Jan Rosen

Jan Rosen

Data i miejsce urodzenia	16 października 1854 Warszawa
Data i miejsce śmierci	8 listopada 1936 Warszawa
Narodowość	Polak
Dziedzina sztuki	malarstwo
Epoka	modernizm
Odznaczenia

Bitwa pod Stoczkiem

Rewia na Placu Saskim przed wielkim księciem Konstantym w 1824 roku

Jan Bogumił Rosen (ur. 16 października 1854 w Warszawie, zm. 8 listopada 1936 tamże) – polski malarz.

Życiorys

Już w dzieciństwie pobierał lekcje rysunku – w Dreźnie u Henryka Redlicha i w Warszawie u Franciszka Kostrzewskiego. Później studiował w Monachium – w Akademii Sztuk Pięknych (na początku listopada 1872 zgłosił się do Antikenklasse)^[1] i w prywatnej pracowni Józefa Brandta – a także w Paryżu w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Pięknych u Isidora Pilsa i Jean-Léon Gérôme’a. Długo przebywał poza krajem; podróżował po Europie, mieszkał w Monachium, Paryżu i w Lozannie. W 1891 został nadwornym malarzem dworu petersburskiego. Powrócił do Polski w 1921.

Malował przede wszystkim obrazy o tematyce wojskowej, sceny batalistyczne z czasów napoleońskich i powstania listopadowego oraz obrazy rodzajowe z ulubionym motywem jeźdźców i koni.

Pochowany w grobowcu rodzinnym na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie (aleja 18, grób 11)^[2].

Był mężem Wandy Hantke (1865–1936), córki Bernarda Ludwika Hantke, z którą miał troje dzieci:

• Jana Henryka (1891–1982) – malarza i autora fresków w katedrze ormiańskiej we Lwowie.
• Marię (1894-1987), od 1931 żonę dyplomaty Jana Wszelakiego (1894–1965).
• Zofię (1897–1979), artystkę rzeźbiarkę.

Niektóre prace

• Bitwa pod Stoczkiem, 1890.
• Rewia na Placu Saskim przed wielkim księciem Konstantym w 1824 roku.

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2 maja 1924)^[3]
• Złoty Krzyż Zasługi (9 listopada 1932)^[4]
• Kawaler Orderu Legii Honorowej (Francja)^[5]

Przypisy

Bibliografia

• Polski Słownik Biograficzny, tom XXXII. Warszawa: Polska Akademia Nauk, 1989.
• Kazimierz Reychman: Szkice genealogiczne, Serja I. Warszawa: Hoesick F., 1936, s. 91–93.