Jan Pogonowski

Jan Pogonowski

Data i miejsce urodzenia	28 grudnia 1823 Oleszyce
Data i miejsce śmierci	31 grudnia 1897 Rzeszów
poseł do Sejmu Krajowego Galicji
Okres	od 1895 do 1897
Burmistrz Rzeszowa
Okres	od 25 lutego 1867 do 1868
Następca	Edward Praschill

Jan Pogonowski herbu Ogończyk (ur. 28 grudnia 1823 w Oleszycach, zm. 31 grudnia 1897 w Rzeszowie) – notariusz, pierwszy naczelnik miasta Rzeszowa i przewodniczący Rady Miejskiej w latach 1867-1868. Poseł do Sejmu Krajowego Galicji VII kadencji.

Życiorys

Właściciel Łopuszki Małej koło Przeworska i Janowa. Jego rodzicami byli Jan z Pogonowa i Anna Berg de Albensberg. Nauki pobierał początkowo w Przemyśli, studiował na Uniwersytecie Lwowskim, po ukończeniu którego w 1847 roku rozpoczął praktykę w magistracie Jarosławia. Po roku został justycjariuszem (urzędnikiem sądownictwa dominialnego) w Jordanowie, skąd po kolejnych dwóch latach przeniesiono go do sądu w Rzeszowie^[1]. Zawodowo pracował w c. k. Prokuratorii Państwa, następnie był c. k. notariuszem. Dyrektor Kasy Oszczędnościowej w Rzeszowie od 1862 do śmierci. Sprawował mandat Rady Miejskiej w Rzeszowie. W latach 1874-1890 piastował stanowisko zastępcy marszałka powiatu. Był twórcą kontraktów dokonywanych w magistracie rzeszowski, radzie powiatu, a także umowy ustanawiającej fundację stypendialną Jana Towarnickiego. W 1895 roku został wybrany posłem do Sejmu Krajowego Galicji z III kurii okręgu Rzeszów złożył mandat w 1897, 31 sierpnia 1897 zastąpił go w sejmie Stanisław Jabłoński.

Nagrobek Jana Pogonowskiego

Brał czynny udział w tworzeniu gazety „Głos Rzeszowski”.

Został pochowany 3 stycznia 1898 na Starym Cmentarzu w Rzeszowie.

Żonaty z Emilią Paprocką. Miał trzech synów i dwie córki, siostrzeńcem Jana Pogonowskiego był minister skarbu Jerzy Michalski.

Przypisy

Bibliografia

• Andrzej Jagusztyn Jan Pogonowski [w:] Polski Słownik Biograficzny tom XVII wyd. 1982-1983
• Kronika. „Kuryer Rzeszowski”. Nr 1, s. 3, 2 stycznia 1898.