Jan Oliskiewicz

Jan Oliskiewicz
Ilustracja
Posiedzenie partyjne w Kole - Jan Oliskiewicz pierwszy od prawej (drugi od lewej to Wiktor Graczyk)
Data i miejsce urodzenia

29 czerwca 1905
Skowierzyn

Data i miejsce śmierci

1984
Koło

Poseł II kadencji Sejmu PRL
Okres

od 20 lutego 1957
do 20 lutego 1961

Przynależność polityczna

Polska Zjednoczona Partia Robotnicza

Starosta kolski
Okres

od 24 stycznia 1945
do 1948

Przynależność polityczna

Polska Partia Robotnicza

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Jan Oliskiewicz (ur. 29 czerwca 1905 w Zabłociu koło Wołkowyska, zm. 1984 w Kole) – polski działacz komunistyczny, pierwszy po 1945 starosta kolski, poseł na Sejm PRL II kadencji[1].

Życiorys

Urodził się w rodzinie Sylwestra i Antoniny Oliskiewiczów, miał piątkę rodzeństwa[2]. Po wybuchu I wojny światowej jego ojciec został powołany do armii carskiej, a matka wraz z dziećmi przeniosła się w okolice miasta Niżny Nowogród. W 1923 roku rozpoczął naukę w Państwowej Preparandzie Nauczycielskiej w Wołkowysku, a następnie w Państwowym Seminarium Nauczycielskim w Słonimie, które ukończył w 1929 roku[2]. W 1931 roku podjął studia na Wydziale Nauk Politycznych i Społecznych Wolnej Wszechnicy Polskiej. Po ukończeniu studiów, w 1936 roku podjął pracę w Powiatowym Związku Samorządowym w Łodzi, a w 1938 roku przeprowadził się do Koła, gdzie pracował jako inspektor samorządowy w tej samej instytucji[2].

Po wybuchu II wojny światowej pracował jako goniec i registrator akt w niemieckim urzędzie opieki społecznej. W lutym 1942 roku został aresztowany przez Gestapo i na 16 dni osadzony w obozie zagłady w Chełmnie nad Nerem[2].

24 stycznia 1945 został powołany został przez radzieckiego komendanta wojennego miasta – majora Mercena, na stanowisko pierwszego po wojnie starosty kolskiego, którym pozostawał do 1948[2]. Powołał wtedy szefów większości instytucji miejskich, w tym tymczasowego burmistrza – Teodora Ostrowskiego[3]. Następnie, w latach 1949–1971 był wiceprezesem Powiatowego Związku Gminnych Spółdzielni „Samopomoc Chłopska” w Kole. Następnie przeszedł na emeryturę[2]. W latach 1957–1961 był posłem na Sejm PRL II kadencji[2].

Jego żona była nauczycielką, mieli trzech synów[2]. Zmarł w 1984 i został pochowany na cmentarzu parafialnym przy ul. Poniatowskiego w Kole[4].

W 1969 roku został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[2][5].

Upamiętnienie

Do 28 czerwca 2017 roku był patronem jednej z kolskiej ulic na osiedlu Przedmieście Kaliskie[6].

Przypisy

  1. ↑ Kurier Kolski
  2. ↑ a b c d e f g h i Ewaryst Jaśkowski i inni red., Kolski Słownik Biograficzny, Koło: Muzeum Technik Ceramicznych w Kole, 2014, s. 172, ISBN 978-83-91960-99-8.
  3. ↑ Eugeniusz Sanigórski, Kształtowanie się administracji miasta w latach 1949-1978, w: pr. zbior., Koło - rozwój miasta. 1948-1978, Miejski Dom Kultury Koło, Poznań-Koło, 1978, s.70
  4. ↑ Nekropolia Kolska
  5. ↑ Wpisani za zasługi dla województwa konińskiego, w: pr. zbior., Koło - rozwój miasta. 1948-1978, Miejski Dom Kultury Koło, Poznań-Koło, 1978, s.48-49
  6. ↑ BIP gminy miejskiej Koło

Media użyte na tej stronie

PZPR Kolo.jpg
Zebranie partyjne PZPR w Kole. Od lewej: Szczepan Mamuński, Wiktor Graczyk, Tadeusz Danelski, Józef Bartosik, Jan Oliskiewicz.