Jan Madejski (inżynier)

Jan Madejski

Data i miejsce urodzenia	12 maja 1925 Książ Wielki
Data i miejsce śmierci	21 października 2000 Warszawa
profesor doktor nauk technicznych
Specjalność: termodynamika, wymiana ciepła
Alma Mater	Politechnika Gdańska (1947)
Doktorat	1957
Profesura	1965
Polska Akademia Nauk
Status	Członek rzeczywisty (1986), Członek korespondent (1973)
Odznaczenia

Jan Madejski (ur. 12 maja 1925 w Książu Wielkim, zm. 21 października 2000 w Warszawie^[1]) – polski inżynier, profesor nauk technicznych, specjalista w zakresie termodynamiki i wymiany ciepła, twórca szkoły przepływów dwufazowych w Polsce, członek rzeczywisty Polskiej Akademii Nauk.

Życiorys

Syn Władysława Madejskiego i Ireny z d. Świętochowskiej^[2]. Ojciec Jana Madejskiego był zawodowym oficerem lotnictwa wojskowego, w okresie II wojny światowej służył jako podpułkownik w Anglii, w latach 1946–1947 pełnił funkcję komendanta Oficerskiej Szkoły Lotnictwa w Dęblinie^[2].

W czasie okupacji niemieckiej Jan Madejski uczył się na tajnych kompletach w Gimnazjum im. Tadeusza Reytana w Warszawie i w 1943 roku uzyskał w nim maturę, po czym studiował na tajnej Politechnice Warszawskiej^[2]. Był żołnierzem Armii Krajowej^[2]. W 1944 roku wstąpił ochotniczo do 1 Armii Wojska Polskiego, uczestniczył w walkach o Wał Pomorski i został ciężko ranny^[2].

W 1947 roku ukończył studia na Wydziale Mechanicznym Politechniki Gdańskiej, gdzie pracował do 1967 roku, od 1954 roku jako kierownik Katedry Teorii Maszyn Cieplnych^[2]. W 1957 roku otrzymał stopień kandydata nauk technicznych (odpowiednik stopnia naukowego doktora), a w 1965 roku tytuł profesora nadzwyczajnego przyznany przez Radę Państwa^[2]. W latach 1965–1969 był zatrudniony w Wyższej Szkole Inżynierskiej w Rzeszowie^[2]. W latach 1969–1975 pracował w Instytucie Badań Jądrowych w Świerku, w latach 1970–1971 sprawując funkcję jego dyrektora^[2]. W latach 1975–1988 profesor Politechniki Rzeszowskiej^[1]. Od 1973 członek korespondent Polskiej Akademii Nauk, od 1986 członek rzeczywisty PAN^[3].

Specjalizował się w termodynamice^[4], przepływach dwufazowych i zagadnieniach cieplno-przepływowych, m.in. w energetyce jądrowej^[2]. Został pochowany na Cmentarzu Komunalnym Północnym w Warszawie^[2].

Monografie

• Teoria wymiany ciepła (1963)
• Wymiana ciepła przy wrzeniu i przepływy dwufazowe (1971, 1973)
• Termodynamika techniczna (1972, 1977, 1984, 2000)
• Wymiana ciepła w turbinach cieplnych (1988)
• Traktat o śmigłach (1991)

Odznaczenia

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1981)^[2]
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1973)^[2]
• Medal Komisji Edukacji Narodowej (1978)^[2]
• Srebrny Medal „Zasłużonym na Polu Chwały”^[2]
• Medal za Warszawę 1939–1945^[2]
• Medal Zwycięstwa i Wolności 1945^[2]
• Tytuł honorowy „Zasłużony Nauczyciel Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej”^[2]
• Medal „Zasłużonym dla Politechniki Rzeszowskiej” (1983)^[2]

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Kazimierz E. Oczoś. Wspomnienie o profesorze Janie Madejskim. „Gazeta Politechniki. Pismo Pracowników i Studentów Politechniki Rzeszowskiej im. Ignacego Łukasiewicza”. styczeń 2001 (85), s. 11–12, 2001. Rzeszów: Politechnika Rzeszowska. ISSN 1232-7832. [dostęp 2021-03-15].