Jan Rustecki

Jan Rustecki
Data i miejsce urodzenia

21 czerwca 1903
Warszawa

Data i miejsce śmierci

3 sierpnia 1974
Warszawa

Minister transportu drogowego i lotniczego
Okres

od 14 marca 1951
do 27 lutego 1957

Przynależność polityczna

Polska Zjednoczona Partia Robotnicza

Następca

Ryszard Strzelecki

Odznaczenia
Order Sztandaru Pracy I klasy Order Sztandaru Pracy II klasy Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
Grób Jana Rusteckiego

Jan Rustecki (ur. 21 czerwca 1903 w Warszawie, zm. 3 sierpnia 1974 tamże) – polski ślusarz, tokarz i polityk, poseł do Krajowej Rady Narodowej, na Sejm Ustawodawczy oraz na Sejm PRL I kadencji, w latach 1951–1957 minister transportu drogowego i lotniczego.

Życiorys

Syn Władysława i Józefy, Ukończył 5 klas szkoły powszechnej, od 1919 uczył się w Warszawie jako ślusarz w zakładach produkujących kasy pancerne. W czasie wojny polsko-bolszewickiej służył ochotniczo w Wojsku Polskim w 9 pułku piechoty. Po demobilizacji powrócił do pracy i do 1923 odbywał praktykę zawodową. Jednocześnie ukończył 3-letni kursy dla pracowników przemysłu metalowego Towarzystwa Kursów Zawodowych. Później pracował dorywczo. Próbował nieleglnie przedostać się do Związku Radzieckiego, został odstawiony przez radziecki patrol do Polski, został skazany na 4 tygodnie aresztu. Od maja 1924 pracował w fabryce zbrojeniowej „Pocisk” w Warszawie. Od października 1924 odbywał służbę wojskową w 1 Dywizjonie Samochodowym w Warszawie. Wówczas nawiązał pierwsze kontakty z komunistami i został członkiem Komunistycznej Partii Polski, prowadząc w wojsku agitację wśród żołnierzy. Aresztowany 13 września 1925, do 8 lutego 1926 przebywał w areszcie śledczym. W maju 1926 ukończył służbę wojskową. 26 marca 1927 skazany przez Sąd Okręgowy na rok więzienia z zaliczeniem poprzedniego aresztu, zwolniony 29 października 1927. 1928–1936 pracował w warsztacie ślusarskim B. Lissa przy ul. Długiej. W 1930 był sekretarzem Komitetu Dzielnicowego KPP Praga, a w 1931 komendantem samoobrony partyjnej tej dzielnicy. W okresie 1936–1938 pracował w fabryce rowerów B. Wahren przy ul. Leszczyńskiej, a następnie do 1944 w fabryce maszyn elektrycznych Polskie Towarzystwo Elektryczne przy ul. Terespolskiej.

Podczas okupacji niemieckiej należał w 1941 do Związku Walki Wyzwoleńczej, od końca 1942 do Polskiej Partii Robotniczej, a później do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Od 16 września 1944 był sekretarzem Rady Związków Zawodowych w Pradze, w latach 1945–1949 jej przewodniczącym. Od 1944 do 1948 członek Egzekutywy Komitetu Warszawskiego PPR, w okresie 1950–1951 sekretarz komitetu wojewódzkiego PZPR we Wrocławiu.

Pełnił mandat poselski do Krajowej Rady Narodowej, na Sejm Ustawodawczy oraz na Sejm PRL I kadencji. Od 14 marca 1951 do 27 lutego 1957 był ministrem transportu drogowego i lotniczego, następnie do października 1965 był podsekretarzem stanu w Ministerstwie Komunikacji.

Pochowany na Powązkach (kwatera C2-tuje-7)[1].. Był odznaczony Orderem Sztandaru Pracy I i II klasy oraz Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą i Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Przypisy

Bibliografia

  • Tadeusz Mołdawa, Ludzie władzy 1944–1991, Warszawa: PWN, 1991, s. 419, ISBN 83-01-10386-8, OCLC 69290887.
  • Polski Słownik Biograficzny t. XXXIII, Wrocław-Warszawa-Kraków 1991-1992.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

POL Order Sztandaru Pracy 1 klasy BAR.svg
Baretka: Order Sztandaru Pracy I klasy
PL Bolesław Bierut (1892-1956).jpg
Bolesław Bierut, właśc. Bolesław Biernacki, ps. Janowski, Iwaniuk, Tomasz, Bieńkowski, Rutkowski, (ur. 18 kwietnia 1892 w Rurach Jezuickich, dziś dzielnica Lublina - zm. 12 marca 1956 w Moskwie) – polski działacz komunistyczny, przewodniczący Krajowej Rady Narodowej od 1944, pierwszy przywódca Polski Ludowej, prezydent RP od 1947, Przewodniczący KC PZPR od 1948, premier PRL od 1952.
Cyrankiewicz.jpg
Józef Cyrankiewicz, Prime Minister of Poland (People's Republic of Poland) 1947-1970
Jan Rustecki grób.JPG
Jan Rustecki grób - Warszawa, Cmentarz Wojskowy na Powązkach