Jan Szafraniec (biskup)

Jan Szafraniec
Herb duchownego
Data i miejsce urodzenia

1363
Pieskowa Skała

Data i miejsce śmierci

28 lipca 1433
Brodnia

Miejsce pochówku

bazylika archikatedralna św. Stanisława i św. Wacława w Krakowie

Biskup włocławski
Okres sprawowania

1428–1433

Rektor Akademii Krakowskiej
Okres sprawowania

1404–1406

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

między 19 listopada a 22 listopada 1428

Sakra biskupia

22 listopada 1428

Jan Szafraniec herbu Starykoń (ur. 1363, zm. 28 lipca 1433 w Brodni) – polski duchowny katolicki, biskup kujawsko-pomorski, dobroczyńca i rektor Uniwersytetu Krakowskiego.

Życiorys

Studia odbył w Pradze i Heidelbergu. W 1404 został wybrany na rektora Uniwersytetu Krakowskiego. Otrzymał szereg godności kościelnych w Krakowie, był m.in. wikariuszem generalnym i oficjałem biskupa Piotra Wysza z Radolina, a w kapitule krakowskiej – kustoszem, scholastykiem i dziekanem. Był również podkanclerzym koronnym (od 1419) i kanclerzem wielkim koronnym (od 1423). Od momentu objęcia urzędu kanclerskiego w 1423 roku był przywódcą stronnictwa królewskiego wspierającego Jagiełłę[1].

Był obecny przy wystawieniu przez Władysława II Jagiełłę przywileju czerwińskiego w 1422 roku[2]. Był obecny przy wystawieniu przez Władysława II Jagiełłę przywileju jedlneńskiego w 1430 roku[3].

W maju 1428 został wybrany przez kapitułę na biskupa kujawsko-pomorskiego (ze stolicą we Włocławku); na wybór ten naciskał król Władysław Jagiełło. Szafraniec odebrał prowizję papieską na biskupstwo we wrześniu 1428. Jako biskup występował przeciwko próbom zajęcia pomorskich dóbr diecezji przez zakon krzyżacki. Pochowany w Kaplicy Szafrańców na Wawelu.

Bibliografia

Przypisy

  1. Jerzy Sperka. Szafrańcowie, Koniecpolscy, Koziegłowscy, Chrząstowscy. Nieznane koligacje i ich wpływ na funkcjonowanie sceny politycznej w okresie panowania Władysława Jagiełły. „Średniowiecze Polskie i Powszechne”. 1, 1999, s. 137.
  2. Jus polonicum, codicibus veteribus manuscriptis et editionibus quibusque collatis / edidit Joannes Vincentius Bandtkie, Warszawa 1831, s. 223.
  3. Franciszek Piekosiński, Wiece, sejmiki, sejmy i przywileje ziemskie w Polsce wieków średnich, Kraków 1900, s. 43.

Media użyte na tej stronie

Kanclerz.PNG
Autor: Autor nie został podany w rozpoznawalny automatycznie sposób. Założono, że to Mathiasrex (w oparciu o szablon praw autorskich)., Licencja: CC BY 2.5
lengyel kancellárok címere
POL COA Starykoń.svg
Autor: Poznaniak, tarcza, labry, hełm Bastian, Licencja: CC BY-SA 2.5
Herb Stary koń