Jan Oleszkowicz
| Data i miejsce urodzenia | 30 września 1947 |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
| Odznaczenia | |
 | |
Jan Oleszkowicz (ur. 30 września 1947 w Jeleniej Górze)[1] – polski kompozytor i pedagog.
Życiorys
Po ukończeniu nauki gry na skrzypcach, fortepianie i klarnecie w liceum muzycznym we Wrocławiu odbył studia kompozytorskie w PWSM w Warszawie u Grażyny Bacewicz i Andrzeja Dobrowolskiego (1971 dyplom z wyróżnieniem). W latach 1977–1980 studiował w Konserwatorium Paryskim w klasie kompozycji Oliviera Messiaena i Ivo Malca oraz w klasie muzyki elektroakustycznej Guya Reibela. W 1978 uczestniczył w kursach mistrzowskich prowadzonych przez Iannisa Xenakisa w Aix-en-Provence. W 1981 odbył staż kompozytorski w centrum muzyki komputerowej Institut de Recherche et de Coordination Acoustique/Musique (IRCAM) w Paryżu[1][2][3].
W 2004 uzyskał stopień doktora sztuki w zakresie kompozycji w Akademii Muzycznej we Wrocławiu, a w 2017 – stopień doktora habilitowanego w dziedzinie kompozycji i teorii muzyki na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie[3].
Od 1971 współpracuje z Polskim Radiem i Telewizją Polską i oraz ze Studiem Eksperymentalnym Polskiego Radia, w którym powstało wiele jego utworów z taśmą[1][3].
Od 1982 uczy improwizacji fortepianowej w Państwowej Szkole Muzycznej II st. im. J. Elsnera w Warszawie, gdzie w 1997 założył studio muzyki komputerowej, w którym prowadzi zajęcia. Wykładał nowoczesne metody nauczania improwizacji z zastosowaniem komputerów na seminariach dla pedagogów muzycznych[4][3].
Nagrody i odznaczenia
Za osiągnięcia w dziedzinie dydaktyki muzycznej, w tym za autorskie programy nauczania, otrzymał 1996 Srebrny Krzyż Zasługi. Jest autorem m.in. książki I ty możesz improwizować (Warszawa 1997), nagrodzonej 1997 na konkursie Centrum Edukacji Artystycznej w Warszawie. Jest laureatem konkursów kompozytorskich, m.in. Konkursu Młodych ZKP (1972) za Concerto grosso, konkursów ZKP: 1984 za Trzynaście minut zaskorupiania, 1986 za III Kwartet smyczkowy, 1995 za Lux aeterna, a także Międzynarodowego Konkursu im. K. Serockiego (1987) za Embryon, międzynarod. konkursu muzyki elektronicznej w Bourges (1990) za Scontra, Międzynarodowego Konkursu Światowych Dni Muzyki w Warszawie (1991) za minioperę dziecięcą Pan Słoń, Konkursu Programu II PR (1996) za Apel oraz konkursu na mszę w Katowicach (1998) za Mszę Bogucką[4].
Twórczość
Twórczość Oleszkowicza cechuje różnorodność wyrazowa: od neutralności po skrajną ekspresję. Jego język muzyczny obejmuje zarówno swobodną atonalność, politonalność, jak i neotonalność. Istotną rolę odgrywa harmonia, która wraz z elementem kolorystycznym, a niekiedy także ze środkami elektroakustycznymi, służy do kształtowania zróżnicowanego obrazu muzycznego. Olechowicz należy do kompozytorów, którym bliska jest tradycja francuska[4].
Kompozycje
(na podstawie materiałów źródłowych[4][3])
|
|
|
Przypisy
- ↑ a b c Widłak 2002 ↓, s. 157.
- ↑ Chodkowski 1995 ↓, s. 632.
- ↑ a b c d e Jan Oleszkowicz (pol.). W: Polskie Centrum Informacji Muzycznej [on-line]. [dostęp 2018-04-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-25)].
- ↑ a b c d Widłak 2002 ↓, s. 158.
Bibliografia
- Elżbieta Widłak: Oleszkowicz Jan. W: Encyklopedia muzyczna PWM. Elżbieta Dziębowska (red.). Wyd. I. T. 7: NOPa część biograficzna. Kraków: PWM, 2002, s. 157-158. ISBN 83-224-0808-0. (pol.)
- Encyklopedia muzyki. Andrzej Chodkowski (red.). Warszawa: PWN, 1995. ISBN 83-01-11390-1. (pol.)
Linki zewnętrzne
- Jan Oleszkowicz w serwisie Culture.pl (pol.)
- Jan Oleszkowicz w bazie Discogs.com (ang.)