Jan Szydlak

Jan Szydlak
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

24 listopada 1925
Siemianowice Śląskie

Data śmierci

13 września 1997

Wiceprezes Rady Ministrów
Okres

od 2 grudnia 1976
do 18 lutego 1980

Przynależność polityczna

Polska Zjednoczona Partia Robotnicza

Odznaczenia
Order Sztandaru Pracy I klasy Order Sztandaru Pracy II klasy Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Medal za Długoletnie Pożycie Małżeńskie Medal 10-lecia Polski Ludowej

Jan Marian Szydlak (ur. 24 listopada 1925 w Siemianowicach Śląskich, zm. 13 września 1997[1]) – polski działacz komunistyczny, z zawodu ślusarz; członek Biura Politycznego KC PZPR (1970–1980), poseł na Sejm PRL III, IV, V, VI, VII i VIII kadencji (1961–1980), w latach 1976–1980 wiceprezes Rady Ministrów.

Życiorys

Syn Władysława i Gertrudy, urodził się jako Jan Teobald, nosił to nazwisko do 1948[2]. Z zawodu ślusarz. W latach 1940–1941 na robotach przymusowych w Niemczech, następnie do 1943 pomocnik ślusarz, a do 1945 robotnik w Hucie Florian w Świętochłowicach. Po wojnie wstąpił do Polskiej Partii Robotniczej i Związku Walki Młodych. Należał do egzekutywy komitetu miejskiego PPR w Siemianowicach Śląskich oraz komitetów wojewódzkich w Katowicach i Kielcach, od 1954 do 1957 sekretarz zarządu głównego Związku Młodzieży Polskiej w Warszawie. Od 1948 w Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, w 1951 ukończył Szkołę Partyjną przy KC PZPR. Był członkiem Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Szczecinie (1949–1950), następnie kierownikiem (1951–1952) Wydziału Propagandy i sekretarzem propagandy (1952–1954) KW w Katowicach. Od 1957 do 1960 sekretarz KW w Katowicach, a od 1960 do 1968 I sekretarz KW w Poznaniu.

W latach 1954–1964 zastępca członka, a w latach 1964–1980 członek Komitetu Centralnego PZPR. Od 1968 do 1970 zastępca członka Biura Politycznego KC, a następnie od 1970 do 1980 członek Biura Politycznego KC PZPR. W latach 1968–1977 sekretarz KC PZPR.

Jeden z najbliższych współpracowników Edwarda Gierka. Poseł na Sejm PRL III, IV, V, VI, VII i VIII kadencji. W 1974 wybrany na przewodniczącego Zarządu Głównego Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej (do 1980)[3]. W latach 1970–1981 członek prezydium Ogólnopolskiego Komitetu Frontu Jedności Narodu. W latach 1976–1980 wiceprezes Rady Ministrów. Od 18 lutego 1980 do 26 sierpnia 1980 pełnił funkcję przewodniczącego Centralnej Rady Związków Zawodowych.

6 października 1980 VI Plenum KC PZPR odwołało go ze składu Komitetu Centralnego za błędy w polityce gospodarczej i popieranie woluntaryzmu w tej dziedzinie, 15 lipca 1981 wykluczony z partii przez IX Zjazd PZPR. W czasie stanu wojennego został internowany wraz grupą byłych czołowych działaczy PZPR.

Pochowany na cmentarzu przy ul. Michałkowickiej w Siemianowicach Śląskich wraz z żoną Marią[1].

Odznaczenia

Przypisy

  1. a b Informacje w serwisie Grobonet
  2. Sobór-Świderska 2014 ↓, s. 541.
  3. ks. Dominik Zamiatała: Towarzystwo Przyjaźni Polsko-Radzieckiej, w: Encyklopedia Białych Plam, t. XVII, Radom 2006, s. 179.
  4. M.P. z 1997 r. nr 52, poz. 488
  5. M.P. z 1955 r. nr 112, poz. 1450

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

POL Order Sztandaru Pracy 1 klasy BAR.svg
Baretka: Order Sztandaru Pracy I klasy
Jan Szydlak 1.jpg
Jan Szydlak (1925-1997) - Polish communist politician
Piotr Jaroszewicz 1977.jpg
Autor: Bert Verhoeff for Anefo, Licencja: CC BY-SA 3.0 nl
Bezoek van de Poolse premier Jaroszewicz aan het Pools oorlogskerkhof in Breda. Jaroszewicz in gesprek met o.m. kolonel Stasiak