Jan Romański
 podpułkownik kawalerii | |
| Data i miejsce urodzenia | 16 sierpnia 1894 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 10 sierpnia 1938 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1914–1937 |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | |
| Stanowiska | kwatermistrz pułku |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
  _2r_BAR.svg){kind=small}    | |
Jan Maria Romański (ur. 16 sierpnia 1894 w Kolbuszowej, zm. 10 sierpnia 1938 w Dębicy) – podpułkownik kawalerii Wojska Polskiego, „Beliniak”, „Peowiak”.
Życiorys
Urodził się w Kolbuszowej, w rodzinie Michała (1830–1912) i Bronisławy z Piątkowskich[1]. W 1914 roku wstąpił do Legionów Polskich. Został przydzielony do 3 kompanii V batalionu 1 pułku piechoty. Został ranny w bitwie pod Łowczówkiem. Od 27 grudnia tego roku przebywał w szpitalu w Nowym Targu, a następnie w Cieszynie[2]. Jesienią 1915 roku został przeniesiony do 1 pułku ułanów, w którego szeregach odbył kampanię wołyńską. W 1917 roku został przeniesiony do 2 pułku ułanów, a po jego rozwiązaniu organizował POW w powiecie ropczyckim[1].
Od 1918 roku służył w 9 pułku Ułanów Małopolskich, którego pokojowym garnizonem był Czortków, a później Trembowla[1][3][4]. 1 czerwca 1921 roku pełnił służbę w Dowództwie Okręgu Generalnego „Lwów”, a jego oddziałem macierzystym był nadal 9 pułk Ułanów Małopolskich[5]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu rotmistrza ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 331. lokatą w korpusie oficerów jazdy (od 1924 roku – kawalerii)[6]. W 1924 roku pełnił służbę w Centralnej Szkole Kawalerii w Grudziądzu, pozostając oficerem nadetatowym 9 pułku Ułanów Małopolskich[7]. 2 kwietnia 1929 roku został mianowany majorem ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1929 roku i 12. lokatą w korpusie oficerów kawalerii[8]. W lipcu 1929 roku został przeniesiony do 19 pułku Ułanów Wołyńskich w Ostrogu na stanowisko kwatermistrza[9][10]. Na stopień podpułkownika został mianowany ze starszeństwem z dniem 19 marca 1937 roku i 4. lokatą w korpusie oficerów kawalerii[11]. Z dniem 31 lipca 1937 roku został przeniesiony w stan spoczynku[1]. Zmarł 10 sierpnia 1938 roku w Dębicy. Dwa dni później został pochowany na miejscowym cmentarzu[12].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Niepodległości (4 listopada 1933)[13]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (11 listopada 1936)[14]
- Krzyż Walecznych (dwukrotnie)[15]
- Srebrny Krzyż Zasługi (10 listopada 1928)[16][15]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[12]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[12]
Przypisy
- ↑ a b c d Życiorys ↓.
- ↑ I Lista strat 1915 ↓, s. 51.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 617, 681.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 298, 345.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 252, 846.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 164.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 559, 603, 1380.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 3 kwietnia 1929 roku, s. 106.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929 roku, s. 192.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 145, 646.
- ↑ Rybka i Stepan 2004 ↓, s. 377.
- ↑ a b c Nekrolog ↓.
- ↑ M.P. z 1933 r. nr 255, poz. 273 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ M.P. z 1936 r. nr 263, poz. 468 „za zasługi w służbie wojskowej”.
- ↑ a b Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 145.
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 636 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”.
Bibliografia
- Lista Chorych, Rannych, Zabitych i Zaginionych Legionistów do Kwietnia 1915 roku. Piotrków: Centralny Oddział Ewidencyjno-Werbunkowy Departamentu Wojskowego NKN, 1915-08-01.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935–1939. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2004. ISBN 978-83-7188-691-1.
- Nekrologi. „Polska Zbrojna”. 223, s. 4, 1938-08-14. Warszawa.
- Ciekawe życiorysy. Barbara i Andrzej Pfeifferowie. Strona rodzinna. [dostęp 2018-08-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-10)].
Media użyte na tej stronie
.png)
Lesser coat of arms of the Austrian Empire form the Congress of Vienna in 1815 until the Austro-Hungarian Compromise of 1867. It then represented the Cisleithanian territories of Austria-Hungary in the Reichsrat until 1915.
It shows the arms of Habsburg-Lorraine encircled by the chain of the Order of Golden Fleece, surmounted on the crowned Austrian imperial double-headed eagle clutching in its claws the Imperial orb, sceptre and sword, with the Imperial Crown of Rudolf above.
After 1915 the inescutcheon only displayed the red-white-red arms of Austria.
Orzełek legionowy
Baretka: Krzyż Walecznych (1920) nadany dwukrotnie.
Naramiennik podpułkownika Wojska Polskiego (1919-39).