Jan Konopka (wojskowy)

Jan Konopka
ilustracja
Generał brygady
Data i miejsce urodzenia

1777
Skołodycze k. Słonimia

Data i miejsce śmierci

20 grudnia 1814
Dubrowka k. Słonimia

Przebieg służby
Główne wojny i bitwy

Wojna polsko-rosyjska
Insurekcja kościuszkowska
Wojny napoleońskie

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Virtuti Militari Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Komandor Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja)

Jan Konopka (ur. 1777 w Skołodyczach koło Słonimia, zm. 20 grudnia 1814 r. w Dubrowce pod Słonimem[1]) – generał brygady armii Księstwa Warszawskiego.

Życiorys

Był synem Franciszka, majora wojsk litewskich i jego żony Anny. Od 1792 podporucznik w 6 Brygadzie Kawalerii Narodowej, uczestnik wojny polsko-rosyjskiej 1792, odznaczył się pod Zieleńcami. W insurekcji kościuszkowskiej walczył już jako porucznik; ranny pod Maciejowicami.

Po powstaniu pojechał do Francji i służył w jej armii. Od 1797 w Legionach Polskich we Włoszech w stopniu kapitana. Brał udział we wszystkich ich kampaniach. Po rozwiązaniu formacji powrócił do służby francuskiej. Major z 1807, wkrótce dowódca pułku w Legii Nadwiślańskiej. Walczył w kampanii pruskiej. Uczestnik interwencji francuskiej w Hiszpanii.

Za bitwę pod Tudelą uzyskał komandorię Orderu Legii Honorowej[2]. W 1811 generał francuski z tytułem barona cesarstwa. W tymże roku w bitwie pod Albuerą pułk Konopki rozbił całkowicie całą brygadę angielskiej piechoty i zagarnął 5 sztandarów wroga. W bitwie tej pułk polski stracił aż 22% składu osobowego, a żołnierze Konopki otrzymali 10 Legii Honorowych.

W kampanii napoleońskiej 1812 dowódca 3 pułku gwardii litewskiej. Wskutek lekkomyślności dał się zaskoczyć gen. Eufemiuszowi Czaplicowi pod Słonimem, rozbity, ranny dostał się do niewoli. Internowany w Chersoniu. W 1814 po uwolnieniu z niewoli mianowany dowódcą 1 Brygady Jazdy w armii Królestwa Polskiego, ale funkcji tej nie podjął. Wyniszczony ranami i niewolą, zmarł w Warszawie.

Odznaczenia

Był odznaczony Krzyżem Srebrnym i Kawalerskim Orderu Virtuti Militari (1792 i 1810) oraz Krzyżem Kawalerskim i Komandorskim Orderu Legii Honorowej (1807 i 1808)[3].

Zobacz też

Przypisy

  1. Teksty | GenusMeum, genusmeum.pl [dostęp 2017-12-25] [zarchiwizowane z adresu 2017-12-25] (pol.).
  2. Tomasz Stańczyk: Kawalerowie gwiaździstego krzyża. historia.uwazamrze.pl. s. 2. [dostęp 2016-10-23].
  3. Tadeusz Jeziorowski: The Napoleonic Orders. Ordery Napoleońskie. Warszawa 2018, s. 149

Bibliografia

  • H. P. Kosk, Generalicja polska, t. 1, Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, Pruszków 1998

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie