Jan Siuzdak
| Sługa Boży, prezbiter | |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Prezbiterat | 1926 |
Jan Siuzdak (ur. 17 lipca 1898 w Hucisku, zm. 18 listopada[1] 1942 na Zamku Hartheim) – polski prezbiter katolicki, krzewiciel oświaty i rozwoju gospodarczego wsi leżących na terenie gminy Wołkowyja (obecnej gmina Solina), Sługa Boży Kościoła katolickiego, męczennik. [2][3].
Życiorys
Pochodził z wielodzietnej rodziny zamieszkałej w Hucisku[2]. Był synem Jakuba i Anny[4]. Ukończył szkołę podstawową w Łańcucie i gimnazjum w Rzeszowie[5], a następnie odbył służbę wojskową w Wojsku Polskim[2]. Studia podjął wstępując do seminarium duchownego[2]. Ukończywszy Wyższe Seminarium Duchowne w Przemyślu w 1926 przyjął sakrament święceń kapłańskich[2]. W 1931 skierowany został do administrowania parafią w Wołkowyi, której został proboszczem[2]. Realizował powołanie inicjując działania aktywizujące środowisko pobliskich wiosek dekanatu Solina[2]. Był inicjatorem budowy lokalnych dróg i szkół, organizatorem kwest na rzecz ich wyposażenia, a także zgodnie z głoszoną zasadą:
„Trzeba nieść pomoc każdemu choremu człowiekowi, czy jest Żydem, czy Ukraińcem, czy Polakiem, bo to jest człowiek”
pomagał bezdomnym i chorym[2]. Organizował dożywianie i kolonie dla dzieci ucząc odpowiedzialności za dobro wspólne, poszanowania drugiego człowieka i patriotyzmu[2]. Podczas swojej posługi współpracował ze starostą leskim dr. Romanem Gąsiorowskim[6].
W czasie okupacji niemieckiej zaangażowanie w działalność dobroczynną i społeczną doprowadziło w kwietniu 1940 do aresztowania Jana Siuzdaka[2]. Więziony był w Baligrodzie, od 3 kwietnia do 20 czerwca 1940 w więzieniu w Sanoku[4], a następnie wywieziony został do niemieckiego obozu koncentracyjnego Dachau, gdzie nadano mu numer 22536[1]. Stamtąd został przetransportowany w tzw. transporcie inwalidów na Zamek Hartheim, w którym znajdowało się centrum eutanazyjne i w którym zginął 18 listopada 1942 roku[7].
Był jednym z 122 Sług Bożych, wobec których 17 września 2003 rozpoczął się drugi proces beatyfikacyjny drugiej grupy polskich męczenników z okresu II wojny światowej[8][9].
Sługa Boży Jan Siuzdak został patronem zespołu szkół w Wołkowyi[5]. Jego nazwisko znalazło się na tablicy upamiętniającej zamordowanych kapłanów diecezji przemyskiej wmurowanej w bazylice archikatedralnej Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Jana Chrzciciela w Przemyślu[10].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ a b Droga Krzyżowa ks. Jana Siuzdaka. Zespół Szkół im. ks. Jana Siuzdaka ul. Szkolna 7 38 – 613 Wołkowyja. [dostęp 2015-06-08].
- ↑ a b c d e f g h i j Janusz Wójtowicz: Pod patronatem Sługi Bożego. Tygodnik Niedziela, Edycja przemyska, 47/2007. [dostęp 2015-06-08].
- ↑ MARTYRS KILLED IN ODIUM FIDEI BY THE NAZIS DURING THE SECOND WORLD WAR (III), poz. 79 (ang.). [dostęp 2015-06-08].
- ↑ a b Gefängnis in Sanok. Księga więźniów śledczych 1939-1940 (zespół 134, sygn. 97). AP Rzeszów – O/Sanok, s. 83 (poz. 791).
- ↑ a b Nasz Patron. Zespół Szkół im. ks. Jana Siuzdaka ul. Szkolna 7 38 – 613 Wołkowyja. [dostęp 2015-06-08].
- ↑ Stanisław Szczepański: Patron szkoły. zswolkowyja.pl. [dostęp 2018-03-27].
- ↑ Jan Siuzdak. 18.11.2021. [dostęp 2021-11-18].
- ↑ Słudzy Boży w procesie beatyfikacyjnym drugiej grupy męczenników z okresu II wojny światowej. [dostęp 2015-06-08].
- ↑ Proces beatyfikacyjny. [dostęp 2015-06-08].
- ↑ Przemyśl – tablica upamiętniająca zamordowanych kapłanów diecezji przemyskiej. 04.07.2014. [dostęp 2015-06-08].
Media użyte na tej stronie
Emblem of the Papacy: Triple Tiara and Keys