Jan Siemerink
Państwo | Holandia |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | 14 kwietnia 1970 Rijnsburg |
Wzrost | 183 cm |
Masa ciała | 73 kg |
Gra | leworęczna, jednoręczny bekhend |
Status profesjonalny | 1989 |
Zakończenie kariery | 2002 |
Gra pojedyncza | |
Wygrane turnieje | 4 |
Najwyżej w rankingu | 14 (12 października 1998) |
Australian Open | 4R (1991) |
Roland Garros | 3R (1997) |
Wimbledon | QF (1998) |
US Open | 4R (1998) |
Gra podwójna | |
Wygrane turnieje | 11 |
Najwyżej w rankingu | 16 (14 października 1996) |
Australian Open | SF (1992) |
Roland Garros | 3R (1995, 1997, 1999) |
Wimbledon | SF (1996) |
US Open | 2R (1991, 1996) |
Johannes Martinus Siemerink (ur. 14 kwietnia 1970 w Rijnsburgu) – holenderski tenisista, reprezentant w Pucharze Davisa, olimpijczyk.
Kariera tenisowa
Leworęczny tenisista holenderski preferował grę ofensywną. Starał się dojść do siatki i piłki kończyć wolejami, zarówno po własnym serwisie (zazwyczaj tzw. wyrzucającym), jak i serwisie przeciwnika. Bekhend grał jedną ręką, był to niemal wyłącznie slajs, po którym także atakował przy siatce.
Jako junior zdobył w 1988 roku mistrzostwo Holandii do lat 18 i wygrał turniej Orange Bowl na Florydzie w grze podwójnej.
Karierę zawodową rozpoczął w 1989 roku, a zakończył w 2002 roku. W grze pojedynczej wygrał cztery turnieje rangi ATP World Tour oraz osiągnął osiem finałów. W zawodach wielkoszlemowych najlepszym wynikiem Holendra jest awans do ćwierćfinału Wimbledonu 1998, gdzie pojedynek o dalszą rundę przegrał z Goranem Ivaniševiciem.
W grze podwójnej zawodnik zwyciężył w jedenastu turniejach kategorii ATP World Tour i był uczestnikiem siedmiu finałów. Startując w Wielkim Szlemie w deblu najdalej dotarł do półfinałów Australian Open 1992 w 1992 roku i Wimbledonu 1996. W Melbourne tworzył parę z Richardem Krajickiem, a w Londynie z Ellisem Ferreirą.
W 1992 i 1996 roku brał udział w igrzyskach olimpijskich. W 1992 roku w Barcelonie odpadł w I rundzie gry pojedynczej po porażce z Leonardo Lavalle. W 1996 roku w Atlancie również został wyeliminowany w I rundzie, tym razem przez Todda Woodbridge’a.
W latach 1991–2001 reprezentował Holandię w Pucharze Davisa. W 2001 roku przyczynił się do awansu Holandii do półfinału tych rozgrywek, pokonując w I rundzie Hiszpana Joana Balcellsa, a w ćwierćfinale Niemców Nicolasa Kiefera i Davida Prinosila. W półfinale pokonał Francuza Fabrice’a Santoro, ale w piątym pojedynku, kiedy losy całego pucharowego spotkania były już rozstrzygnięte na korzyść Francji. Bilans występów Siemerinka w Pucharze Davisa zamknął się 17 wygranymi pojedynkami i 10 porażkami.
W rankingu singlowym Siemerink najwyżej był na 14. miejscu (12 października 1998), a w klasyfikacji deblowej na 16. pozycji (14 października 1996).
Finały w turniejach ATP World Tour
Nazwa |
---|
Wielki Szlem |
Igrzyska olimpijskie |
Tennis Masters Cup |
ATP Masters Series |
ATP Championship Series |
ATP World Series |
Gra pojedyncza (4–8)
Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|
Zwycięzca | 1. | 28 kwietnia 1991 | Singapur | Twarda | Gilad Blum | 6:4, 6:3 |
Finalista | 1. | 20 października 1991 | Wiedeń | Dywanowa (hala) | Michael Stich | 4:6, 4:6, 4:6 |
Finalista | 2. | 7 lutego 1993 | Marsylia | Dywanowa (hala) | Marc Rosset | 2:6, 6:7(1) |
Finalista | 3. | 30 lipca 1995 | Amsterdam | Ceglana | Marcelo Ríos | 4:6, 5:7, 4:6 |
Finalista | 4. | 27 sierpnia 1995 | Long Island | Twarda | Jewgienij Kafielnikow | 6:7(0), 2:6 |
Finalista | 5. | 1 października 1995 | Bazylea | Twarda (hala) | Jim Courier | 7:6(2), 6:7(5), 7:5, 2:6, 5:7 |
Zwycięzca | 2. | 23 czerwca 1996 | Nottingham | Trawiasta | Sandon Stolle | 6:3, 7:6(0) |
Finalista | 6. | 18 sierpnia 1996 | New Haven | Twarda | Alex O’Brien | 6:7(6), 4:6 |
Finalista | 7. | 13 października 1996 | Wiedeń | Dywanowa (hala) | Boris Becker | 4:6, 7:6(7), 2:6, 3:6 |
