Jan Maria Gisges

Grób Jana Marii Gisgesa na warszawskim Cmentarzu Wojskowym na Powązkach

Jan Maria Gisges (ur. 15 stycznia 1914 w Nisku, zm. 17 grudnia 1983 w Warszawie) – polski poeta, prozaik oraz autor sztuk scenicznych.

Życiorys

Studiował filologię polską na Uniwersytecie Warszawskim. W latach 1943-1945 był więźniem niemieckiego obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau oraz innych obozów. W latach 1945-1949 przebywał w Kielcach, gdzie był pracownikiem Urzędu Wojewódzkiego. Był też redaktorem regionalnego miesięcznika „Cychry”. Debiutował w 1949 r. na łamach prasy jako poeta. Od 1949 r. mieszkał w Warszawie. Był wieloletnim działaczem Związku Literatów Polskich. Był również wieloletnim współpracownikiem Służby Bezpieczeństwa (TW „Maria”, „Marian”)^[1]. W 1971 r. otrzymał nagrodę Instytutu Wydawniczego CRZZ za powieść Śmiech. Pochowany na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie w kwaterze C39-2-7^[2].

Córka to Ewa Zwierzchowska-Gisges^[3].

Upamiętnienie

W miejscu urodzenia pisarz ma swoją ulicę^[4].

Twórczość wybrana

• Więzień i chłop
• Opowieści krajobrazu
• Pierwsza miłość
• Zielone gałęzie
• Idącym naprzód
• Modrzewie
• Brudne śniegi
• Osty
• Spadek
• Śmiech
• Czerwony pułkownik 1829-1863
• Borelowski
• Marmury i dmuchawce
• Portret pięknej sekretarki

Przypisy

Bibliografia

• Lesław M. Bartelski: Polscy pisarze współcześni, 1939-1991: Leksykon. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1995. ISBN 83-01-11593-9.
• Sławomir Czwal: Wyparli się poety?. echodnia.eu, 2007-01-29. [dostęp 2017-11-12].
• Helena Kowalik. Pisarz i literat w jednym stoją domu. „Tygodnik Przegląd”, 2005-05-22. [dostęp 2017-11-12]. 
• Joanna Siedlecka: Kryptonim "Liryka" : bezpieka wobec literatów. Warszawa: Prószyński Media, 2009. ISBN 978-83-7648-041-1.