Jan Mikołaj Daniłowicz

Jan Mikołaj Daniłowicz
Herb
Sas
Rodzina

Daniłowiczowie herbu Sas

Data śmierci

7 stycznia 1650

Ojciec

Mikołaj Daniłowicz

Żona

Zofia Tęczyńska

Jan Mikołaj Daniłowicz herbu Sas (zm. 7 stycznia 1650[1][2]) – podskarbi wielki koronny w latach 1632-1650, podskarbi nadworny koronny w latach 1627-1632, żupnik krakowski w latach 1640-1642, podstoli koronny w latach 1620-1627, żupnik krakowski (1640–1642) starosta przemyski w latach 1631-1650, starosta samborski, starosta czerwonogrodzki w 1632 roku[a], starosta chełmski w latach 1617–1632, starosta błoński w 1638 roku[b], starosta ratneński w 1638 roku[c], starosta kolski w 1631 roku[5].

Życiorys

Jako minister[d] wziął udział w sejmach: 1632 (II), 1632 (III), 1633, 1634, 1635 (I), 1635 (II), 1637 (I), 1637 (II), 1638, 1640, 1642, 1643, 1645, 1646, 1647, 1648 (I), 1648 (II), 1649, 1649/1650[2].

Syn Mikołaja.

W 1605 roku wpisał się do Albumu studentów Akademii Zamoyskiej[6]. Studiował na Uniwersytecie w Padwie w 1617 roku, w Lowanium w 1619 roku, w Dillingen w latach 1623–1626[7].

W 1620 został podstolim wielkim koronnym, w 1627 podskarbim nadwornym koronnym, wreszcie w 1632 podskarbim wielkim. Był zręcznym administratorem, wzbudzał uznanie za umiejętność ściągania pieniędzy do skarbu koronnego na cele wojny ze Szwecją i Rosją.

Poseł na sejm 1624, 1625, 1627 roku z ziemi chełmskiej[8]. Poseł na sejm warszawski 1626 roku z ziemi chełmskiej[9]. Poseł z ziemi chełmskiej na sejm i deputat tego województwa na Trybunał Skarbowy Koronny w 1627 roku[10]. Poseł na sejm nadzwyczajny 1629 roku z ziemi chełmskiej[11].

Był członkiem konfederacji generalnej zawiązanej 16 lipca 1632 roku[12]. Był elektorem Władysława IV Wazy z województwa ruskiego w 1632 roku[13], podpisał jego pacta conventa[14]. Był członkiem konfederacji generalnej zawiązanej 31 lipca 1648 roku[15].

W 1645 roku wraz ze żoną Zofią fundatorem kościoła Niepokalanego Poczęcia w Lublinie, drugiej świątyni karmelitanek bosych w tym mieście[16].

Żonaty z Zofią Tęczyńską, córką Gabriela Tęczyńskiego. Zmarł bezpotomnie[17].

Uwagi

  1. ↑ W tym roku uzyskał dożywocie na starostwo czerwonogrodzkie[3].
  2. ↑ W tym roku uzyskał dożywocie na starostwo błońskie z Zofią Tęczyńską[1].
  3. ↑ W tym roku uzyskał dożywocie na starostwie ratneńskim wraz z Zofią Tęczyńską [4].
  4. ↑ Wierzbicki myli ministrów z senatorami, nazywając go ministrem i senatorem, niektórzy ministrowie wchodzili do senatu, ale nie byli senatorami.

Przypisy

  1. ↑ a b Chłapowski 2017 ↓, s. 271.
  2. ↑ a b Leszek Andrzej Wierzbicki, Senatorowie koronni na sejmach Rzeczypospolitej, Warszawa 2017, s. 49.
  3. ↑ Chłapowski 2017 ↓, s. 249.
  4. ↑ Chłapowski 2017 ↓, s. 227.
  5. ↑ Chłapowski 2017 ↓, s. 155.
  6. ↑ Henryk Gmiterek, Album studentów Akademii Zamoyskiej 1595–1781, Warszawa 1994, s. 54.
  7. ↑ Marcin Broniarczyk, Wykształcenie świeckich senatorów w Koronie za Władysława IV, w: Kwartalnik Historyczny R. 119 nr 2 (2012), s. 274.
  8. ↑ Jan Seredyka, Parlamentarzyści drugiej połowy panowania Zygmunta III Wazy, Opole 1989, s. 98.
  9. ↑ Jan Kwak, Sejm warszawski 1626 roku, Opole 1985, s. 130.
  10. ↑ Volumina Legum, t. 3, Petersburg 1859, s. 261.
  11. ↑ Jan Seredyka, Parlamentarzyści drugiej połowy panowania Zygmunta III Wazy, Opole 1989, s. 97.
  12. ↑ Volumina Legum, t. III, Petersburg 1859, s. 352.
  13. ↑ Suffragia Woiewodztw y Ziem Koronnych, y W. X. Litewskiego, Zgodnie ná Naiásnieyssego Władisława Zygmunta ... roku 1632 ... Woiewodztwo Krákowskie., [b.n.s.]
  14. ↑ Porządek Na Seymie Walnym Elekcyey, miedzy Warszawą a Wolą, Przez opisane Artykuły, do samego tylko Aktu Elekcyey należące, vchwalony y postanowiony. Roku Pańskiego, M. DC. XXXII. Dnia 27. Września, s. 17.
  15. ↑ Volumina Legum, t. IV, Petersburg 1860, s. 85.
  16. ↑ Jakub Sito, Andrzej Betlej. Lubelskie dzieła Bartłomieja Biernatowicza, [w:] Studia nad sztuką renesansu i baroku, T. 5. Lublin 2004, s. 169.
  17. ↑ Opis historyczny parafii i miasta Staszów do 1918 r., Staszów: Parafia Rzymsko-Katolicka, 1990.

Bibliografia

  • Krzysztof Chłapowski: Starostowie niegrodowi w Koronie 1565-1795 Materiały źródłowe. Warszawa/Bellerive-sur-Allier: Wydawnictwo DiG/La Rama, 2017. ISBN 978-83-286-0024-9.
Podskarbiowie wielcy koronni
Podskarbiowie nadworni koronni

Media użyte na tej stronie

POL COA Sas I.svg
Autor: Ta ^specifik^ z W3C grafika wektorowa została stworzona za pomocą Inkscape ., Licencja: CC BY-SA 3.0
Herb szlachecki Sas