Jan Packan

Jan Packan
Data i miejsce urodzenia

17 stycznia 1866
Chyrów

Data i miejsce śmierci

18 czerwca 1957
Kraków

Przewodniczący Związku Zawodowego Pracowników Kolejowych RP
Okres

od 1937
do 1939

Przynależność polityczna

Polska Partia Socjalistyczna

Poprzednik

Adam Kuryłowicz

Następca

Mieczysław Mastek

Jan Packan (ur. 17 stycznia 1866 w Chyrowie – zm. 18 czerwca 1957 w Krakowie) - stolarz, ślusarz, działacz ruchu socjalistycznego, spółdzielczego i zawodowego.

Życiorys

Syn Piotra, rolnika a następnie kuśnierza, i Marii Iwanejko. Po ukończeniu szkoły ludowej w Chyrowie, pracował jako stolarz w Chyrowie i w Samborze. Odbył służbę wojskową w 77 p. piechoty w Samborze, oraz w Centralnym Wojskowym Zakładzie Karnym w Möllersdorf (K. u. K. Militärstrafanstalt Möllersdorf) pod Wiedniem (1886-1889); którą zakończył w stopniu kaprala. Zatrudnił się jako stolarz w warsztatach kolejowych w Przemyślu (1889-1891), i w Nowym Sączu (1892-1899). Wstąpił do stowarzyszenia oświatowo-zapomogowego „Siła” (1892-) i Galicyjskiej Partii Socjaldemokratycznej (1894-), która w 1897 zmieniła nazwę na Polską Partię Socjaldemokratyczną Galicji i Śląska Cieszyńskiego – PPSD. Represjonowany był kilkakrotnie przez władze kolejowe przenoszony, m.in. do Milówki w pow. żywieckim (1899-), Żywca (1900-), gdzie był organizatorem lokalnej komórki Stowarzyszenia Zawodowego Robotników Kolejowych i Personelu Kolejowego, i do Dębicy (1906-).

Od 1908 mieszkał w Podgórzu, od 1915 dzielnicy Krakowa, zatrudniony na stacji Kraków–Płaszów. Zamieszczał korespondencje w pismach socjalistycznych „Prawo Ludu”, „Naprzód” i „Kolejarz”. Po odzyskaniu niepodległości, do chwili przejścia na emeryturę w 1929, pracował jako szef magazynu. Był przewodniczącym koła Związku Zawodowego Pracowników Kolejowych RP (ZZK) w Podgórzu–Płaszowie, zastępcą prezesa Zarządu Okręgowego ZZK w Krakowie (1920-1926 i 1935-1937), wchodził w skład władz ZZK jako wiceprzewodniczący (1918-1919), członek zarządu (1922-1924 i 1927-1929), honorowy prezes (1929-1931), członek Centralnego Sądu Związkowego (1931-1937), jego przewodniczący (1933-), przewodniczący Zarządu Głównego ZZK (1937-1939). W 1925 był sądzony za współkierownictwo masowymi wystąpieniami robotniczymi w 1923 w Krakowie, został jednakże uniewinniony.

Był aktywnym działaczem Polskiej Partii Socjalistycznej (PPS) wszystkich szczebli oraz członkiem krakowskiej Rady Miejskiej (1918-1931). Po powstaniu warszawskim ewakuowany do Pruszkowa, następnie do Krakowa.

Działalność w PPS kontynuował po wyzwoleniu. Od 1948 należał do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej.

Pochowany został na cmentarzu Rakowickim w Krakowie.

Odznaczony m.in. Orderem Sztandaru Pracy II kl.[1]

Bibliografia

  • Polski Słownik Biograficzny, t. 24, s. 772

Przypisy