Jan Targowski (oficer)
![]() | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Przebieg służby | |
Siły zbrojne | |
Formacja | |
Jednostki | 2 Pułk Saperów Kaniowskich |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
![]() ![]() ![]() |
Jan Targowski (ur. 30 czerwca 1893 we Franciszkowie, zm. ?[a]) – major saperów Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
Urodził się 30 czerwca 1893 we Franciszkowie, w ówczesnym powiecie błońskim guberni warszawskiej, w rodzinie Bronisława i Róży z Adamaszków[2].
W 1918 walczył w szeregach I Korpusu Polskiego w Rosji. Za czyny męstwa został później odznaczony Orderem Virtuti Militari[3]. 19 stycznia 1921 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu porucznika, w inżynierii i saperach, w grupie oficerów byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej[4]. 1 czerwca 1921 pełnił służbę w Grupie Inżynieryjnej Nr 4, a jego oddziałem macierzystym był 2 Pułk Saperów Kaniowskich w Puławach[5]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 52. lokatą w korpusie oficerów inżynierii i saperów[6]. W 1923 był przydzielony z 2 psap. do Departamentu V Inżynierii i Saperów Ministerstwa Spraw Wojskowych[7]. W 1924 został przeniesiony do 7 Pułku Saperów Wielkopolskich w Poznaniu[8]. Później został przydzielony do Departamentu V Wojsk Technicznych MSWojsk. w Warszawie, pozostając oficerem nadetatowym 7 psap. 12 kwietnia 1927 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1927 i 7. lokatą w korpusie oficerów inżynierii i saperów[9]. W tym samym miesiącu został przeniesiony do kadry oficerów saperów z równoczesnym przydziałem do Szefostwa Saperów Okręgu Korpusu Nr I w Warszawie[10]. Z dniem 1 marca 1929 został przeniesiony służbowo z 1 Okręgowego Szefostwa Saperów[11] do 30 Dywizji Piechoty w Kobryniu na stanowisko szefa saperów[12]. W sierpniu 1931 został przeniesiony do Szefostwa Inżynierii Okręgu Korpusu Nr X w Przemyślu na stanowisko szefa[13][14]. Z dniem 30 czerwca 1932 został przeniesiony w stan spoczynku[15]. Po zakończeniu służby wojskowej przeniósł się do Warszawy i zamieszkał przy ul. A. Mickiewicza 14 m. 1[2].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 6833 – 10 maja 1922[3]
- Krzyż Niepodległości – 20 lipca 1932 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[16]
- Medal Międzysojuszniczy „Médaille Interalliée”[17]
- Odznaka Pamiątkowa Więźniów Ideowych[2]
Uwagi
- ↑ Na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach jest pochowany Jan Targowski. Brak daty urodzenia i daty zgonu uniemożliwia powiązanie osoby pochowanej z bohaterem artykułu. W tym samym grobie (kwatera A8, rząd 1, grób 11) pochowana jest Stanisława Targowska zm. 31 grudnia 1977[1].
Przypisy
- ↑ Cmentarz Wojskowy. Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Warszawie. [dostęp 2021-06-30]..
- ↑ a b c Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-06-30]..
- ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 17 z 22 czerwca 1922, s. 458.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 5 lutego 1921, s. 203.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 337, 915.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 231.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 20, 876, 907.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 810, 830.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 20 kwietnia 1927, s. 120.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 11 kwietnia 1927, s. 111.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 583, 594.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 27 kwietnia 1929, s. 129.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 3 sierpnia 1931, s. 237.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 249, 481.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 16 sierpnia 1932, s. 362.
- ↑ M.P. z 1932 r. nr 167, poz. 198.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 583.
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2021-01-07].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
Media użyte na tej stronie
Naramiennik majora Wojsk Lądowych RP.
Ribbon for the World War I Victory Medal awarded by the Allies:
- w:World War I Victory Medal (United States) awarded by the w:United States Department of Defense
- w:Victory Medal (United Kingdom) also called the Inter-Allied Victory Medal
- w:Médaille Interalliée 1914–1918 (France)
- w:Inter-Allied Victory Medal (Greece)
- w:Allied Victory Medal (Italy)
- etc.