Jan Sadlak

Jan Sadlak
Data i miejsce urodzenia7 lutego 1875
Siennica Nadolna
Data i miejsce śmierci11 listopada 1947
Łopiennik
Prezes Polskiego Stronnictwa Ludowego „Piast”
Okresod 10 listopada 1918
do 1 grudnia 1918
Przynależność politycznaPSL „Piast”
PoprzednikJakub Bojko
NastępcaWincenty Witos

Jan Sadlak (ur. 7 lutego 1875 w Siennicy Nadolnej, zm. 11 listopada 1947 w Łopienniku) – polski polityk, uczestnik walk o niepodległość kraju, społecznik.

Założyciel i przywódca Zjednoczenia Ludowego

Działacz i przewodniczący Wydziału Narodowego Lubelskiego, aktywny uczestnik walk o niepodległość w czasach I wojny światowej. Współzałożyciel i prezes partii Zjednoczenie Ludowe, działającej na ziemiach Królestwa Kongresowego. Z czasem Zjednoczenie rozszerzyło zakres swego zasięgu z terenu Królestwa Polskiego na m.in. Wielkopolskę[1]. Stronnictwo to włączyło się w prace Naczelnego Komitetu Narodowego w Krakowie i popierało Radę Stanu oraz Radę Regencyjną. Jan Sadlak brał udział w spotkaniach z generałem Beselerem, mających na celu restytucję państwa polskiego[2].

Prezes PSL „Piast”

W wyniku rozmów z liderami PSL „Past” nastąpiło połączenie Zjednoczenia Ludowego z tą partią. Jan Sadlak został prezesem PSL „Piast” w okresie od listopada do grudnia 1918 (wiceprezesem był wówczas Wincenty Witos, który zastąpił go następnie na stanowisku prezesa partii)[1]. Po przejściu czołowych członków Zjednoczenia Ludowego do PSL „Piast” (oprócz J. Sadlaka m.in. J. Dąbski, H. Wyrzykowski) pozostała część partii przybrała nazwę „Polskie Zjednoczenie Ludowe” i działała pod przewodnictwem ks. Wacława Blizińskiego, dawnego współpracownika Jana Sadlaka.

Życie prywatne

Syn Józefa i Marianny z Patyrów. Poślubił Mariannę z Chomczyńskich córkę właściciela folwarku Kindoły koło Łopiennika[3].

Przypisy

  1. a b M. Czajka, M. Kamler, W. Sienkiewicz: Leksykon Historii Polski, Warszawa 1995, s. 659
  2. Fr. Żurek: Powiat krasnostawski w walce o wolność, Warszawa 1937, s. 659; „Gazeta Ludowa” nr 54 z 1917
  3. W. Wypych: Saga rodu (praca niepublikowana), s. 159–161