Jan Witalis Bączkiewicz

Grób Jana Witalisa Bączkiewicza na cmentarzu Powązkowskim

Jan Witalis Bączkiewicz (ur. 28 kwietnia 1862 w Olszowcu, zm. 9 kwietnia 1932 w Warszawie) – polski lekarz otolaryngolog.

Życiorys

Studiował nauki medyczne na Uniwersytecie Warszawskim. Po ukończeniu nauki w 1886 pracował w Szpitalu św. Stanisława i Szpitalu św. Ducha, pod kierunkiem prof. Alfreda Sokołowskiego i Leona Nenckiego. Następnie uzupełniał naukę na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie u prof. Macieja Jakubowskiego i zagranicą, gdzie wyspecjalizował się w pediatrii.

Po powrocie do Warszawy zorganizował i kierował ambulatorium dziecięce przy ul. Leszno, od 1892 był członkiem Towarzystwa Naukowego Warszawskiego. Od 1896 do 1913 przy ul. Ogrodowej 17 prowadził niewielki szpital dziecięcy zw. Zakładem Leczniczym dla Dzieci, w którym konspiracyjnie nauczał otolaryngologii. W 1919 został powołany na członka Najwyższej Rady Zdrowia przy Ministerstwie Zdrowia. Pełnił funkcję prezesa Stowarzyszenia Lekarzy Polskich, prezesa Zarządu Głównego Związku Lekarzy RP, prezesa Naczelnej Izby Lekarskiej. Autor licznych prac z dziedziny pediatrii i otolaryngologii m.in. o uciskowym zwężeniem tchawicy. Nosił nadawany przez papieża tytuł Dżentelmena Jego Świątobliwości. Spoczywa na cmentarzu Powązkowskim (kw. 183, rząd 4, miejsce 15/16)^[1].

Przypisy

Bibliografia

• Encyklopedia Warszawy, Państwowe Wydawnictwo Naukowe 1975 s. 41.
• Andrzej Kierzek "Otiatryczne dokonania twórcy polskiej okulistyki" Towarzystwo Lekarskie Warszawskie
• Andrzej Kierzek, Jadwiga Kuciel-Lewandowska, Małgorzata Paprocka-Borowicz "Jan Witalis Bączkiewicz (1862–1932) oraz jego dokonania w otorynolaryngologii dziecięcej" Pediatria Polska, Vol. 86, I. 2, Marzec–kwiecień 2011, s. 190-193