Jan Szelc
Fotografia nagrobna Jana Szelca | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Nagrody | |
Nagroda Miasta Sanoka (1999) |
Jan Szelc (ur. 28 kwietnia 1935 w Krościenku Wyżnym, zm. 4 grudnia 2008 w Sanoku) – polski poeta, nauczyciel.
Życiorys
Urodził się 28 kwietnia 1935 w Krościenku Wyżnym, gdzie wychowywał się. Ukończył Liceum Pedagogiczne w Krośnie. Zawodowo pracował jako nauczyciel w Bieszczadach, najpierw w Woli Matiaszowej, później przez okres 22 lat w Olszanicy. Następnie osiadł w Sanoku. Jako nauczyciel pracował także w Lesku. W 1979 został absolwentem studiów na kierunku pedagogicznym w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Rzeszowie na podstawie pracy magisterskiej z 1978 pt. Odbudowa szkolnictwa w Bieszczadach w latach 1944–1950[1]. W 1983 odszedł na przedwczesną emeryturę.
Jako poeta debiutował w 1967 na łamach tygodnika „Kamena”. W latach 70. był członkiem Korespondencyjnego Klubu Młodych Pisarzy „Gwoźnica”[2]. W swojej twórczości inspirował się Bieszczadami[3]. Zyskał przydomek bieszczadzkiego barda[4][5][6]. Publikował w czasopismach na Podkarpaciu (m.in. na łamach almanachu Klubu Literackiego „Połoniny”[7]). Poeta był laureatem nagród i wyróżnień za swoją twórczość poetycką. Został członkiem Stowarzyszenia Kulturalnego „Dębina” w Krościenku Wyżnym. W połowie 2002 wybrany członkiem zarządu Stowarzyszenia „Korporacja Literacka” w Sanoku[8].
Zmarł 4 grudnia 2008. Jego pogrzeb odbył się 10 grudnia 2008[9]. Został pochowany na Cmentarzu Południowym w Sanoku. Miał córkę Renatę[10].
Publikacje
- Tomiki poezji
- Stoję przed sobą (1982)
- Gwiazda Małej Rawki / Święte Buki (1993, Sanok)
- Sine Wiry. Wiersze bieszczadzkie (1995, Wojskowa Galeria Malarstwa, Rzeszów)
- Mycykowy Dział. Wiersze bieszczadzkie (1998, Sanok, ISBN 83-905046-9-3)
- Próg domu (2000, Sanok)
- Liputowa droga (2004, Stowarzyszenie Kulturalne „Dębina”, Krościenko Wyżne, ISBN 83-89123-85-1)
- Odmawiam góry (2004, Oficyna Wydawnicza Miejskiej Biblioteki Publicznej w Sanoku, Sanok, ISBN 83-919470-7-6)
- Łzą żywiczną zalakowane (2008, Oficyna Wydawnicza Miejskiej Biblioteki Publicznej im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku, Sanok, ISBN 978-83-60822-42-5)
- Inne
- Między pracą a przygodą (1992, wspomnienia)[11]
Wyróżnienia
- Wpis do „Księgi zasłużonych dla miasta Krosna” (1977)[12].
- I nagroda w konkursie „Ziemia rodzinna Grzegorza z Sanoka w literaturze”, w dziedzinie poezji – godło „Kras” za zestaw wierszy pt. Księżyc nad Bieszczadami (1986)[13][14].
- Laureat IV edycji konkursu „Ziemia rodzinna Grzegorza z Sanoka w literaturze”, w dziedzinie poezji za zestaw wierszy opublikowanych w tomiku Mycykowy Dział (1997)[15]
- Nagroda Miasta Sanoka w dziedzinie literatury za rok 1999 (za osiągnięcia w dziedzinie literatury, za całokształt działalności kulturalnej)[16][17][18].
- Srebrna odznaka „Dębiny” (2001)[19].
- Decyzją oddziału PTTK w Lesku edycja XVII Rajdu Śladami Sławnych Piór została zadedykowana Janowi Szelcowi.
- Odznaka „Zasłużony Działacz TPD” (2009, pośmiertnie)[20]
Upamiętnienie
19 stycznia 2009 zostało zorganizowane w Sanoku spotkanie zatytułowane „Jan Szelc i przyjaciele – wieczór wspomnień”[21][22]. W upamiętnieniu poety dąb będący pomnikiem przyrody w rodzinnym Krościenku Wyżnym uchwałą rady gminy Krościenko Wyżne z 28 kwietnia 2009 został nazwany „Jan”[23][24][25]. 25 stycznia 2011 zorganizowano w Galerii Zdzisława Pękalskiego w Hoczwi zorganizowano program poetycki w wykonaniu harcerzy, a przygotowany przez hm. Krystynę Chowaniec[26]
Przypisy
- ↑ Bibliografia. orelec.pl. [dostęp 2016-07-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-27)].
- ↑ Wspomnienie. „Nasz Dom Rzeszów”, s. 1, nr 28 z kwietnia 2010.
- ↑ Sokole. bieszczady.net.pl. [dostęp 2016-07-31].
- ↑ Janowi Szelcowi – przyjaciele. debina.webd.pl. [dostęp 2016-07-31].
- ↑ Tadeusz Szewczyk. Wstęp. „Bieszczad”. 6, 1999.
- ↑ Publikacje Oficyny Wydawniczej MBP. biblioteka.sanok.pl. [dostęp 2016-07-31].
- ↑ II Almanach Klubu Literackiego „Połoniny”. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 6, nr 20 (455) z 10–20 lipca 1988.
