Jan Ossoliński (kasztelan wiślicki)

Ten artykuł należy dopracować: od 2022-09 → dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł, → zweryfikować niektóre informacje, co najmniej dzieci i żona. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Jan Ossoliński (Jan z Ossolina)

Topór
Rodzina	Ossolińscy herbu Topór
Data śmierci	1396
Ojciec	Jan z Balic ?
Żona	1) NN, 2) Elżbieta (zm. po 1419)
Dzieci	synowie: 1) Andrzej Balicki i Jan, kanonik sandomierski, 2) Jan, kasztelan radomski, Mikołaj, kasztelan wiślicki i wojnicki; córka Anna

Jan Ossoliński, właśc. Jan lub Jaśko z Balic, Goźlic i Ossolina, herbu Topór (zm. 1396) – kasztelan wiślicki, protoplasta rodu Ossolińskich

Rodzina

Był prawdopodobnie synem Jana z Balic, poświadczonego w roku 1366, a bratem Grzegorza i Prokopa^[a].

Kariera

• 1387 – świadkuje^[b] na dokumencie Władysława Jagiełły wystawionym w Krakowie dla Piotra z Rożnowa,
• 1388 – obejmuje urząd kasztelana wiślickiego po Mikołaju z Bogorii; od tego czasu prawie stale przebywa na dworze królewskim, towarzyszy Jagielle w objazdach kraju,
• 1390 – bierze udział w wyprawie Władysława Jagiełły przeciw księciu litewskiemu Witoldowi (oblężenie Grodna)^[c],
• 1392 – przebywa w Łucku,
• 1393 – uczestniczy w wiecu piotrkowskim, testuje przywilej królowej Jadwigi dla Jana z Tarnowa,
• 25 stycznia 1396 – jest wraz z najwyższymi dostojnikami państwowymi świadkiem na dokumentach Władysława Jagiełły dla królowej Jadwigi, na mocy których otrzymała ona w wianie ziemię kujawską i ruską oraz 2000 grzywien na żupach bocheńsko-wielickich,
• 1396 – w połowie tego roku dochodzi do sporu o granicę Słupczy i Dwikozów z awanturnikiem Grotem ze Słupczy^[d].
  

  Ruiny zamku w Ossolinie zbudowanego w roku 1633 przez Jerzego Ossolińskiego^[e]
  Podczas tego sporu z rąk awanturnika poniósł śmierć kasztelan Jan Ossoliński. Kasztelanię wiślicką jeszcze tego samego roku objął Piotr Rpiszka
• Przed rokiem 1419 odżyły dawne spory Ossolińskich z awanturniczym Grotem ze Słupczy. Za wyrządzone szkody i podpalenie oskarżyli go synowie Jana Ossolińskiego: Jan, kasztelan radomski i Mikołaj, kasztelan wiślicki i wojnicki. Grot obronił się przed sądem przysięgą, a król przeprowadził w roku 1422 między zwaśnionymi jednanie pod zakładem 1000 grzywien^[f].

Zobacz też

• chrzest Litwy

Uwagi

Bibliografia

• Polski Słownik Biograficzny, 1979, t. 24, s. 400 – 401; w nim: Ossoliński Jan (zm. 1396) (Franciszek Sikora, s. 400), Ossoliński Jan (zm. 1436) (Franciszek Sikora, s. 400-401), Ossoliński Jan (zm. 1504) (Franciszek Sikora, s. 401-402)

Linki zewnętrzne

• Na wielcy.pl
• Historia i genealogia rodziny Ossolińskich. ossolinski.info. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-12-17)].