Jan Obrocki

Jan Obrocki
Data urodzeniaok. 1740
Data śmierciok. 1800
Zawód, zajęcierzeźbiarz i sztukator

Jan Obrocki (ur. ok. 1740, zm. ok. 1800) – rzeźbiarz i sztukator lwowski.

Życiorys

Nagrobek Marii Amalii Mniszchowej w kościele św. Marii Magdaleny w Dukli

Był synem prawdopodobnie Józefa[1] Obrockiego, który w latach 1762–1767 dzierżawił trzy parcele na terenie jurydyki pw. Wszystkich Świętych we Lwowie. W 1768 roku objął w posiadanie tę nieruchomość i był jej dzierżawcą do roku 1790. Prawdopodobnie, rozpoczął naukę w warsztacie Sebastiana Fesingera (Orest Łylo przypuszcza, że mógł być uczniem Jana Jerzego Pinzla[2]). 7 stycznia 1772 wraz z Szymonem Starzewskim, Janem Szczurowskim i Łazarem Pasławskim zawarł umowę zapewne na dwa ołtarze boczne i ambonę w katedrze Św. Jura we Lwowie, tytułem zaliczki wypłacono im 1000 złp. 4 stycznia 1777 kanonik Piotr Bielański jako przedstawiciel kapituły świętojurskiej wytoczył im proces, ponieważ nie wywiązali się z tego zobowiązania.

Prace

Przypisy

  1. ↑ wcześniej Z. Hornung przypuszał, że Jan Obrocki był synem snycerza Mikołaja, którego żoną była wdowa Jerzego Markwarta Gertruda → Zob. Zbigniew Hornung, Pierwsi rzeźbiarze lwowscy z okresu rokoka, [w:] Ziemia Czerwieńska, III, 1937, s. 16.
  2. ↑ Орест Лильо, Львівське середовище скульпторів середини XVIII ст, s. 60. (ukr.)
  3. ↑ Zbigniew Hornung, Obrocki Jan, t. XXIII, s. 466.
  4. ↑ Andrzej Betlej: Uwagi na temat niektórych zespołów lwowskiej rzeźby rokokowej: Brzeżany. [W:] Sztuka Kresów Wschodnich: materiały sesji naukowej. T. V. Kraków, 2003, s. 203.

Bibliografia

Media użyte na tej stronie