Jan Pilecki (wojewoda ruski)

Jan Pilecki, Jan z Pilczy herbu Leliwa (zm. przed 13 grudnia 1496 roku[1]) – wojewoda sandomierski w 1496 roku, wojewoda ruski w latach 1485–1496, kasztelan wiślicki w latach 1484–1485, kasztelan sądecki w latach 1479–1484, kasztelan biecki w latach 1476–1479, starosta przemyski w latach 1494–1496[2].

Właściciel ziem w województwie ruskim Tyczyna, Kańczugi i okolice, Łańcuta i okolice.

Był synem kasztelana krakowskiego Jana Pileckiego i Jadwigi, córki Piotra Kurowskiego kasztelana sądeckiego[1]. Był wnukiem Wincentego Granowskiego, znanego również jako Wincenty Pilecki, oraz jego drugiej żony Elżbiety z Pilczy, która po śmierci Wincentego, została w 1417 roku trzecią żoną króla Władysława Jagiełły.

Był świadkiem wydania przywileju piotrkowskiego w 1496 roku[3].

Z żoną Zofią, herbu Topór miał trzech synów:

Przypisy

  1. a b Franciszek Sikora: Jan Pilecki herbu Leliwa. Internetowy Polski Słownik Biograficzny. [dostęp 2021-11-01].
  2. Urzędnicy województwa ruskiego XIV-XVIII wieku (ziemie halicka, lwowska, przemyska, sanocka), opr. Kazimierz Przyboś, 1987, s. 377.
  3. Jan Wincenty Bandtkie, Ius Polonicum : codicibus veteribus manuscriptum et editionibus quibusque collatis, Warszawa 1831, s. 359.

Bibliografia