Jan Sehn
 | |
| Data i miejsce urodzenia | 22 kwietnia 1909 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 12 grudnia 1965 |
| Zawód, zajęcie | sędzia, nauczyciel akademicki Uniwersytetu Jagiellońskiego |
| Narodowość | polska |
| Odznaczenia | |
   | |
Jan Sehn (ur. 22 kwietnia 1909 w Tuszowie Małym, zm. 12 grudnia 1965 we Frankfurcie nad Menem) – polski prawnik pochodzenia niemieckiego[1], sędzia, prokurator, profesor Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Życiorys
Pochodził z niemieckiej rodziny, przybyłej do Galicji w ramach kolonizacji józefińskiej. W latach 1933–1937 był aplikantem sądowym w Sądzie Okręgowym w Krakowie, a od 1937 do 1939 r. – asesorem sądowym, pełniącym funkcje sędziego śledczego[2]. W latach 1945–1947 sędzia śledczy Sądu Okręgowego w Krakowie, a od 1947 do 1949 – sędzia Sądu Apelacyjnego w Krakowie. W 1950 roku był wiceprokuratorem Prokuratury Okręgowej w Krakowie, od 1 stycznia 1951 r. wracając na stanowisko sędziego Sądu Wojewódzkiego w Krakowie, które sprawował do 1952 roku[2].
Od 1949 doktor prawa na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Jagiellońskiego, od 1961 profesor nadzwyczajny UJ, pełnomocnik Ministra Sprawiedliwości do ścigania zbrodniarzy hitlerowskich.
W latach 1945–1946 prowadził z ramienia Komisji Badania Zbrodni Hitlerowskich badania na terenie obozu Auschwitz-Birkenau. Jako sędzia śledczy przygotował oskarżenie byłego komendanta obozu Rudolfa Hössa. Od 1949 kierownik Instytutu Ekspertyz Sądowych w Krakowie, później profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego i pierwszy kierownik Zakładu Kryminalistyki UJ. Prof. J. Sehn od chwili utworzenia Głównej Komisji Badania Zbrodni Hitlerowskich był jej członkiem i przewodniczącym Komisji Okręgowej w Krakowie (do 1953). Zmarł nagle 12 grudnia 1965 we Frankfurcie nad Menem w trakcie jednej ze swych misji związanych z prowadzonymi śledztwami w ramach działalności w Komisji Badania Zbrodni Hitlerowskich[3].
Pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie[4]. W 1966 Instytut Ekspertyz Sądowych przyjął imię prof. Jana Sehna.
Wybrane publikacje
- Wspomnienia Rudolfa Hoessa komendanta obozu oświęcimskiego, oprac. Jan Sehn, Warszawa 1960.
- Konzentrationslager Oswiecim-Brzezinka (Auschwitz-Birkenau), Warszawa 1957.
Odznaczenie
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1954)[5]
- Złoty Krzyż Zasługi (1948)[6]
- Medal 10-lecia Polski Ludowej (1955)[7]
Przypisy
- ↑ Andrzej Fedorowicz. Niech pan pisze, panie Hoess. „Polityka”, s. 56, 12 kwietnia 2017.
- ↑ a b P. Żukowski, Profesorowie Wydziału Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego, t. II, s. 460.
- ↑ Ryszard Kotarba. Dziennik Hansa Franka i okoliczności jego pozyskania przez Polskę w roku 194. „Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska. Sectio F”. Vol. LX, s. 285, 286, 287, 2005.
- ↑ Jan Wiktor Tkaczyński (red.), Pro Memoria III. Profesorowie Uniwersytetu Jagiellońskiego spoczywający na cmentarzach Krakowa 1803-2017, Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2018, s. 252, ISBN 978-83-233-4527-5.
- ↑ M.P. z 1954 r. nr 98, poz. 1174.
- ↑ M.P. z 1948 r. nr 66, poz. 482.
- ↑ M.P. z 1955 r. nr 50, poz. 493.
Bibliografia
- Filip Gańczak: Jan Sehn. Tropiciel nazistów. Wołowiec: Wydawnictwo Czarne, 2020. ISBN 978-83-247-0553-5.