Jan Knothe
Grób Jana i Janiny Knothe na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie | |
Data i miejsce urodzenia | 18 lutego 1912 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | 19 grudnia 1977 |
Alma mater | Wydział Architektury Politechniki Warszawskiej |
Uczelnia | |
Odznaczenia | |
Jan Knothe (ur. 18 lutego[1] 1912 w Winnicy, zm. 19 grudnia 1977 w Warszawie) – polski architekt, grafik, pisarz, poeta i dyplomata w Syrii i Belgii.
Życiorys
Absolwent Gimnazjum im. Władysława IV w Warszawie. Studiował na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej. Na stopień podporucznika rezerwy został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1937 i 1817. lokatą w korpusie oficerów piechoty[2].
Jako więzień Oflagu IIC (Dobiegniew) uczestniczył w życiu kulturalnym obozu. Stworzył cykl wierszy o Warszawie, opracował wierszowane przekłady Ramajany (zaginione podczas ewakuacji obozu) i Mahabharaty wraz z ilustracjami, napisał poemat „Opowieść o dzielnym żeglarzu Janie z Kolna” oraz ze Stanisławem Michalskim zajmował się tworzeniem drzeworytów, ekslibrisów i znaczków obozowych.
Jako architekt był członkiem Biura Odbudowy Stolicy i współtworzył wiele ważnych projektów powojennej Warszawy:
- Trasę Wschód-Zachód (W-Z) (1946–1949) z Henrykiem Stamatello, Józefem Sigalinem, Stanisławem Jankowskim, Zygmuntem Stępińskim
- Marszałkowską Dzielnicę Mieszkaniową (MDM) (1949–1952) ze Stanisławem Jankowskim, Józefem Sigalinem Zygmuntem Stępińskim
- Gmach Ministerstwa Rolnictwa (1951–1955) z Jerzym Grabowskim, Stanisławem Jankowskim.
Był laureatem prawie wszystkich konkursów z tamtych lat: współautor konkursu na Pomnik-Mauzoleum Zwycięstwa, plac Zwycięstwa, Ministerstwo Przemysłu, Centralę Społem, i PZUW, Dworzec Lotniczy Okęcie (wersja z roku 1947), rekonstrukcję kościoła św. Aleksandra, Powszechny Dom Towarowy, Ministerstwo Rolnictwa. Trzykrotnie otrzymał Państwową Nagrodą Artystyczną I stopnia.
W środowisku architektów zasłynął przede wszystkim jako doskonały grafik, który potrafił każdy projekt przedstawić w atrakcyjny sposób. Ilustrował m.in. album Sześcioletni Plan Odbudowy Warszawy (Książka i Wiedza 1950). Był też asystentem w Katedrze Rysunku Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej, kierowanej przez prof. Zygmunta Kamińskiego. Stworzył własny styl grafiki, łącząc gęste kreskowanie tuszem z rojami kropek.
Zostawił po sobie kilka tysięcy rysunków. Jako grafik zilustrował wiele książek, m.in. tom wierszy Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego (Oficyna Wydawnicza, 1946).
Projektował okładki do: Skąpca Bożego (wyd. Niepokalanowa), dwu tomów Najeźdźców (wyd. Oficyna Księgarska Marszałkowska 34) i Mocarza Jana Dobraczyńskiego (wyd. Niepokalanów), dwukrotnie do Sagi o Jarlu Broniszu Władysława Jana Grabskiego (wyd. Wielkopolska Księgarnia Wydawnicza Poznań i wyd. III wydawnictwo Pallottinum Poznań) wraz z 50 ilustracjami.
Jest autorem plakatu do filmu dokumentalnego "Warszawa" z 1952 roku.
Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera II C 11-4-11)[3].
Publikacje i dzieła niedokończone
Napisał i zilustrował książki:
- A tu jest Warszawa (Iskry 1956) - o Warszawie (157 ilustracji)
- O Bazyliszku Pafnucym (Nasza Księgarnia 1959) – bajki wierszem (dla dzieci i młodzieży)
- Niedaleko Damaszku (Iskry 1961) – o Syrii
- Sztuka budowania (Nasza Księgarnia 1968, wznowiona nakładem wydawnictwa Karakter w 2015 r.[4]) - o historii architektury (800 ilustracji)
- Z żabiej perspektywy (Nasza Księgarnia 1977, 1985) – o architekturze
Pozostawił niedokończone:
- maszynopis książki Gdybym był Voglem - 430 stron
- brulion książki Czy Kazimierz Wielki miał prawo jazdy - książka o historii dróg
W „Skarpie Warszawskiej” publikował wiersze („Plac Teatralny” - „Łazienki”) oraz przez 30 lat artykuły, felietony i ilustracje związane z Warszawą w „Stolicy”, „Problemach”, „Polsce”.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1949)[5]
- Order Sztandaru Pracy II klasy (1952)[6]
Przypisy
- ↑ Rybka i Stepan 2021 ↓, s. 251, tu ur. 5 lutego 1912.
- ↑ Rybka i Stepan 2021 ↓, s. 251.
- ↑ Miasto st. Warszawa - Cmentarze (wyszukiwarka)
- ↑ Sztuka budowania, www.karakter.pl [dostęp 2022-04-29] .
- ↑ 22 lipca 1949 "za zasługi położone przy budowie Trasy W - Z" M.P. z 1949 r. nr 94, poz. 1121
- ↑ 22 lipca 1952 "za zasługi położone dla Narodu i Państwa w dziedzinie budownictwa" M.P. z 1952 r. nr 70, poz. 1057.
Bibliografia
- Pawel Knothe, dokumenty rodzinne i rękopisy autora
- Bohdan Garliński: Architektura Polska 1950-1951, Państwowe Wydawnictwa Techniczne, Warszawa 1953
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939. Wyd. 2 poszerzone. Warszawa: Wydawnictwo Tetragon Sp. z o.o., 2021. ISBN 978-83-66687-09-7.
Media użyte na tej stronie
Autor: Staryzoliborz, Licencja: CC BY-SA 4.0
Nagrobek Jana i Janiny Knothe na Powązkach Wojskowych w Warszawie.