- ↑ Joanna Kozimor. Nowe władze Korporacji. „Tygodnik Sanocki”. Nr 27 (556), s. 2, 5 lipca 2002.
- ↑ Dziś pogrzeb poety Jana Szelca. sanok24.pl, 2008-12-10. [dostęp 2016-07-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-09-15)].
- ↑ Jan Szelc zadedykował córce Reni tomiki wierszy pt. Gwiazda Małej Rawki / Święte Buki (1993) oraz Łzą żywiczną zalakowane (2008). Jan Szelc: Gwiazda Małej Rawki / Święte Buki. Sanok: 1993, s. 3. Jan Szelc: Łzą żywiczną zalakowane. Sanok: Oficyna Wydawnicza Miejskiej Biblioteki Publicznej im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku, 2008, s. 5. ISBN 978-83-60822-42-5.
- ↑ Zagadnienia ogólne oświaty, szkolnictwa i wychowania. biblioteka.sanok.pl. [dostęp 2016-07-31].
- ↑ Odznaczeni „Za zasługi dla Miasta Krosna”. krosno.pl. [dostęp 2016-07-31].
- ↑ Konkurs „Ziemia rodzinna Grzegorza z Sanoka w literaturze” – rozstrzygnięty. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 6, nr 15 (378) z 20–31 maja 1986.
- ↑ Franciszek Oberc: Kalendarium sanockie 1974-1994, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 957.
- ↑ Jan Szelc (biogram). W: Jan Szelc: Mycykowy Dział. Wiersze bieszczadzkie. Sanok: 1998, s. obwoluta.
- ↑ Jolanta Ziobro. Przyznano nagrody miasta. „Tygodnik Sanocki”. Nr 20 (445), s. 1, 19 maja 2000.
- ↑ Nagrody wręczone. „Tygodnik Sanocki”. Nr 25 (450), s. 1, 23 czerwca 2000.
- ↑ Franciszek Oberc. Samorząd miejski Sanoka a wybitni sanoczanie. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”. Nr 11: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1990–2010, s. 540, 2014. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X.
- ↑ Odznaczeni przez „Dębinę”. debina.webd.pl. [dostęp 2016-07-31].
- ↑ Bartosz Błażewicz. Dziewięćdziesiątka TPD, połowa prezesa. „Tygodnik Sanocki”. Nr 45 (939), s. 3, 6 listopada 2009.
- ↑ Anna Strzelecka. Janowi Szelcowi – przyjaciele. „Tygodnik Sanocki”, s. 4, nr 5 (899) z 30 stycznia 2009.
- ↑ Rozkaz L. 1/2009 z 20 stycznia. zhpsanok.pl, 2009-01-20. [dostęp 2016-07-31].
- ↑ Edward Marszałek: Dąb pamięci Jana Szelca. debina.webd.pl. [dostęp 2016-07-31].
- ↑ Dąb pamięci Jana Szelca. debina.webd.pl. [dostęp 2016-07-31].
- ↑ Chrzest „Seweryna” i „Ludwika”, czyli Święto Drzewa w Krościenku Wyżnym. kroscienkowyzne.pl, 2012-10-25. [dostęp 2016-07-31].
- ↑ Jan Tulik. Pamiętajmy o ogrodach; pamiętajmy o Bieszczadach, które piękne wiersze podyktowały wrażliwej duszy Janka Szelca. „Croscena”. Nr 86, s. 8, Luty 2011.
Bibliografia
- Jan Szelc (biogram). W: Jan Szelc: Sine Wiry. Wiersze bieszczadzkie. Rzeszów: Wojskowa Galeria Malarstwa, 1995, s. 55.
- Jan Szelc (biogram). W: Jan Szelc: Mycykowy Dział. Wiersze bieszczadzkie. Sanok: 1998, s. obwoluta.
- Jan Szelc (biogram). W: Jan Szelc: Odmawiam góry. Sanok: Oficyna Wydawnicza Miejskiej Biblioteki Publicznej w Sanoku, 2004, s. obwoluta. ISBN 83-919470-7-6.
- Franciszek Oberc. Samorząd miejski Sanoka a wybitni sanoczanie. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”. Nr 11: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1990–2010, s. 540, 2014. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X.
- Sanok. Zmarł nauczyciel i poeta Jan Szelc. nowiny24.pl, 2008-12-08. [dostęp 2016-07-31].
- Zmarł Jan Szelc. isanok.pl, 2008-12-08. [dostęp 2016-07-31].
- Lista publikacji na stronie Miejskiej Biblioteki Publicznej im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku. biblioteka.sanok.pl. [dostęp 2016-07-31].
- Anna Strzelecka. Janowi Szelcowi – przyjaciele. „Tygodnik Sanocki”, s. 4, nr 5 (899) z 30 stycznia 2009.
- Jolanta Mazur Fedak. Jan Szelc – człowiek i poeta. Wspomnienie. „Rocznik Sanocki”. Tom X, s. 208–209, 2011. Towarzystwo Przyjaciół Sanoka i Ziemi Sanockiej. ISSN 0557-2096.
Media użyte na tej stronie
Autor: Lowdown, Licencja: CC BY-SA 3.0
Nagrobek Jana Szelca na Cmentarzu Południowym w Sanoku.
Autograf Jana Szelca. Tomik wierszy pt. "Sine wiry" (1995)
Autor: Lowdown, Licencja: CC BY-SA 3.0
Nagrobek Jana Szelca na Cmentarzu Południowym w Sanoku.