Jan Pieszczachowicz

Jan Pieszczachowicz
Data i miejsce urodzenia10 stycznia 1940
Koprzywnica
Zawód, zajęciekrytyk literacki, publicysta, dziennikarz
Alma MaterUniwersytet Jagielloński
Stanowiskoredaktor naczelny miesięcznika „Kraków” (2004–2017)
Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”

Jan Wacław Pieszczachowicz (ur. 10 stycznia 1940 w Koprzywnicy koło Sandomierza) – polski krytyk literacki, publicysta i dziennikarz.

Życiorys

Praca zawodowa

W 1963 ukończył studia polonistyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim, w czasie studiów był prezesem Koła Polonistów UJ. W latach 1963-1964 pracował jako redaktor w Wydawnictwie Literackim, w latach 1964-1968 był asystentem w Katedrze Literatury Polskiej Instytutu Filologii Polskiej UJ i równocześnie kierownikiem literackim Teatru 38. W 1967 należał do założycieli pisma "Student", w którym był kolejno sekretarzem redakcji (1967-1971), zastępcą redaktora naczelnego (1971-1974) i w latach 1974-1976 redaktorem naczelnym. W latach 1969-1971 pracował w Redakcji Literatury i Dramatu TVP w Krakowie. Od 1976 do 1980 był zastępcą redaktora naczelnego Wydawnictwa Literackiego. W 1981 należał do założycieli miesięcznika "Pismo" i do rozwiązania zespołu redakcyjnego w 1983 był jego redaktorem naczelnym. W latach 1983-1991 należał do kolegium redakcyjnego miesięcznika "Literatura", w latach 1984-1991 wchodził w skład redakcji kwartalnika "Kraków", w latach 1985-1995 był członkiem redakcji "Przekroju", od 1991 zastępcą redaktora naczelnego tego pisma. W 1995 został redaktorem naczelnym Oficyny Wydawniczej FOGRA. W latach 2004–2017 był redaktorem naczelnym miesięcznika „Kraków”[1].

Działalność społeczna

W latach 1971-1983 i 1983-1990 był członkiem Związku Literatów Polskich, w latach 1974-1976 wiceprezesem, w latach 1976-1983 prezesem Oddziału Krakowskiego ZLP, w latach 1976-1983 członkiem Zarządu Głównego ZLP. Był także członkiem Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich (1973-1982), Stowarzyszenia Dziennikarzy PRL (1982-1989), PZPR (1971-1990).

Twórczość

Debiutował w Tygodniku Powszechnym w 1962. Do 1965 publikował tam recenzje pod pseudonimem "Jan Kulig". Publikował w wielu czasopismach, poza macierzystymi także we "Współczesności", "Życiu Literackim", "Echu Krakowa", "Nowych Książkach", jego debiutem książkowym był wydany w 1988 zbiór "Na widnokręgu historii. Szkice literackie", w kolejnych latach opublikował tomy "Pegaz na rozdrożu. Szkice o poezji współczesnej" (1991), "Walka z niebytem: o poezji Haliny Poświatowskiej" (1992), "Koniec wieku. Szkice o literaturze" (1994), "Wygnaniec w labiryncie XX wieku: poetyckie rodowody z dwudziestolecia" (1994), "Smutek międzyepoki: szkice o literaturze i kulturze" (2000), "Stanisław Vincenz – pisarz uniwersalnego dialogu" (2005), "Edward Stachura – łagodny buntownik" (2005), "Wirówka wartości: szkice o literaturze i kulturze" (2007), "Ku wielkiej opowieści: o życiu i twórczości Kornela Filipowicza" (2010), "Pisarze i książki: moje 70-lecie" (2013)

Nagrody i odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ Redakcja. miesiecznikkrakow.pl. [dostęp 2018-05-15].
  2. ↑ a b Nagroda im. Kazimierza Wyki. [dostęp 2014-05-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-02)].
  3. ↑ Zarchiwizowana kopia. [dostęp 2012-01-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-07)].
  4. ↑ Serwis Nauka w Polsce – PAP SA. [dostęp 2012-01-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-07)].
  5. ↑ Medal Zasłużony Kulturze - Gloria Artis. www.mkidn.gov.pl. [dostęp 2020-08-14].

Bibliografia

  • Polscy pisarze współcześni. Informator 1944-1974, opracował Lesław M. Bartelski, Wyd. Artystyczne i Filmowe, Warszawa 1977
  • Kto jest kim w Polsce. Informator biograficzny. Edycja 3, wyd. Interpress, Warszawa 1993
  • Literatura polska XX wieku. Przewodnik encyklopedyczny. Tom 2, wyd. PWN, Warszawa 2003
  • biogram na stronie dziejekrakowa.pl

Media użyte na tej stronie