Jan Tytus Dołęga-Zakrzewski
 kapitan lekarz | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | od 1927 |
| Siły zbrojne | |
| Główne wojny i bitwy | |
Jan Tytus Dołęga-Zakrzewski (ur. 16 stycznia 1908 w Brzózkach, zm. 1940 w ZSRR) – kapitan lekarz Wojska Polskiego.
Życiorys
Był synem Tymoteusza i Michaliny z Humięckich Zakrzewskich. Maturę uzyskał w 1926 w gimnazjum w Ostrowi Mazowieckiej. W latach 1927-1933 był podchorążym Szkoły Podchorążych Sanitarnych w Warszawie. W 1933, po ukończeniu studiów medycznych, skierowany został na staż w Szpitalu Ujazdowskim. Po zakończeniu stażu przydzielony został do 1 dywizjonu artylerii konnej im. gen. Józefa Bema w Warszawie na stanowisko lekarza. W składzie tej jednostki walczył w kampanii wrześniowej 1939.
27 września 1939 dowódca dywizjonu, ppłk Tadeusz Pietsch, zdecydował o zaprzestaniu walki. Część żołnierzy dostała się do niewoli niemieckiej. Jan Tytus Dołęga-Zakrzewski uniknął jej. Prawdopodobnie przedzierał się na wschód, na zachodnią Ukrainę, zajętą już przez Armię Czerwoną. W październiku 1939 roku został aresztowany przez NKWD rejonu stryjskiego. Śledztwo przeciwko niemu wszczęto 15 października 1939 roku.
Znalazł się na liście dyspozycyjnej 042 poz. 218/1081/, oficerów Wojska Polskiego, przeznaczonych, na podstawie decyzji Biura Politycznego WKP(b) i Naczelnych Władz Państwowych ZSRR z 5 marca 1940 roku, do rozstrzelania jako zawzięty, niepoprawny wróg władzy radzieckiej. Zamordowany na Ukrainie w kwietniu 1940 roku, w ramach mordu katyńskiego, figuruje na tzw. Ukraińskiej Liście Katyńskiej, figuruje na niej jako Jan Zakrzewski[1]. Ofiary tej części zbrodni katyńskiej zostały pochowane na otwartym w 2012 Polskim Cmentarzu Wojennym w Kijowie-Bykowni.
Awanse służbowe
- podporucznik – 5 sierpnia 1933 ze starszeństwem z 1 lipca 1933 i 2 lokatą w korpusie oficerów sanitarnych
- porucznik – 1 marca 1935 ze starszeństwem z 1 stycznia 1935 i 11 lokatą w korpusie oficerów sanitarnych
- kapitan – 19 marca 1938
Zobacz też
Przypisy
Bibliografia
- Juliusz Ludwik Englert, Szkoła Podchorążych Sanitarnych 1922-1939, Londyn 1997
- Śladem zbrodni katyńskiej, CA MSWiA, Warszawa 1998, s. 128
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan, Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935 – 1939, Księgarnia Akademicka, Kraków 2004, s. 335, 450
- Jędrzej Tucholski, Mord w Katyniu, PAX, Warszawa 1991, s. 372
- Piotr Zarzycki, 1 Dywizjon Artylerii Konnej im. gen. Józefa Bema, Ajaks, Pruszków 1999, s. 32
Media użyte na tej stronie
Naramiennik kapitana Wojska Polskiego (1919-39).
