Jan Klejszmit

Jan Stefan Klejszmit (ur. 3 stycznia 1947 roku w Gdańsku) – generał dywizji Wojska Polskiego, dowódca 41 pułku zmechanizowanego (1980–1984), zastępca komendanta Akademii Obrony Narodowej ds. ogólnych (2001–2004), dowódca Garnizonu Warszawa (2004–2006).

Jan Klejszmit
generał dywizji w st. spocz. generał dywizji w st. spocz.
Data i miejsce urodzenia

3 stycznia 1947
Gdańsk

Przebieg służby
Lata służby

1965–2006

Siły zbrojne

Orzeł LWP.jpg Siły Zbrojne PRL
POL Wojska Lądowe.svg Siły Zbrojne RP

Jednostki

12 Dywizja Zmechanizowana
Wojskowa Akademia Medyczna
Wojskowa Akademia Techniczna im. Jarosława Dąbrowskiego
AON
Dowództwo Garnizonu Warszawa
• AON
• Dowództwo Garnizonu Warszawa

Stanowiska

• dowódca plutonu w pz
• dowódca kompanii w pz
• dowódca batalionu w pz
• szef sztabu – zastępca dowódcy pz
• dowódca pz
• szef sztabu DZ
• zastępca komendanta WAM
• zastępca rektora WAT
• komendant – zastępca dowódcy garnizonu
• zastępca komendanta AON
• dowódca garnizonu

Późniejsza praca

• kanclerz Wojskowej Akademii Technicznej

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Medal „Milito Pro Christo” Honorowa Odznaka Organizacyjna "Za Zasługi dla FSRiWSZRP"

Życiorys

W latach 1965–1968 był podchorążym Oficerskiej Szkoły Wojsk Zmechanizowanych im. Tadeusza Kościuszki, a od 1967 Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Zmechanizowanych we Wrocławiu. Na stopień podporucznika promowany w roku 1968 przez gen. Wojciecha Jaruzelskiego[1]. Zawodową służbę wojskową rozpoczął jako dowódca plutonu piechoty zmotoryzowanej w 41 pułku zmechanizowanym, 12 Dywizji Zmechanizowanej w Szczecinie. Następnie został wyznaczony na stanowisko dowódcy kompanii piechoty tego pułku. W 1974 awansowany na stopień kapitana[1]. W tym samym roku został skierowany do Stargardu Szczecińskiego, gdzie objął stanowisko dowódcy batalionu w 9 pułku zmechanizowanym, którym był do 1975. Po ukończeniu Akademii Sztabu Generalnego w Warszawie objął obowiązki szefa sztabu – zastępcy dowódcy 5 pułku zmechanizowanego, 12 Dywizji Zmechanizowanej w Szczecinie. W 1979 roku otrzymał awans na stopień majora[1].

W latach 1980–1984 był dowódcą 41 pułku zmechanizowanego, 12 Dywizja Zmechanizowana w Szczecinie. Dowodzona przez niego jednostka dwukrotnie zdobyła tytuł przodującego pułku w Pomorskim Okręgu Wojskowym oraz uznana została za przodujący pułk w Wojsku Polskim[1]. W 1983 roku został awansowany na stopień podpułkownika[2]. Od 1984 do 1986 roku pełnił obowiązki szefa sztabu 12 Dywizji Zmechanizowanej[3]. W 1986 roku objął obowiązki zastępcy komendanta ds. liniowych Wojskowej Akademii Medycznej w Łodzi i pełnił je do 1993. W 1987 roku otrzymał awans na stopień pułkownika[2]. Przez cztery kolejne lata (1993–1997) był zastępcą rektora ds. ogólnych Wojskowej Akademii Technicznej w Warszawie. Absolwent Podyplomowych Studiów Operacyjno Strategicznych (PSOS) w Akademii Obrony Narodowej w Warszawie, po czym powrócił na WAT na stanowisko zastępcy komendanta[1].

3 maja 1997 roku z rąk Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Aleksandra Kwaśniewskiego otrzymał akt mianowania na stopień generała brygady i objął stanowisko komendanta – zastępcy dowódcy Garnizonu Warszawa. W roku 1999 dowodzona przez niego jednostka wyróżniona została „Znakiem Honorowym Sił Zbrojnych RP”. Brał czynny udział w zabezpieczeniu trzech pielgrzymek papieża do Polski[4]. W tym okresie członek prezydium Polskiego Związku Podnoszenia Ciężarów, członek Okręgowej Mazowieckiej Rady Łowieckiej, prezes Okręgowego Związku Strzelectwa Sportowego, prezes Wojskowego Koła Łowieckiego[4]. Od 2001 pełnił funkcję zastępcy komendanta Akademii Obrony Narodowej ds. ogólnych[1]. W maju 2004 objął obowiązki zastępcy dowódcy Garnizonu Warszawa, a 15 sierpnia 2005 roku przyjął z rąk prezydenta RP Aleksandra Kwaśniewskiego akt mianowania na stopień generała dywizji[5]. Od września 2004 roku do grudnia 2006 roku pełnił funkcję dowódcy Garnizonu Warszawa[1][6]. Jako dowódca Garnizonu Warszawa uczestniczył w spotkaniach z Janem Pawłem II i jego następcą Benedyktem XVI. Był świadkiem uroczystego otwarcia cmentarzy wojskowych w Charkowie, Miednoje, Katyniu i we Lwowie[4]. Po przejściu w stan spoczynku, podjął pracę w WAT, gdzie został kanclerzem uczelni[7][8][9].

Żonaty, dwoje dzieci: syn – oficer WP, chirurg; córka – oficer WP, absolwentka wydziału lekarskiego Akademii Medycznej w Łodzi[10]. Zamiłowania - żeglarstwo, tenis i łowiectwo[11].

Awanse[1]

Służba wojskowa[1]

Ordery, odznaczenia i wyróżnienia

Przypisy

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

POL Wojska Lądowe.svg
Orzeł Wojsk Lądowych RP
POL Złoty Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny BAR.svg
Baretka: Złoty Medal "Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny".
POL Srebrny Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny BAR.svg
Baretka: Srebrny Medal "Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny".
POL Brązowy Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny BAR.svg
Baretka: Brązowy Medal "Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny".
POL Złoty Medal za Zasługi dla Obronności Kraju BAR.svg
Baretka: Złoty Medal za Zasługi dla Obronności Kraju.
POL Medal Milito Pro Christo BAR.svg
Baretka: Medal "Milito Pro Christo" – ustanowiony i nadawany przez Ordynariat Polowy Wojska Polskiego od 2001.
POL Odznaka Honorowa Za Zasługi dla Federacji Stowarzyszeń Rezerwistów i Weteranów SZ RP BAR.png
Autor: Wiki Romi, Licencja: CC0
Baretka Odznaki Honorowej "Za Zasługi dla Federacji Stowarzyszeń Rezerwistów i Weteranów Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej"