Jan Kyparysjota
| ||
Data i miejsce urodzenia | pocz. XIV wieku Kyparissia | |
Data śmierci | XIV wiek | |
Język | grecki | |
Dziedzina sztuki | teolog | |
Ważne dzieła | ||
Ton teologikon reseon stoicheiodes ektesis |
Jan Kyparysjota lub Kyparissiotes[1] (gr.: Ἰωάννης Κυπαρισσιώτης, Jōannēs Kyparissiōtēs) – XIV-wieczny teolog bizantyński, przeciwnik palamityzmu.
Życiorys
Jan urodził się w I połowie XIV wieku prawdopodobnie w Kyparissii, na Peloponezie. Z powodu ataków ze strony patriarchy Konstantynopola Filoteusza Kokina wyjechał na zachód i przeszedł na katolicyzm. W latach 1376-1377 przebywał w otoczeniu papieża Grzegorza XI. W swych pismach, wysoko ocenianych przez Nicefora Gregorasa zwalczał naukę Grzegorza Palamasa[2].
Pisma
W napisanym po 1360 roku, w pięciu księgach, Palamatikai parabaseis, po raz pierwszy usystematyzował według metody scholastycznej dogmatykę Kościoła Wschodniego (PG 152, 663-738)[3]. Napisał, wymierzony przeciw Logos syntomos Nila Kabazylasa, traktat Logoi antirretikoi oraz skierowane przeciw hezychastom O herezjach (Perí hajréseon). Znane są również jego hymny prozą na temat materii, natury, ruchu, miejsca i czasu jako form Bożego działania (wyd. B. L. Dentakis, Ateny, 1964). Głównym dziełem Kyparysjoty jest kompendium na temat imion Bożych, zachowane w przekładzie F. Torrésa pod tytułem Ton teologikon reseon stoicheiodes ektesis (na Zachodzie znane jako Expositio materialia, PG 152, 741-992). Napisane metodą scholastyczną, dzieło zawiera systematyczny wykład teologii afirmatywnej o Bożym dziele i imionach Bożych oraz teologii negatywnej o Bożej nieskończoności. Kyparysjota cytuje w nim Pseudo-Dionizego Areopagitę w wykładzie Maksyma Wyznawcy i innych ojców[2][4].
Przypisy
- ↑ O. Jurewicza w Zasadach spolszczania i transpozycji imion własnych i nazw geograficznych greckich epoki bizantyńskiej podaje formę Kyparysjota (w G. Ostrogorski: Dzieje Bizancjum, s. 616) Formę Kyparissiotes stosuje m.in. B. Modzelewska (Encyklopedia katolicka, t. 7, s. 914)
- ↑ a b Bożena Modzelewska: Jan Kyparissiotes. W: Encyklopedia katolicka. T. 7. s. 914.
- ↑ O. Jurewicz Palamatikai parabaseis przypisuje Nilowi Kabazylasowi (Historia literatury bizantyńskiej, s. 286)
- ↑ O. Jurewicz: Historia literatury bizantyńskiej. s. 286.
Bibliografia
- O. Jurewicz: Historia literatury bizantyńskiej. Wrocław: Ossolineum, 1984. ISBN 83-04-01422-X.
- Bożena Modzelewska: Jan Kyparissiotes. W: Encyklopedia katolicka. T. 7. Lublin: Towarzystwo Naukowe KUL, 1997, s. 914.
- ISNI: 0000 0004 2806 2289
- VIAF: 306425053, 1792159474074827660233, 339159474307227662252, 610152636065020050681
- LCCN: no2012115736
- GND: 10094874X, 1157851827
- SUDOC: 187816018
- BNE: XX1039783
- NTA: 074139088
- PLWABN: 9810552150005606
- NUKAT: n2014007155
- WorldCat: viaf-4896153063221319320008, lccn-no2012115736, viaf-1792159474074827660233, viaf-306425053, viaf-610152636065020050681, viaf-288715031