Jan Wantuła
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Miejsce spoczynku | Ustroń |
Zawód, zajęcie | ślusarz hutniczy |
Odznaczenia | |
Jan Wantuła, ps. Jan Gojański (ur. 20 września 1877 w Ustroniu, zm. 29 lipca 1953 tamże) – polski ślusarz hutniczy, sadownik, pisarz ludowy i bibliofil.
Życiorys
Pochodził z rodziny osiadłej na Śląsku Cieszyńskim co najmniej od XVII wieku[1]. Przez całe życie był związany ze Śląskiem Cieszyńskim. Ukończył jedynie trzyklasową szkołę ewangelicką w Ustroniu i w wieku 14 lat rozpoczął pracę w ustrońskiej hucie. Przepracował później jako hutnik i ślusarz hutniczy 34 lata, później gospodarując równocześnie na 4-hektarowym gospodarstwie, odziedziczonym po ojcu. Z huty w Ustroniu został usunięty w 1907 za działalność patriotyczną. Wówczas podjął pracę w hucie w Trzyńcu. Był działaczem organizacji społeczno kulturalnych i propagatorem czytelnictwa (od 1897 członek Czytelni Ludowej w Cieszynie). Od 1898 zamieścił na łamach czasopism około 350 artykułów. Spisał kroniki Goleszowa i Ustronia.
Korespondował m.in. z Władysławem Orkanem i Marią Wysłouchową[2].
Ojciec Andrzeja Wantuły. 31 lipca 1953 został pochowany w Ustroniu.
Odznaczenia
- Złoty Krzyż Zasługi (po raz II, 22 lipca 1952)[3],
- Srebrny Wawrzyn Akademicki (5 listopada 1935)[4].
Publikacje
- Pamiętnik Jury Gaydzicy z Cisownicy, [w:] „Zaranie Śląskie” nr 3/1930;
- Dr Paweł Oszelda, bojownik o wolność ludu 1848, w: „Zaranie Śląskie” nr 1/1935;
- Najdawniejszy polski ekslibris chłopski, Warszawa 1935;
- Śląsk ewangelicki w walce z alkoholizmem, Cieszyn 1937;
- Obrazki z huty trzynieckiej, [w:] „Głos Ludu Śląskiego”, 1947;
- Rok 1848 na Śląsku Cieszyńskim (1954).
Wydane po śmierci pisarza
- Karty z dziejów ludu Śląska Cieszyńskiego (wybór pism) (1954);
- Książki i ludzie (1956).
Przypisy
- ↑ Dla wcześniejszego okresu brak ksiąg metrykalnych.
- ↑ Katarzyna Szkaradnik: „Przyświecały mi pewne ideały...” Autokreacyjne strategie i pułapki we wspomnieniach i korespondencji Jana Wantuły. Autobiografia nr 2 (7), 2016, s. 128.
- ↑ M.P. z 1952 r. nr 70, poz. 1078 „za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki”.
- ↑ M.P. z 1935 r. nr 257, poz. 306 „za krzewienie czytelnictwa”.
Bibliografia
- Brożek Ludwik:Jan Wantuła, [w:] „Śląsk Literacki” nr 6/7 z 1953.
- Golec Józef, Bojda Stefania: Wantuła Jan, [w:] Słownik biograficzny Ziemi Cieszyńskiej, tom 1, Cieszyn 1993.
- Hierowski Zdzisław: O Janie Wantule, [w:] „Dziennik Zachodni” z 05.08.1953.
- Morcinek Gustaw: Jan Wantuła (w wyborze pism J. Wantuły pt. „Karty z dziejów ludu Śląska Cieszyńskiego”), Warszawa 1954.
- Szewczyk Wilhelm: Z Janem Wantułą, [w:] „Trybuna Robotnicza” – dodatek „Trybuna Tygodnia” z 08–09.08.1953.
Linki zewnętrzne
- Katarzyna Szkaradnik. „Przyświecały mi pewne ideały...”: autokreacyjne strategie i pułapki we wspomnieniach i korespondencji Jana Wantuły. „Autobiografia. Literatura. Kultura. Media n”. 2 (7), s. 137–156, 2016.
Media użyte na tej stronie
Baretka: Wawrzyn Akademicki.
Baretka: Złoty Krzyż Zasługi (nadany dwukrotnie) – III RP (1992).
Autor: D T G, Licencja: CC BY-SA 3.0
Tabliczka Jana Wantuły na budynku Muzeum Ustrońskiego