Jan Pióro

Jan Pióro
Ilustracja
pułkownik lekarz pułkownik lekarz
Data i miejsce urodzenia

21 kwietnia 1887
Grabowo

Data i miejsce śmierci

1940
Charków

Przebieg służby
Lata służby

1914–1940

Siły zbrojne

Orzełek II RP.svg Wojsko Polskie

Jednostki

3 Batalion Sanitarny
4 Pułk Ułanów Zaniemeńskich
10 Szpital Okręgowy
Dowództwo Okręgu Korpusu Nr X
Armia „Modlin”

Stanowiska

dowódca batalionu sanitarnego
starszy ordynator
komendant szpitala
szef sanitarny okręgu korpusu
szef służby zdrowia armii

Główne wojny i bitwy

wojna polsko-ukraińska
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
(kampania wrześniowa)

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi
Państwowa Odznaka Sportowa

Jan Maria Pióro h. Bończa (ur. 21 kwietnia 1887 w Grabowie, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – doktor medycyny, pułkownik lekarz Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

Urodził się w Grabowie, w ówczesnym powiecie szczuczyńskim guberni łomżyńskiej, w rodzinie Jana i Józefy z Bogusławskich[1]. W 1911 roku uzyskał dyplom lekarski na Uniwersytecie Ludwika i Maksymiliana w Monachium. W okresie I wojny światowej w latach 1914–1918 przebywał w niewoli niemieckiej[1].

W dniu 28 listopada 1918 roku został przyjęty do Wojska Polskiego „w charakterze lekarza wojskowego”, mianowany kapitanem lekarzem i przydzielony do Pułku Inżynieryjnego[2] i Komendy Miasta Warszawa. Uczestniczył w wojnie polsko-ukraińskiej i wojnie polsko-bolszewickiej.

1 czerwca 1921 roku pełnił służbę w Szpitalu Wojskowym w Modlinie, a jego oddziałem macierzystym była wówczas Kompania Zapasowa Sanitarna Nr 2[3]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 132. lokatą w korpusie oficerów sanitarnych, w grupie lekarzy[4]. Z dniem 1 października 1922 roku otrzymał przeniesienie z 2 Batalionu Sanitarnego w Lublinie do 3 batalionu sanitarnego w Grodnie[5]. W 1923 roku był dowódcą 3 batalionu sanitarnego w Grodnie. 21 stycznia 1924 roku otrzymał przeniesienie do Szpitala Okręgowego Nr III w Wilnie na stanowisko ordynatora[6]. W 1928 roku pełnił służbę w Szpitalu Obszaru Warownego „Wilno” w Wilnie. W marcu 1930 roku został przeniesiony z 4 pułku Ułanów Zaniemeńskich do 3 Szpitala Okręgowego w Grodnie na stanowisko starszego ordynatora[7]. Na podpułkownika został awansowany ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1931 roku i 7. lokatą w korpusie oficerów sanitarnych, w grupie lekarzy. W czerwcu 1934 roku został przeniesiony do 10 Szpitala Okręgowego w Przemyślu na stanowisko komendanta[8]. Następnie został szefem sanitarnym Okręgu Korpusu Nr X w Przemyślu. Na pułkownika awansował ze starszeństwem z dniem 19 marca 1938 roku i 3. lokatą w korpusie oficerów zdrowia, w grupie lekarzy[9].

Był lekarzem chirurgiem i ginekologiem[10].

W kampanii wrześniowej 1939 roku był szefem służby zdrowia Armii „Modlin”. Po agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 został aresztowany przez sowietów. Był przetrzymywany w obozie starobielskim[11]. W 1940 wraz z jeńcami osadzonymi w Starobielsku został przewieziony do Charkowa i rozstrzelany przez funkcjonariuszy Obwodowego Zarządu NKWD w Charkowie oraz pracowników NKWD przybyłych z Moskwy na mocy decyzji Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940 (część zbrodni katyńskiej). Zamordowani jeńcy są pochowani na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie w Piatichatkach.

Jego synem był Tadeusz, generał brygady ludowego Wojska Polskiego.

Upamiętnienie

Postanowieniem nr 112-48-07 Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego z dnia 5 października 2007 roku został awansowany pośmiertnie do stopnia generała brygady[12]. Awans został ogłoszony w dniu 9 listopada 2007 roku w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

W ramach akcji „Katyń... pamiętamy” / „Katyń... Ocalić od zapomnienia”, w Złocieńcu został zasadzony Dąb Pamięci honorujący Jana Pióro[13][14].

Ordery i odznaczenia

Zobacz też

Przypisy

  1. a b Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 417.
  2. Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 11 z 15 grudnia 1918 r., poz. 265.
  3. Spis oficerów 1921 ↓, s. 433, 818.
  4. Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 314.
  5. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 39 z 14 października 1922 roku, s. 783.
  6. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 21 stycznia 1924 roku, s. 29.
  7. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 31 marca 1930 roku, s. 111.
  8. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 172.
  9. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 367, 528.
  10. Ryszard Tłuczek: Przemyska Lista Katyńska (3). niedziela.pl. [dostęp 2015-03-03].
  11. Andrzej Leszek Szcześniak: Katyń. Lista ofiar i zaginionych jeńców obozów Kozielsk, Ostaszków, Starobielsk. Warszawa: Alfa, 1989, s. 336. ISBN 83-7001-294-9.
  12. M.P. z 2007 r. nr 85, poz. 885
  13. Tygodnik Pojezierza Drawskiego - 50 lat Szkoły Podstawowej nr 3 w Złocieńcu Budowie (ZŁOCIENIEC), www.wppp.pl [dostęp 2017-11-24].
  14. Zespół Szkół w Złocieńcu z siedzibą przy ul.Czwartaków 2 - Aktualności, sp3zlocieniec.edupage.org [dostęp 2017-11-24] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-04] (pol.).
  15. M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 96 „za zasługi w służbie wojskowej”.
  16. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 19 marca 1937 roku, s. 3.
  17. Na podstawie fotografii

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

PL Epolet plk.svg
Naramiennik pułkownika Wojska Polskiego (1919-39).
Orzełek II RP.svg
Autor: Poznaniak, Licencja: CC BY-SA 2.5
Orzełek Wojsk Lądowych II RP
Państwowa Odznaka Sportowa.jpg
Autor: Pnapora, Licencja: CC BY-SA 4.0
Państwowa Odznaka Sportowa