Jan Wojtkowiak

Jan Wojtkowiak SVD (ur. 18 grudnia 1917 w Bruczkowie, zm. 25 grudnia 1940 w Mauthausen-Gusen) – polski kleryk katolicki, Sługa Boży Kościoła katolickiego.

20 grudnia 1917 roku został ochrzczony, a do Pierwszej Komunii Świętej przystąpił 19 maja 1929^[1]. W 1933 roku podjął naukę w Małym Seminarium w Bruczkowie, a po ukończeniu Niższego Seminarium Duchownego pw. Królowej Apostołów w Rybniku w 1939 roku wstąpił nowicjatu w Chludowie^[1].

Po wybuchu II wojny światowej Niemcy, 25 stycznia 1940 internowali wszystkich przebywających w Domu Misyjnym duchownych i utworzyli obóz przejściowy dla zakonników i księży z okolicy. 19 maja złożył w trybie przyśpieszonym pierwsze śluby zakonne^[1]. Aresztowany został 22 maja 1940 roku i przewieziony do Fortu VII w Poznaniu, później do hitlerowskiego obozu koncentracyjnego Dachau (KL) (oznaczony pod numerem 11432), a stamtąd 2 sierpnia do Mauthausen-Gusen (gdzie nadano mu numer 7320)^[1].

Tam wyniszczony ciężką pracą zachorował i wyrzucony do przedsionka zamarzł. Jego zwłoki spalono w krematorium.

Jest jednym z 122 Sług Bożych, wobec których 17 września 2003 roku rozpoczął się proces beatyfikacyjny drugiej grupy męczenników z okresu II wojny światowej. 23 kwietnia 2008 roku zamknięto proces rogatoryjny (diecezjalny etap procesu beatyfikacyjnego)^[1].

Zobacz też

108 błogosławionych męczenników
Słudzy Boży II procesu beatyfikacyjnego drugiej grupy polskich męczenników z okresu II wojny światowej
wstawiennictwo świętych