Jan Paweł Krasnodębski

Jan Paweł Krasnodębski (ur. 12 czerwca 1947 w Bytomiu) – polski prozaik i poeta. Debiutował w 1970 na łamach czasopisma „Odra”. Laureat nagrody im. Andrzeja Bursy (1973).

Twórczość

Rozmowa z Innym Bogiem, 1972 (poezje)
Dużo słońca w szybach, 1973 (opowiadania)
Ziółka dla Idioty, 1975 (opowiadania)
Marsz dowolny, 1976 (powieść)
Piszę Kobiecie, 1977 (poezje)
Biała mysz, 1980 (opowiadania)
Ludzie biegną, 1980 (poezje)
Kocia łapa, 1983, 1988 (powieść)
Któregoś dnia opuszczę ten bal, 1984 (poezje)
Odwyk, 1989, 2002, 2009 (powieść)
Wiersze, 1992 (poezje, wybór)
Beri-beri, 1993 (powieść)
Martwy blues, 1994, 2009 (powieść)
Wielkie nic, 1994 (powieść)
Jestem. Notatnik pisarza, terapeuty i sprzedawcy własnych książek, 1995 (dziennik)
Jestem , 1995 (dziennik)
Buntuję się w Twoich ustach, 1995 (poezje)
Samotność wciąż szaleje, 1995 (poezje)
Muszę Cię wychłostać, 1995 (poezje)
Strach na Wróble, 1996 (powieść)
Stokrotka, 1997, 2002, 2003, 2009 (powieść)
Hazard, 1998 (powieść)
Kobieta, mężczyzna, świeczka, 2000 (poezje)
Domy Przewlekłej Miłości, 2003, 2012 (powieść)
Pisarz i karawany, 2007 (powieść)
Koniobójca, 2007 (powieść)
Diament, 2007 (powieść)
Stokrotka i demony, 2009 (powieść)
Zapach kobiety, 2009 (powieść)
Moje cholerne 20 lat, 2010 (dziennik)
Narcyz, 2010 (powieść)
Taniec borderline, 2010 (powieść)
Cholerne 21, 2012 (dziennik)
Chwasty, 2012 (powieść)
Kraina szczęśliwości, 2012 (powieść)
Obojętne, 2014 (powieść)
Zamknięci, 2014 (powieść)
Klinika wysokości, 2020 (wiersze)
Nigdy tu nie wrócę, 2021 (wiersze)^[1]

↑ Jan Paweł Krasnodębski, Nigdy tu nie wrócę. sppkrakow.pl. [dostęp 2021-06-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-06-05)].

Lesław Bartelski M.: Polscy pisarze współcześni, 1939-1991: Leksykon. Wydawn. Nauk. PWN. ISBN 83-01-11593-9.
Strona o autorze. krasnodebski.republika.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-28)].