Jan Sinapius (młodszy)

Jan Sinapius
Data i miejsce urodzenia	11 września 1667 Teplá
Data i miejsce śmierci	5 października 1725 Legnica
Zawód, zajęcie	historyk, dramatopisarz, nauczyciel

Jan Sinapius (ur. 11 września 1667 w Tepli, zm. 5 października 1725 w Legnicy) − śląski historyk, dramatopisarz i nauczyciel.

Życiorys

Jan Sinapius urodził się 11 września 1667 roku w Tepli na terenie obecnej Słowacji, jego ojcem był poeta Daniel Sinapius. W czasie prześladowań protestantów na terenie Słowacji Daniel Sinapius przebywał przez dziesięć lat w Polsce, a od 1677 roku był rektorem szkoły w Nowym Bojanowie, dzięki czemu Jan znał język polski^[1]. Jego stryjem był Jan Sinapius (starszy).

Sinapius kształcił się m.in. w Halle i Lipsku, a następnie w wieku 25 lat przyjechał do Oleśnicy, by 28 czerwca 1692 roku objąć stanowisko bibliotekarza w gimnazjum książęcym. W 1694 roku Sinapius poślubił Elisabeth Titz, z którą miał sześcioro dzieci. W 1700 roku został awansowany na dyrektora szkoły i przez kilkanaście miesięcy nauczał synów księcia Krystiana: Krystiana Ulryka i Karola Fryderyka^[1].

W okresie pobytu w Oleśnicy napisał oraz przygotował do druku obszerną monografię Oleśnicy „Olsnographia” oraz księgę heraldyczną Śląska „Kuriositäten des schlesischer Adels”^[1].

Będąc rektorem szkoły napisał kilka sztuk, które miały być wystawiane przez jego uczniów, jest także autorem publikacji poświęconych zdarzeniom związanym z miastem i rodem książecym, które emitowano w latach 1702−1707^[1].

Za swoją działalność w Oleśnicy Sinapius i jego brat Daniel zostali nobilitowani. 14 maja 1707 roku Sinapius wyjechał z Oleśnicy, by objąć stanowisko rektora szkoły w Legnicy^[1].

Zmarł w Legnicy 5 października 1725 roku^[1].

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Hermann Markgraf: Sinapius, Johann. In: Allgemeine Deutsche Biographie (ADB). Band 34, Duncker & Humblot, Leipzig 1892, s. 386