Jan Weber

Jan Weber (ur. 25 stycznia 1930 w Parczewie, zm. 20 października 1992 w Warszawie) – polski muzykolog, krytyk muzyczny, dziennikarz.

Jan Weber był absolwentem katedry muzykologii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Wkrótce po studiach podjął współpracę z Polskim Radiem i Telewizją, gdzie później został dyrektorem Naczelnej Redakcji Muzycznej. Dzięki swoim błyskotliwym audycjom, a także setkom recenzji i wypowiedzi publikowanych w prasie codziennej i specjalistycznej, m.in. w „Ruchu Muzycznym”, Weber stworzył niedościgniony wzorzec muzycznego krytyka i popularyzatora muzyki[1].

Znawca pianistyki, w tym szczególnie twórczości Fryderyka Chopina i Ferenca Liszta. Od 1956 roku związany głównie z Polskim Radiem. Stworzył własny styl prezentacji muzyki poważnej, który polegał na gawędzie, przytaczaniu licznych anegdot, i który przede wszystkim opierał się na jego ogromnej wiedzy związanej ze światową pianistyką. W radiowej Trójce prowadził takie audycje jak „Koncerty zatrzymane w czasie”, „Niezapomniane koncerty fortepianowe”, „Wielki pianista Władymir Horowitz”, a także wiele innych poświęconych zwłaszcza pianistyce m.in. wykonaniom Vladimira Horowitza czy Krystiana Zimermana. Szczególnie popularny był jego kultowy wręcz cykl „Reminiscencje muzyczne”. Jego audycje uczyniły dla propagowania muzyki poważnej więcej niż całe pokolenia popularyzatorów[2]. Był również autorem wielu programów telewizyjnych („Rozmowy o muzyce”) oraz w latach 1985–1990 jurorem trzech międzynarodowych konkursów płytowych Grand Prix du Disque Frédéric Chopin, organizowanych przez Towarzystwo im. Fryderyka Chopina.

Jego żoną była Irena Myczka-Weber, zajmująca się także muzyką dziennikarka radiowa, jedna z autorek Encyklopedii muzyczna PWM.

Przypisy

  1. ↑ Strona katedry muzykologii UAM. muzykologia.amu.edu.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-01-14)]..
  2. ↑ Maciej Pinkwart, Moje Zakopane – Trzydziecha, Piękne dni. pinkwart.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2005-02-24)]..

Bibliografia