Jan Roberts

Święty
Jan Roberts OSB
prezbiter i męczennik
Data i miejsce urodzenia

ok. 1576
Trawsfynydd

Data i miejsce śmierci

10 grudnia 1610
Tyburn

Czczony przez

Kościół katolicki

Beatyfikacja

25 grudnia 1929
przez Piusa XI

Kanonizacja

25 października 1970
przez Pawła VI

Wspomnienie

10 grudnia

Jan Roberts OSB (ur. ok. 1576 w Trawsfynydd, zm. 10 grudnia 1610 w Tyburn[1]) – święty Kościoła katolickiego, walijski męczennik, duchowny, ofiara prześladowań antykatolickich okresu reformacji[2].

Pochodził z katolickiej rodziny Jana i Anny zamieszkujących w Marionetsheire (historycznym hrabstwie północnej Walii)[2][1]. Mimo wyznania rodzice uczestniczyli w protestanckich obrzędach. Jan Roberts uczęszczał do St John’s College w Oksfordzie, później studiował prawo na londyńskim Inns of Court[2][1]. Przebywając od 1598 roku w Paryżu, gdzie kontynuował naukę, złożył katolickie wyznanie wiary[2][1]. W Valladolid, (18 października 1598 roku[1]) został przyjęty do Zakonu Świętego Benedykta i wysłany do nowicjatu w Santiago de Compostela[2]. Profesję zakonną złożył w dwa lata później, a w 1602 roku przyjął święcenia kapłańskie[1][2]. 26 grudnia tegoż roku wysłany został do Anglii i wkrótce (kwietniu 1603 roku) aresztowany[1][2]. W związku z zaprzysiężeniem na króla Jakuba I Stuarta ogłoszono amnestię, która objęła także Jana Robertsa[2]. Po uwolnieniu wyjechał na kontynent i uczestniczył w założeniu w Douai nowego domu zakonu[2]. Gdy w Londynie wybuchła epidemia zajmował się pomocą potrzebującym[2]. Powtórnie aresztowany został w drodze do Hiszpanii, gdzie miał wziąć udział w kapitule generalnej[2]. Po zwolnieniu z więzienia Gatehouse, w którym przebywał przez siedem miesięcy do lipca 1606 roku, przez 14 miesięcy przebywał ponownie w Hiszpanii[1][2]. Kolejne aresztowanie nastąpiło po powrocie do Anglii i dzięki interwencji ambasadora Francji w maju 1609 roku został wypuszczony na wolność i opuścił kraj[2]. Rok później, jak się okazało po raz ostatni, powrócił na wyspy, mimo iż był świadomy śmiertelnego zagrożenia w wypadku kolejnego zatrzymania[2][1]. Aresztowany w czasie sprawowania mszy 2 grudnia 1610 roku, postawiony został przed anglikańskim biskupem George’em Abbotem i w trzy dni później skazany na śmierć[2][1]. Wyrok wykonano 10 grudnia w Tyburn przez powieszenie i poćwiartowanie[1].

Relikwie Jana Robertsa zaginęły w czasie rewolucji francuskiej[1].

Beatyfikowany 25 grudnia 1929 roku przez papieża Piusa XI, a kanonizowany został w grupie Czterdziestu męczenników Anglii i Walii przez Pawła VI 25 października 1970 roku[3][2].

Wspominany jest w dzienną rocznicę śmierci.

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g h i j k l St. John Roberts. [dostęp 2011-02-19]. (ang.).
  2. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p Henryk Fros SJ, Franciszek Sowa: 'Księga imion i świętych'. T. 3: H-Ł. Kraków: WAM, Księża Jezuici, 1997, s. 250/251. ISBN 83-7097-464-3.
  3. ↑ Henryk Fros SJ, Franciszek Sowa: Księga imion i świętych. T. 3: H-Ł. Kraków: WAM, Księża Jezuici, 1997, s. 248/249. ISBN 83-7097-464-3.