Jan Słomka (oficer)

Jan Słomka

major piechoty
Data i miejsce urodzenia	12 marca 1894 Świątniki Górne
Data i miejsce śmierci	14 października 1969 Londyn
Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie Polskie Siły Zbrojne
Formacja	Legiony Polskie
Jednostki	Kadra Zapasowa Piechoty Sokółka
Stanowiska	komendant kadry
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka II wojna światowa kampania wrześniowa
Odznaczenia

Jan Słomka (ur. 12 marca 1894 w Świątnikach Górnych, zm. 14 października 1969 w Londynie) – major piechoty Wojska Polskiego i Polskich Sił Zbrojnych, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Urodził się w Świątnikach Górnych, w rodzinie Michała. Jak uczeń VII klasy gimnazjum wstąpił do Legionów Polskich. Służył w 7. kompanii II baonu 3 Pułku Piechoty. 28 marca 1917 został wymieniony we wniosku do odznaczenia austriackim Krzyżem Wojskowym Karola^[1].

2 grudnia 1930 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1931 i 22. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[2]. W marcu 1931 został przeniesiony do 16 Pułku Piechoty w Tarnowie na stanowisko dowódcy batalionu^[3][4]. W czerwcu 1933 został przeniesiony do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr IX w Brześciu nad Bugiem na stanowisko komendanta Okręgu Związku Strzeleckiego Nr IX^[5][6]. Po 1935 został przeniesiony do 80 Pułku Piechoty w Słonimie na stanowisku kwatermistrza^[7]. W 1939 pełnił służbę na stanowisku komendanta Kadry Zapasowej Piechoty Sokółka^[8].

20 września 1939 w Zawiasach przekroczył granicę z Litwą, gdzie został internowany. 13 lipca 1940 został przekazany władzom sowieckim i osadzony w Obozie NKWD w Kozielsku (tzw. „Kozielsk II”). 2 lipca 1941 został przeniesiony do Obozu NKWD w Griazowcu, a 3 września tego roku zwolniony i skierowany do Tockoje, gdzie formowały się oddziały Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR^[9][10].

Zmarł 14 października 1969 w Londynie. Został pochowany na South London Cemetery.

Jan Słomka był żonaty z Heleną z Czerwińskich (1897–1969), z którą miał troje dzieci: Bogusława (ur. 1923), Stefana (ur. 1925) i Barbarę (ur. 1932). Żona z dziećmi w czerwcu 1941 została deportowana na terytorium Kazachskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej, a następnie ewakuowana do Iranu^[9].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 7384
• Krzyż Niepodległości – 9 listopada 1931 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”^[11]
• Krzyż Walecznych czterokrotnie^[12]
• Złoty Krzyż Zasługi

Przypisy

Bibliografia

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
• Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty. 5 czerwiec 1935. Warszawa: Dep. Piech. MSWojsk., 1935.
• Arnold Jaskowski: Zrekonstruowana obsada 80 pp oraz 80-go Pułku II rzutu. W: B.I.21d [on-line]. IPMS, 1941-06-16. [dostęp 2018-06-06].
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
• Żołnierze Niepodległości. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2020-11-01].
• Indeks Represjonowanych. IPN. [dostęp 2020-11-01].
• Kompletna lista 1673 Polaków i obywateli polskich innych narodowości przebywających w obozie w Griazowcu. raportnowaka.pl. [dostęp 2019-06-24].