Jan Matysko
 porucznik | |
| Data i miejsce urodzenia | 31 maja 1912 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1933–1945 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | Batalion Elektrotechniczny, 1 Dywizja Pancerna (PSZ), Okręg Kraków AK, 1 Pułk Strzelców Podhalańskich AK |
| Stanowiska | instruktor w kompanii elektrotechnicznej, kierownik kursu kierowców pojazdów samochodowych, instruktor kursu radiomechanicznego, szef technicznej obsługi radiostacji komendy okręgu AK, zastępca szefa łączności DSZnK i WiN |
| Główne wojny i bitwy | II wojna światowa, |
| Późniejsza praca | inspektor nadzoru |
| Odznaczenia | |
_4r_BAR.svg){kind=small} | |
Jan Matysko vel Jan Wysocki pseud.: „Oskard”, „Łukasz”, „Hanys” (ur. 31 maja 1912 w Kupraczach (powiat lubomelski), zm. 18 listopada 1953 w Bydgoszczy) – żołnierz Wojska Polskiego, Polskich Sił Zbrojnych, oficer Armii Krajowej, porucznik łączności, cichociemny.
Życiorys
We wrześniu 1939 roku służył w kompanii reflektorów przeciwlotniczych. 15 września przekroczył granicę polsko-węgierską. Był internowany na Węgrzech. W grudniu dotarł do Francji, gdzie został skierowany do Centrum Wyszkolenia Łączności. Po przedostaniu się w czerwcu 1940 roku do Wielkiej Brytanii w dalszym ciągu służył w Centrum Wyszkolenia Łączności i w Szkole Podchorążych Łączności. Następnie został przydzielony do 1 szwadronu łączności 1 Dywizji Pancernej. Później był instruktorem w Ośrodku Wyszkolenia Sekcji Dyspozycyjnej Naczelnego Wodza.
Po przeszkoleniu został zaprzysiężony 6 lipca 1944 roku w Oddziale VI Sztabu Naczelnego Wodza i przeniesiony do Głównej Bazy Przerzutowej w Brindisi we Włoszech. Zrzutu dokonano w nocy z 26 na 27 grudnia 1944 roku w ramach operacji „Staszek 2” dowodzonej przez mjra naw. Eugeniusza Arciuszkiewicza. Była to ostatnia misja cichociemnych do Polski. Składała się głównie z oficerów łączności. Ich zadaniem było przygotowanie działalności podziemnej w warunkach po zajęciu Polski przez Armię Czerwoną.
Zrzut przyjęła placówka odbiorcza „Wilga”, położona 26 km na północny wschód od Nowego Targu – z 1 pułku strzelców podhalańskich AK. Matysko pozostał w dyspozycji Komendy Okręgu Kraków AK. W czasie oczekiwania na ostateczny przydział służył w 1 batalionie 1 pułku strzelców podhalańskich AK.
Od lutego 1945 roku był zastępcą szefa łączności Obszaru Zachodniego Delegatury Sił Zbrojnych na Kraj i Zrzeszenia Wolność i Niezawisłość. Został aresztowany przez UB w grudniu 1945 roku. Przebywał w więzieniach w Bydgoszczy i Warszawie, m.in. przy ul. Rakowieckiej. Został skazany na 6 lat. Po amnestii w 1947 roku zmniejszono mu karę do 3 lat. W grudniu 1948 roku został zwolniony. Pracował jako inspektor nadzoru w Dziale Inwestycji Własnych Pomorskich Zakładów Budowy Maszyn w Bydgoszczy.
Po śmierci został pochowany na cmentarzu św. Wincentego à Paulo w Bydgoszczy.
Postanowieniem Sądu Warszawskiego Okręgu Wojskowego z 1992 roku uznano wyrok skazujący Matyskę za nieważny.
Awanse
- kapral – 11 listopada 1933 roku
- sierżant – 19 marca 1939 roku
- podporucznik – ze starszeństwem z dniem 1 marca 1944 roku
- porucznik –
Odznaczenia
- Krzyż Walecznych – czterokrotnie.
Życie rodzinne
Był synem Jana i Anny z domu Kutas. W 1952 roku ożenił się z Anielą Kuropatnińską (ur. w 1922 roku). Mieli córkę Annę (ur. w 1953 roku).
Bibliografia
- Krzysztof A. Tochman: Słownik biograficzny cichociemnych. T. 2. Rzeszów: Wydawnictwo „Abres”, 1996, s. 111–112. ISBN 83-902499-5-2.
- Jędrzej Tucholski: Cichociemni. Warszawa: Instytut Wydawniczy „Pax”, 1984, s. 365. ISBN 83-211-0537-8.
- Jędrzej Tucholski: Cichociemni 1941–1945 – Sylwetki spadochroniarzy. Wojskowy Instytut Historyczny, s. 263.
Literatura uzupełniająca
- Andrzej Zagórski. Przywódcy i działacze WiN-u. Jan Matysko, ps. „Oskard”, „Łukasz”, „Hanys”. „Miesięcznik Orzeł Biały”. 11 (74), s. 9–11, listopad 1997.
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
Naramiennik porucznika Wojska Polskiego (1919-39).
Poland badge. Second World War period Polish Army (post-1939 Free Polish Army) shoulder title.
