Jan Mietkowski

Jan Mietkowski

Data i miejsce urodzenia	4 marca 1923 Nieśwież
Data i miejsce śmierci	4 lipca 1978 Warszawa
Minister kultury i sztuki
Okres	od 29 marca 1978 do 4 lipca 1978
Przynależność polityczna	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
Poprzednik	Janusz Wilhelmi (p.o.)
Następca	Zygmunt Najdowski
Odznaczenia

Grób Jana Mietkowskiego i jego żony Ireny

Jan Mietkowski (ur. 4 marca 1923 w Nieświeżu, zm. 4 lipca 1978 w Warszawie) – polski dziennikarz i polityk, w 1978 minister kultury i sztuki.

Życiorys

Syn Jana i Marii. Z zawodu filolog, ukończył studia na Uniwersytecie Warszawskim. W czasie okupacji należał do Armii Krajowej. W 1944 został dziennikarzem Polskiego Radia, w 1945 został kierownikiem działu literackiego, a od 1948 do 1950 był zastępcą kierownika działu literackiego. Do 1956 ponownie dziennikarz PR, następnie do 1962 kierownik działu publicystyczno-kulturalnego, a do 1966 zastępca redaktora nczelnego działu literackiego. W 1966 został naczelnym redaktorem III Programu Polskiego Radia, po czym od 1972 do 1978 pełnił funkcję zastępcy przewodniczącego Komitetu do Spraw Radia i Telewizji „Polskie Radio i Telewizja”. W 1944 został członkiem Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich, w latach 1974–1978 był przewodniczącym jego Zarządu Głównego.

W 1945 wstąpił do Polskiej Partii Robotniczej, a następnie do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W 1950 usunięty z PZPR, ponownie przyjęty do organizacji partyjnej przy Polskim Radio w 1961. Od VII Zjazdu PZPR w grudniu 1975 aż do śmierci był zastępcą członka Komitetu Centralnego PZPR.

29 marca 1978 został ministrem kultury i sztuki w rządzie Piotra Jaroszewicza, stanowisko pełnił do śmierci. Zmarł 4 lipca 1978 w Warszawie i został pochowany 7 lipca 1978 z honorami państwowymi w Alei Zasłużonych na cmentarzu wojskowym na Powązkach (kwatera:B4, rząd:TUJE, grób:10)^[1]. W pogrzebie uczestniczyli członkowie Biura Politycznego KC PZPR i Sekretariatu KC PZPR: premier Piotr Jaroszewicz, Edward Babiuch, Józef Tejchma, Jerzy Łukaszewicz, Andrzej Werblan, wicepremier Longin Cegielski, kierownicy wydziałów KC PZPR, prezes ZG Związku Literatów Polskich Jarosław Iwaszkiewicz, a także przedstawiciele środowiska dziennikarskiego i kulturalnego z całego kraju. Premier Piotr Jaroszewicz wygłosił przemówienie pożegnalne oraz odznaczył trumnę przyznanym pośmiertnie Janowi Mietkowskiemu przez Radę Państwa Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski^[2].

Odznaczony m.in. Ordrem Sztandaru Pracy II klasy, Krzyżem Komandorskim i Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1945)^[3] oraz Medalem 10-lecia Polski Ludowej (1955)^[4].

Żonaty z Ireną (zm. 2007).

Przypisy

Bibliografia

• Katalog IPN
• Tadeusz Mołdawa, Ludzie władzy 1944–1991, Warszawa 1991
• Leksykon Historii Polski z 1995
• "Pogrzeb Jana Mietkowskiego" [w:] "Trybuna Robotnicza", nr 155 (10.636), 10 lipca 1978, s. 1-2