Jan Tchórznicki

Jan Antoni Tchórznicki
komandor podporucznik[a] komandor podporucznik[a]
Data i miejsce urodzenia

2 stycznia 1908
Poznań

Data i miejsce śmierci

16 maja 1972
Freeport, Bahamy

Przebieg służby
Lata służby

1932–1947

Siły zbrojne

 Marynarka Wojenna (II RP)
Naval Ensign of Poland2.svg Polska Marynarka Wojenna

Stanowiska

dowódca ORP Burza (tymczasowo),
ORP Krakowiak,
ORP Piorun

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari

Jan Antoni Tchórznicki (ur. 2 stycznia 1908 w Poznaniu, zm. 16 maja 1972 we Freeport na Bahamach) – polski wojskowy, komandor podporucznik Polskich Sił Zbrojnych.

Przebieg służby

Był synem Antoniego Bronisława Tchórznickiego (1878-1928) i Marii Teodory z d. Kozerskiej (1881–1945)[1]. Ok. 1930 ukończył Szkołę Podchorążych Marynarki Wojennej w Toruniu.

Od 1932 referent w Dowództwie Floty[2]. Następnie oficer artylerii w Dowództwie Obrony Wybrzeża Morskiego w Gdyni (od września 1934 do 25 sierpnia 1935)[3]. Potem był oficerem kursowym podczas kursu szkoleniowego oficerów Marynarki Wojennej – rocznik ósmy od lipca 1935 do października 1938[4] i dziewiąty od lipca 1935 do października 1938[4].

Następnie został oficerem wachtowym na ORP „Iskra” – pierwszy rejs odbył w dniach 30 sierpnia – 23 listopada 1932 na Azory[4]. W kolejnym rejsie był już oficerem nawigacyjnym podczas tzw. rejsu kandydackiego[4]. Następnie był oficerem kursowym podczas dziewiątego rejsu ORP Iskra (20 maja – 23 września 1936) na Azory i Morze Śródziemne[5].

Później Tchórznicki był członkiem załogi ORP „Burza”, na którym pełnił służbę podczas wybuchu II wojny światowej i przedostał się do Wielkiej Brytanii[6]. W październiku 1938 został I oficerem artylerii na tym okręcie[7], a od 5 do 16 czerwca 1940 oraz od 30 listopada 1940 do 22 stycznia 1941 sprawował tymczasowo funkcję dowódcy tej jednostki[8]. Od lipca 1940 do 9 marca 1942 był zastępcą dowódcy okrętu[7]. Następnie, od 22 maja 1942 do 14 czerwca 1943 był dowódcą ORP Krakowiak[9].

Od 24 maja 1943 do stycznia 1945 pełnił funkcję I oficera Sztaby Komendy Morskiej „Południe” Plymouth (działającej w latach 1942– 1947)[10]. Był także nieetatowym wykładowcą w Szkole Podchorążych Marynarki Wojennej i w Szkole Podchorążych Rezerwy Marynarki Wojennej w Bickleigh (od 15 października 1943 do stycznia 1945)[11]. W okresie od 6 stycznia do 25 listopada 1945 był dowódcą ORP „Piorun”[12]. Potem, w latach 1946–1947 był komendantem Centrum Przeszkolenia Zawodowego Marynarki Wojennej[13].

Awanse

Ordery i odznaczenia

  • Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 8960[14]

Uwagi

  1. ↑ mianowany przez władze RP na uchodźstwie po 1945 komandorem porucznikiem

Przypisy

  1. ↑ Karta meldunkowa z Poznania. szukajwarchiwach.pl. [dostęp 2016-05-07]. (pol.).
  2. ↑ Sawicki 2011 ↓, s. 228.
  3. ↑ Sawicki 2011 ↓, s. 236.
  4. ↑ a b c d Sawicki 2011 ↓, s. 264.
  5. ↑ Sawicki 2011 ↓, s. 265.
  6. ↑ Sawicki 2011 ↓, s. 331.
  7. ↑ a b Sawicki 2011 ↓, s. 304.
  8. ↑ Sawicki 2011 ↓, s. 303.
  9. ↑ Sawicki 2011 ↓, s. 407.
  10. ↑ Sawicki 2011 ↓, s. 372.
  11. ↑ Sawicki 2011 ↓, s. 388.
  12. ↑ Sawicki 2011 ↓, s. 404.
  13. ↑ Sawicki 2011 ↓, s. 384.
  14. ↑ Łukomski G., Polak B., Suchcitz A., Kawalerowie Virtuti Militari 1792 - 1945, Koszalin 1997, s. 520.

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Naval Ensign of Poland2.svg
Naval Ensign of Poland
POL PMW komandor podporucznik.svg
Naramiennik komandora podporucznika
Naval Ensign of Poland (1919-1928).svg
Bandera wojenna Rzeczypospolitej Polskiej. Oparta na Image:Naval_Ensign_of_Poland.svg oraz Image:Coat_of_arms_of_Poland2_1919-1927.svg. Była używana w latach 1919-1927 (praktycznie do 1936). Prawidłowe proporcje: 5:8 (w załączniku graficznym do ustawy są proporcje 5:10,5 lecz później zostało to sprostowane).