Jan Ostrowski-Naumoff

Jan Ostrowski-Naumoff
Data i miejsce urodzenia

26 kwietnia 1901
Paryż, Francja

Data i miejsce śmierci

10 grudnia 1986
Stany Zjednoczone

Zawód, zajęcie

prakseolog, filozof, krytyk teatralny

Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Jan Jordan Piotr Ostrowski-Naumoff (ur. 26 kwietnia 1901 w Paryżu, Francja[1], zm. 10 grudnia 1986[2] w Yorkshire, Wielka Brytania) – polski prakseolog, filozof, krytyk teatralny.

Życiorys

W 1930 ukończył studia na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Warszawskiego[3], równolegle studiował na Politechnice Warszawskiej[4], podczas studiów należał do korporacji akademickiej K! Unia[5]. Po zakończeniu nauki pracował jako tłumacz oraz krytyk teatralny i specjalista w zakresie estetyki sztuk widowiskowych, jego felietony dotyczące tańca klasycznego ukazywały się do 1939 w prasie kulturalnej (część pod pseudonimem Jon). Po wybuchu II wojny światowej opuścił Polskę, od 1949 mieszkał w Londynie. Na emigracji kontynuował pracę krytyka i publicysty, jego felietony ukazywały się m.in. na łamach "Pamiętnika Literackiego", "Oficyny Poetów", "Orła Białego"[4]. W 1961 uzyskał stopień magistra na Polskim Uniwersytecie na Obczyźnie i został tam wykładowcą, w 1971 obronił doktorat. Od 1970 był członkiem Polskiego Towarzystwa Naukowego na Obczyźnie, zasiadał w Komisji Historyczno-Filozoficznej[6]. Poświęcił się pracy naukowej w zakresie prakseologii, filozofii techniki i cybernetyki oraz historii teatru polskiego na emigracji, w 1982 przedstawił na PUNO pracę habilitacyjną. Wykładał w Royal Institute of Philosophy, Polskim Stowarzyszeniu Sztuki i Techniki w Londynie, Polskim Towarzystwie Historyków w Wielkiej Brytanii, Związku Pisarzy Polskich na Obczyźnie i innych[2].

Twórczość

Dorobek Jana Ostrowskiego-Naumoffa obejmuje ponad dwadzieścia pozycji w języku polskim angielskim i francuskim. W 1968 uczestniczył w XIV Międzynarodowym Kongresie w Wiedniu, gdzie przedstawił pracę pt. "Essaai de typologie métapraxéologique", dwa lata później podczas Kongresu Współczesnej Nauki i Kultury Polskiej na Obczyźnie w Londynie przedstawił pracę pt. "Metody badań nad działaniem".

Wybrane publikacje[7]

  • Zagadnienia estetyczne tańca widowiskowego /1938/;
  • Dualizm form ruchowych w tańcu widowiskowym;
  • Narzędzie i kultura /1959/;
  • Narzędzie i kultura. Odbitka szkicu rozprawy historyczno-systematycznej "Istota i znaczenie kulturalne narzędzia" drukowanej w kwartalniku "Technika i nauka" (Summary: Tool in Man's Culture.) /1960/;
  • Le livre catholique en Pologne 1945-1965: liste bibliographique: élaboration collective /1967/ (współautor);
  • Czyn i słowo: (zarys dziejów filozofii praktyki) /1969/;
  • O filozofii Leszka Kołakowskiego: szkic informacyjny /1970/;
  • L'œuvre architecturale du Roi Stanislas en Lorraine 1737-1751 /1972/;
  • Alfred Espinas, précurseur de la praxéologie (ses antécédents et ses successeurs) /1973/;
  • Jean J. Ostrowski /1973/;

Przypisy

  1. ↑ Biogram, Biblioteka Jagiellońska Uniwersytetu Jagiellońskiego. bj.uj.edu.pl. [dostęp 2016-12-06].
  2. ↑ a b Wojciech Gasparski, Tadeusz Pszczołowski "Praxiological Studies: Polish Contributions to the Science of Efficient Action" 978-94-009-6943-8 s. 405. books.google.pl. [dostęp 2016-12-06].
  3. ↑ Wybór członków Polskiego Towarzystwa Naukowego na Obczyźnie, Polskie Towarzystwo Naukowe na Ojczyźnie s. 98. docplayer.pl. [dostęp 2016-12-06].
  4. ↑ a b 10 grudnia, Kalendarz historyczny, Polskie Radio 10 grudnia 2011. polskieradio.pl. [dostęp 2016-12-06].
  5. ↑ Polska Akademicka Korporacja “Unia”, Archiwum Koproracyjne. archiwumkorporacyjne.pl. [dostęp 2016-12-06].
  6. ↑ Wybór członków Polskiego Towarzystwa Naukowego na Obczyźnie, Polskie Towarzystwo Naukowe na Ojczyźnie s. 92. docplayer.pl. [dostęp 2016-12-06].
  7. ↑ Most widely held works by Jean J Ostrowski, WorldCat Identities. worldcat.org. [dostęp 2016-12-06].