Jan Miodoński

Jan Józef Miodoński
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

6 marca 1902
Tarnobrzeg

Data i miejsce śmierci

30 września 1963
Kraków

Profesor nauk medycznych
Specjalność: otolaryngolog
Alma Mater

Uniwersytet Jagielloński

Doktorat

1926

Habilitacja

1934

Profesura

1937

uczelnia

Uniwersytet Jagielloński

Stanowisko

wykładowca

szpital

Szpital Uniwersytecki w Krakowie

oddział

Klinika Oto-Rhino-Laryngologii

Stanowisko

ordynator

Okres zatrudn.

1934 – 6 listopada 1939

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Medal 10-lecia Polski Ludowej
Jan Miodoński
Data i miejsce urodzenia

6 marca 1902 lub 1902
Tarnobrzeg

Data śmierci

30 września 1963 lub 1963

Poseł II kadencji Sejmu PRL
Okres

od 20 lutego 1957
do 17 lutego 1961

Przynależność polityczna

bezpartyjny

Jan Józef Miodoński (ur. 6 marca 1902 w Tarnobrzegu, zm. 30 września 1963 w Krakowie) – lekarz otolaryngolog, wykładowca Uniwersytetu Jagiellońskiego, pionier audiametrii i chirurgii ucha w Polsce, ordynator Kliniki Otolaryngologii CM UJ[1].

Życiorys

Był synem sędziego, uczęszczał w latach 1912–1920 do gimnazjum w Wadowicach, gdzie zdał maturę w 1920.[2]Ukończył studia medyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim. Tytuł doktora wszechnauk lekarskich uzyskał w 1926 i niemal natychmiast uzyskał angaż w Klinice Otolaryngologicznej UJ. Korzystając ze stypendium przez kilka miesięcy kształcił się wiedeńskich ośrodkach po powrocie do Krakowa, pod okiem profesora Maksymiliana Rutkowskiego, gdzie zdobywał biegłość w chirurgii. Rok 1934 przyniósł habilitację na podstawie na rozprawy Odczyny galwaniczne systemu przedsionkowego w świetle badań eksperymentalnych i klinicznych i stanowisko kierownika Katedry i Kliniki Otolaryngologii na UJ, a następnie na Akademii Medycznej[3]. Aresztowany 6 listopada 1939 podczas Sonderaktion Krakau i wywieziony do obozu koncentracyjnego Sachsenhausen[4], zwolniony w grudniu 1940. Podczas okupacji był lekarzem Ubezpieczalni Społecznej w Krakowie. W 1946 roku Jan Miodoński został mianowany profesorem zwyczajnym. Był członkiem korespondentem Polskiej Akademii Umiejętności, zaś w roku 1952 członkiem korespondentem, a w 1961 członkiem rzeczywistym Polskiej Akademii Nauk. W latach 1957-61 był bezpartyjnym posłem na Sejm. Znakomity znawca historii i zabytków Krakowa.

Wynalazł nową metodę leczenia głuchoty, obecnie znaną pod nazwą tympanoplastyki. W 1960 roku jako pierwszy na świecie przeprowadził laryngektomię subtotalną („trzy czwarte”), ratując głos analfabety z zaawansowanym nowotworem złośliwym krtani[4].

Zmarł wskutek przewlekłej choroby nerek. Został pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie[5][6].

Grób prof. Jana Miodońskiego na Cmentarzu Rakowickim

Publikacje

  • Rola błędnika w poczuciu i pojmowaniu przestrzeni (1935)
  • Leczenie raka krtani (1953-1954)
  • O talencie lekarskim (1958)
  • Zmysły a uzdolnienia (1958)

Odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ Historia. Katedra i Klinika Otolaryngologii. [dostęp 2022-11-22].
  2. ↑ informacja o maturze
  3. ↑ informacje biograficzne
  4. ↑ a b 2012 – Alma Mater Uniwersytetu Jagiellońskiego, almamater.uj.edu.pl [dostęp 2017-03-10] (pol.).
  5. ↑ Jan Wiktor Tkaczyński (red.), Pro Memoria III. Profesorowie Uniwersytetu Jagiellońskiego spoczywający na cmentarzach Krakowa 1803-2017, Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2018, s. 192, ISBN 978-83-233-4527-5. (kwatera LXVIII-zach.-1)
  6. ↑ Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Krakowie. Internetowy lokalizator grobów. Jan Miodoński. rakowice.eu. [dostęp 2018-08-22].
  7. ↑ Odznaczenie prof. J. Miodońskiego. „Dziennik Polski”. Nr 236, s. 10, 4/5 października 1959. 
  8. ↑ M.P. z 1954 r. nr 103, poz. 1311.
  9. ↑ informacja na stronie Sejmu
  10. ↑ M.P. z 1955 r. nr 99, poz. 1387.

Bibliografia

Media użyte na tej stronie