Jan Tchórznicki
komandor podporucznik[a] | |
Data i miejsce urodzenia | 2 stycznia 1908 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Przebieg służby | |
Lata służby | 1932–1947 |
Siły zbrojne | |
Stanowiska | dowódca ORP Burza (tymczasowo), |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
Jan Antoni Tchórznicki (ur. 2 stycznia 1908 w Poznaniu, zm. 16 maja 1972 we Freeport na Bahamach) – polski wojskowy, komandor podporucznik Polskich Sił Zbrojnych.
Przebieg służby
Był synem Antoniego Bronisława Tchórznickiego (1878-1928) i Marii Teodory z d. Kozerskiej (1881–1945)[1]. Ok. 1930 ukończył Szkołę Podchorążych Marynarki Wojennej w Toruniu.
Od 1932 referent w Dowództwie Floty[2]. Następnie oficer artylerii w Dowództwie Obrony Wybrzeża Morskiego w Gdyni (od września 1934 do 25 sierpnia 1935)[3]. Potem był oficerem kursowym podczas kursu szkoleniowego oficerów Marynarki Wojennej – rocznik ósmy od lipca 1935 do października 1938[4] i dziewiąty od lipca 1935 do października 1938[4].
Następnie został oficerem wachtowym na ORP „Iskra” – pierwszy rejs odbył w dniach 30 sierpnia – 23 listopada 1932 na Azory[4]. W kolejnym rejsie był już oficerem nawigacyjnym podczas tzw. rejsu kandydackiego[4]. Następnie był oficerem kursowym podczas dziewiątego rejsu ORP Iskra (20 maja – 23 września 1936) na Azory i Morze Śródziemne[5].
Później Tchórznicki był członkiem załogi ORP „Burza”, na którym pełnił służbę podczas wybuchu II wojny światowej i przedostał się do Wielkiej Brytanii[6]. W październiku 1938 został I oficerem artylerii na tym okręcie[7], a od 5 do 16 czerwca 1940 oraz od 30 listopada 1940 do 22 stycznia 1941 sprawował tymczasowo funkcję dowódcy tej jednostki[8]. Od lipca 1940 do 9 marca 1942 był zastępcą dowódcy okrętu[7]. Następnie, od 22 maja 1942 do 14 czerwca 1943 był dowódcą ORP Krakowiak[9].
Od 24 maja 1943 do stycznia 1945 pełnił funkcję I oficera Sztaby Komendy Morskiej „Południe” Plymouth (działającej w latach 1942– 1947)[10]. Był także nieetatowym wykładowcą w Szkole Podchorążych Marynarki Wojennej i w Szkole Podchorążych Rezerwy Marynarki Wojennej w Bickleigh (od 15 października 1943 do stycznia 1945)[11]. W okresie od 6 stycznia do 25 listopada 1945 był dowódcą ORP „Piorun”[12]. Potem, w latach 1946–1947 był komendantem Centrum Przeszkolenia Zawodowego Marynarki Wojennej[13].
Awanse
- 15 sierpnia 1930 – podporucznik marynarki
- 1 stycznia 1933 – porucznik marynarki
- 19 marca 1938 – kapitan marynarki
- 19 maja 1943 – komandor podporucznik
- 29 marca 1946 – komandor porucznik
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 8960[14]
Uwagi
- ↑ mianowany przez władze RP na uchodźstwie po 1945 komandorem porucznikiem
Przypisy
- ↑ Karta meldunkowa z Poznania. szukajwarchiwach.pl. [dostęp 2016-05-07]. (pol.).
- ↑ Sawicki 2011 ↓, s. 228.
- ↑ Sawicki 2011 ↓, s. 236.
- ↑ a b c d Sawicki 2011 ↓, s. 264.
- ↑ Sawicki 2011 ↓, s. 265.
- ↑ Sawicki 2011 ↓, s. 331.
- ↑ a b Sawicki 2011 ↓, s. 304.
- ↑ Sawicki 2011 ↓, s. 303.
- ↑ Sawicki 2011 ↓, s. 407.
- ↑ Sawicki 2011 ↓, s. 372.
- ↑ Sawicki 2011 ↓, s. 388.
- ↑ Sawicki 2011 ↓, s. 404.
- ↑ Sawicki 2011 ↓, s. 384.
- ↑ Łukomski G. , Polak B. , Suchcitz A. , Kawalerowie Virtuti Militari 1792 - 1945, Koszalin 1997, s. 520 .
Bibliografia
- Jan Kazimierz Sawicki: Kadry Morskie Rzeczypospolitej. T. V. Gdynia: Polskie Towarzystwo Nautologiczne, 2011. ISBN 978-83-932722-0-4.
Media użyte na tej stronie
Naval Ensign of Poland
Naramiennik komandora podporucznika
Bandera wojenna Rzeczypospolitej Polskiej. Oparta na Image:Naval_Ensign_of_Poland.svg oraz Image:Coat_of_arms_of_Poland2_1919-1927.svg. Była używana w latach 1919-1927 (praktycznie do 1936). Prawidłowe proporcje: 5:8 (w załączniku graficznym do ustawy są proporcje 5:10,5 lecz później zostało to sprostowane).