Jan Koch

Jan Koch
Państwo działania

 Polska

Data urodzenia

25 lutego 1931 r.

profesor
Alma Mater

Politechnika Wrocławska

Doktorat

1964 r.

Habilitacja

1972 r.

Profesura

1976 r.

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Medal Komisji Edukacji Narodowej

Jan Koch (ur. 25 lutego 1931 r. w Kobylnicy[1]) – polski inżynier mechanik.

Życiorys

Jan Koch urodził się w 1931 r. w Kobylnicy koło Lwowa[2] jako jeden z sześciorga rodzeństwa (jego starszym bratem był prof. Roman Koch). Jego ojciec i obaj dziadkowie byli kowalami. Uczęszczał do gimnazjum przemysłowego przy ulicy Poznańskiej, gdzie uzyskał dyplom ślusarza, a potem ukończył liceum[3]. W 1946 r. osiadł we Wrocławiu i w tym mieście ukończył szkołę średnią oraz studia na Wydziale Mechanicznym Politechniki Wrocławskiej[2] (1950-1955)[3]. Pracę zawodową na tej uczelni rozpoczął w 1953 r. w Katedrze Obróbki Metali. W 1965 r. założył Zakład Obrabiarek, Automatyzacji i Organizacji, którym kierował do 2002 r. Był współtwórcą kierunku studiów automatyka i robotyka (1990 r.) oraz twórcą kierunku zarządzanie i inżynieria produkcji (1997 r.)[2].

Stopień doktora nauk technicznych uzyskał w 1964 r. i habilitował się w 1972 r. W 1976 r. otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego, zaś tytuł profesora zwyczajnego przyznano mu w 1990 r. Autor 200 publikacji, trzech książek, dwóch monografii. Promotor 23 doktorów, recenzent 50 prac doktorskich i habilitacyjnych oraz 15 wniosków do tytułu profesora[2].

W latach 1981–2002 był członkiem Senatu Politechniki Wrocławskiej[2]. W latach 1985–1987 był prorektorem Politechniki Wrocławskiej[4], w latach 1987-1993 dyrektorem Instytutu Technologii Maszyn i Automatyzacji PWr[1], a od 1993 r. przez dwie kadencje do 1999 r. pełnił funkcję dziekana Wydziału Mechanicznego. W 1995 r. stworzył, a następnie sprawował funkcję dyrektora, we Wrocławskim Centrum Transferu Technologii. Wykładał m.in. na uniwersytetach w Dreźnie (1972–1992) i Stuttgarcie (1985–2005). W 1993 r. zainicjował coroczne seminaria dziekanów wydziałów mechanicznych polskich uczelni i w uznaniu zasług w 1997 r. otrzymał honorowy tytuł dziekana dziekanów[2]. Doktor honoris causa Politechniki Szczecińskiej (2002)[4].

Znajdował się w składzie Rady Naukowej Centrum Badawczo–Konstrukcyjnego (1986–1990), był koordynatorem Centralnego Programu Badań Podstawowych (1986–1990) i członkiem Komitetu Badań Naukowych (1991–2004), a także należał do Rady Fundacji Nauki Polskiej (1997–2000)[2].

Żonaty od 1952 r.[3]. Jego synami są Tomasz Koch i Jerzy Koch[1].

Odznaczenia:

Przypisy

  1. ↑ a b c d e Krzysztof Gluziński Kto jest kim we Wrocławiu, wyd. Fox, Wrocław 1999, s. 217-218
  2. ↑ a b c d e f g h i 90. urodziny prof. Jana Kocha, pwr.edu.pl [dostęp 2022-03-11] (pol.).
  3. ↑ a b c Profesor Jan Koch: - Student w tamtych latach to był ktoś, pwr.edu.pl [dostęp 2022-03-11] (pol.).
  4. ↑ a b Marek Burak, Piotr Pregiel, Tytularni profesorowie Politechniki Wrocławskiej 1945-2015, Politechnika Wrocławska, s. 50, ISBN 978-83-7493-885-3 [dostęp 2022-03-11] (pol.).
  5. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 19 października 1998 r. o nadaniu orderów (M.P. z 1998 r. nr 45, poz. 634).

Media użyte na tej stronie