 1938 „za zasługi w służbie wojskowej”^[25][26]
• Krzyż Walecznych czterokrotnie^[27] (po raz 1, 2 i 3 „za czyny orężne w czasie bojów Legionów Polskich”^[28])
• Złoty Krzyż Zasługi^[27]

Zobacz też

• Kawalerowie Virtuti Militari 1914–1921
• Kawalerowie Virtuti Militari 1939–1945

Uwagi

Przypisy

Bibliografia

• Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich w dniu oddania Legionów Polskich Wojsku Polskiemu (12 kwietnia 1917). Komenda Legionów Polskich, 1917.
• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2021-01-07].
• Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
• Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
• Gustaw Baumfeld: Artyleryi Legionów Pułk Pierwszy. Kraków: Nakładem Księgarni K. Wojnara (Wł. M. Skulska), 1917.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2003. ISBN 83-7188-691-8.
• Maciej Szczurowski: Artyleria Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie w II wojnie światowej. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek, 2001. ISBN 83-7174-918-X.

Linki zewnętrzne

• Żołnierze Niepodległości : Kijowski Jan. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2021-05-02].