Jan Kurczab

Jan Kurczab, pierwotnie Arnold Zimentstark[1] (ur. 30 stycznia 1907 w Krakowie, zm. 13 października 1969 w Krakowie) – polski pisarz, reżyser, dramaturg, publicysta, autor nowel, powieści obyczajowych oraz dla młodzieży, działacz społeczny, z wykształcenia inżynier chemii.

Urodził się w rodzinie żydowskiej, jako syn Jakuba Zimentstarka i Pauliny z domu Groner. Ukończył chemię na Politechnice Czeskiej w Pradze. W swoim wyuczonym zawodzie pracował do 1949.

Od 1950 członek Związku Literatów Polskich. Główny założyciel amatorskiego zespołu teatralnego Nurt w Nowej Hucie.

W lutym 1953 wraz z innymi 52 osobistościami świata kultury podpisał tzw. Rezolucję Związku Literatów Polskich w Krakowie w sprawie procesu krakowskiego.

Od 1933 żonaty z Janiną Liebling (1908-2008), z którą miał dwie córki: Aleksandrę (ur. 1940) i Krystynę (ur. 1954).

Twórczość

  • Nurt. Opowieść o pewnym teatrze, (Kraków, Wydaw. Literackie, 1955).
  • Martwe dusze M. Gogola (opracowanie dramaturg. tekstu z A.Kowalczykiem,reż. W.Hańcza, Teatr Polski Warszawa, premiera 11 V1969)
  • Kronika serdeczna, (Kraków, Wydaw. Literackie, 1963).

Upamiętnienie

  • Jego imię nosi ulica w Krakowie, w dzielnicy Bieżanów-Prokocim[2]

Przypisy

  1. ↑ Drzewo genealogiczne rodziny Lieblingów. [dostęp 2015-05-20].
  2. ↑ Jana Kurczaba, Jana Kurczaba [dostęp 2018-09-20] (pol.).

Bibliografia