Finalista | 8. | 9 listopada 1997 | Sztokholm | Twarda (hala) | Jonas Björkman | 6:3, 6:7(2), 2:6, 4:6 |
Zwycięzca | 3. | 8 marca 1998 | Rotterdam | Dywanowa (hala) | Thomas Johansson | 7:6(2), 6:2 |
Zwycięzca | 4. | 4 października 1998 | Tuluza | Twarda (hala) | Greg Rusedski | 6:4, 6:4 |
Gra podwójna (11–7)
Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Finalista | 1. | 16 czerwca 1991 | Rosmalen | Trawiasta | Richard Krajicek | Hendrik Jan Davids Paul Haarhuis | 3:6, 6:7 |
Zwycięzca | 1. | 28 lipca 1991 | Hilversum | Ceglana | Richard Krajicek | Francisco Clavet Magnus Gustafsson | 7:5, 6:4 |
Finalista | 2. | 13 października 1991 | Berlin | Dywanowa (hala) | Daniel Vacek | Petr Korda Karel Nováček | 6:3, 5:7, 5:7 |
Zwycięzca | 2. | 21 marca 1993 | Miami | Twarda | Richard Krajicek | Patrick McEnroe Jonathan Stark | 6:7, 6:4, 7:6 |
Zwycięzca | 3. | 6 lutego 1994 | Marsylia | Dywanowa (hala) | Daniel Vacek | Martin Damm Jewgienij Kafielnikow | 6:7, 6:4, 6:1 |
Zwycięzca | 4. | 31 lipca 1994 | Hilversum | Ceglana | Daniel Orsanic | David Adams Andriej Olchowski | 6:4, 6:2 |
Finalista | 3. | 8 stycznia 1995 | Doha | Twarda | Andriej Olchowski | Stefan Edberg Magnus Larsson | 6:7, 2:6 |
Zwycięzca | 5. | 18 czerwca 1995 | Rosmalen | Trawiasta | Richard Krajicek | Hendrik Jan Davids Andriej Olchowski | 7:5, 6:3 |
Finalista | 4. | 23 lipca 1995 | Stuttgart | Ceglana | Ellis Ferreira | Tomás Carbonell Francisco Roig | 6:3, 3:6, 4:6 |
Zwycięzca | 6. | 22 października 1995 | Wiedeń | Dywanowa (hala) | Ellis Ferreira | Todd Woodbridge Mark Woodforde | 6:4, 7:5 |
Zwycięzca | 7. | 14 stycznia 1996 | Sydney | Twarda | Ellis Ferreira | Patrick McEnroe Sandon Stolle | 5:7, 6:4, 6:1 |
Zwycięzca | 8. | 28 kwietnia 1996 | Monte Carlo | Ceglana | Ellis Ferreira | Jonas Björkman Nicklas Kulti | 2:6, 6:3, 6:2 |
Finalista | 5. | 12 stycznia 1997 | Sydney | Twarda | Paul Haarhuis | Luis Lobo Javier Sánchez | 4:6, 7:6, 3:6 |
Finalista | 6. | 15 marca 1998 | Kopenhaga | Dywanowa (hala) | Brett Steven | Tom Kempers Menno Oosting | 4:6, 6:7 |
Zwycięzca | 9. | 21 czerwca 1998 | ’s-Hertogenbosch | Trawiasta | Guillaume Raoux | Joshua Eagle Andrew Florent | 7:6(5), 6:2 |
Finalista | 7. | 4 października 1998 | Tuluza | Twarda (hala) | Paul Haarhuis | Olivier Delaître Fabrice Santoro | 2:6, 4:6 |
Zwycięzca | 10. | 20 czerwca 1999 | ’s-Hertogenbosch | Trawiasta | Leander Paes | Ellis Ferreira David Rikl | Nie rozegrano |
Zwycięzca | 11. | 7 maja 2000 | Orlando | Ceglana | Leander Paes | Justin Gimelstob Sébastien Lareau | 6:3, 6:4 |
Bibliografia
- Profil na stronie ATP (ang.). Association of Tennis Professionals. [dostęp 13 sierpnia 2014].
- Profil na stronie ITF (ang.). International Tennis Federation. [dostęp 13 sierpnia 2014].
- Profil na stronie Pucharu Davisa (ang.). Davis Cup. [dostęp 13 sierpnia 2014].
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Tennis. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Flag of Israel. Shows a Magen David (“Shield of David”) between two stripes. The Shield of David is a traditional Jewish symbol. The stripes symbolize a Jewish prayer shawl (tallit).
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Autor: Pedro A. Gracia Fajardo, escudo de Manual de Imagen Institucional de la Administración General del Estado, Licencja: CC0
Flaga Hiszpanii
Flag of New Zealand. Specification: http://www.mch.govt.nz/nzflag/description.html , quoting New Zealand Gazette, 27 June 1902.
The Flag of India. The colours are saffron, white and green. The navy blue wheel in the center of the flag has a diameter approximately the width of the white band and is called Ashoka's Dharma Chakra, with 24 spokes (after Ashoka, the Great). Each spoke depicts one hour of the day, portraying the prevalence of righteousness all 24 hours of it.