Jan Marijnissen
 | |
| Data i miejsce urodzenia | 8 października 1952 |
|---|---|
| Lider Partii Socjalistycznej | |
| Okres | od 1988 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | Hans van Hooft |
| Następca | |
Johannes Guillaume Christianus Andreas (Jan) Marijnissen (ur. 8 października 1952 w Oss[1]) – holenderski polityk i robotnik, od 1988 do 2008 lider Partii Socjalistycznej, deputowany do Tweede Kamer.
Życiorys
Jan Marijnissen urodził się w 1952 w Oss. Po ukończeniu szkoły średniej w Nijmegen pracował w fabrykach w pobliżu swego rodzinnego miasta. Jako spawacz przez ponad dziesięć lat był zatrudniony w przemyśle metalurgicznym (1974–1985). Był działaczem marksistowsko-leninowskiej partii Kommunistiese Eenheidsbeweging Nederland, a w 1972 został członkiem nowo powstałej Partii Socjalistycznej (SP). W 1976 uzyskał mandat radnego miejskiego w Oss, którym był do 1993. W tym czasie stworzył w mieście struktury Partii Socjalistycznej. W latach 1987–1989 wchodził w skład stanów prowincjonalnych Brabancji Północnej. W 1988 został przewodniczącym SP i jej liderem politycznym. Pod jego przywództwem partia przekształciła się z ugrupowania lokalnego w ogólnokrajowe. W 1994 partia weszła po raz pierwszy do parlamentu, zdobywając w nim 2 mandaty. 5 maja 1994 Jan Marijnissen, któremu przypadł jeden z nich, został liderem klubu parlamentarnego SP w Tweede Kamer, niższej izbie holenderskiego parlamentu[1].
Od tego czasu pozycja socjalistów powoli wzrastała. W wyborach w 1998 zdobyli 5 mandatów, a w 2002 miejsc w Tweede Kamer. W przedterminowych wyborach w 2003 SP utrzymała ten stan posiadania, a w 2006 zdobyła 25 mandatów, stając się trzecią siłą w parlamencie. Jan Marijnissen każdorazowo jako lijsttrekker (lider listy wyborczej) uzyskiwał reelekcję, pozostając na czele frakcji poselskiej SP[1].
Brał aktywny udział w kampaniach społecznych, m.in. przeciwko zanieczyszczaniu środowiska. Był jednym z liderów kampanii na rzecz odrzucenia w holenderskim referendum projektu tzw. konstytucji europejskiej w 2005[2]. Krytycy jego działań zarzucali mu autorytarny styl przywództwa, ultralewicowe poglądy w sferze opieki socjalnej, określano go jako lewicowego populistę.
17 czerwca 2008 zrezygnował z funkcji lidera partii i stanowiska przewodniczącego klubu parlamentarnego SP, argumentując decyzję względami zdrowotnymi (dyskopatia)[1][3]. Mandat deputowanego wykonywał do 2010. Pozostał jednocześnie na formalnym stanowisku przewodniczącego Partii Socjalistycznej[1]. Zajmował je nadal do listopada 2015[4].
Od 1976 żonaty, ma córkę[1] Lilian Marijnissen, która w 2017 stanęła na czele Partii Socjalistycznej[5].
Wybrane publikacje
- Samenleven kan je niet alleen (1993)
- Tegenstemmen, een rood antwoord op Paars (1996)
- Effe Dimmen! Een rebel in Den Haag (1998)
- Schrale Rijkdom (2002)
- Nieuw Optimisme (2003)
- Hoe dan, Jan? (2005)
- Kijk op deze tijd (2013)[1]
Przypisy
- ↑ a b c d e f g J.G.Ch.A. (Jan) Marijnissen (niderl.). parlement.com. [dostęp 2016-09-25].
- ↑ French 'no' delights Dutch opponents of the EU constitution (ang.). eubusiness.com, 30 maja 2005. [dostęp 2016-09-25].
- ↑ Marijnissen vertrekt als SP-fractievoorzitter (niderl.). trouw.nl, 17 czerwca 2008. [dostęp 2016-09-25].
- ↑ XXI SP-congres bedankt Jan Marijnissen en kiest Ron Meyer als nieuwe voorzitter (niderl.). sp.nl, 28 listopada 2015. [dostęp 2016-09-25].
- ↑ SP-leider Roemer stapt op, Lilian Marijnissen volgt hem op (niderl.). nos.nl, 13 grudnia 2017. [dostęp 2018-03-02].
Linki zewnętrzne
- Jan Marijnissen – strona prywatna (niderl.). [dostęp 2016-09-25].
Media użyte na tej stronie