Jan Wraży

Jan Wraży
Pełne imię i nazwisko

Jan Aleksander Wraży

Data i miejsce urodzenia

10 października 1943
Lwów

Data i miejsce śmierci

6 kwietnia 2019
Mons

Wzrost

173 cm

Pozycja

obrońca

Kariera seniorska
LataKlubWyst.Gole
1956–1965GKS Rozbark
1965–1970GKS Katowice106(0)
1970–1975Górnik Zabrze113(0)
1975–1981US Valenciennes-Anzin147(2)
1981–1982RFC Hautrage
1984–1985Stade Vieux-Condéen
Kariera reprezentacyjna
LataReprezentacjaWyst.Gole
1968–1972 Polska7(0)
Kariera trenerska
LataDrużyna
1981–1982RFC Hautrage
1984–1985Stade Vieux-Condéen

Jan Aleksander Wraży (ur. 10 października 1943 we Lwowie, zm. 6 kwietnia 2019 w Mons) – polski piłkarz grający na pozycji obrońcy, zawodnik m.in. GKS Katowice, Górnika Zabrze i US Valenciennes-Anzin, trener. Dwukrotny mistrz Polski i dwukrotny zdobywca Pucharu Polski z Górnikiem. Reprezentant Polski.

Przebieg kariery

Pochodzący ze Lwowa Wraży po II wojnie światowej wraz z rodziną przeprowadził się do Bytomia[1]. Karierę piłkarską rozpoczął w bytomskim klubie GKS Rozbark, w którym występował w drużynie trampkarzy, a następnie juniorów i seniorów w niższych ligach śląskich.

W 1965 został zawodnikiem beniaminka I ligi – GKS Katowice. W ekstraklasie zadebiutował 20 marca 1966 w wyjazdowym meczu z Górnikiem Zabrze (0:3). Szybko zdobył miejsce w podstawowej jedenastce i stał się jednym z kluczowych graczy GKS. W barwach katowickiego klubu występował do 1970, przez 4,5 roku rozgrywając 106 spotkań ligowych. Latem 1970 został graczem Górnika Zabrze, finalisty Pucharu Zdobywców Pucharów z tamtego roku. Wraży w Zabrzu zdobył dwa tytuły mistrza kraju (1971 i 1972) oraz dwa Puchary Polski (również 1971 i 1972). W 1971 jego zespół doszedł do ćwierćfinału PZP, odpadając z Manchesterem City (2:0, 0:2 i 1:3), w 1974 zaś zajął w ekstraklasie drugie miejsce. Wraży podczas gry na Śląsku słynął z szybkości, waleczności i nieustępliwości[2]. Z Górnika odszedł w 1975 po rozegraniu w lidze, Pucharze Polski i rozgrywkach UEFA 150 meczów, w których zdobył dwa gole. Łącznie jego bilans w ekstraklasie zamknął się na 219 występach.

W reprezentacji Polski zadebiutował 17 grudnia 1968 w spotkaniu towarzyskim z Argentyną (0:1). Po raz ostatni zagrał w narodowym zespole 7 maja 1972 z Bułgarią (3:0) w ramach eliminacji do igrzysk olimpijskich. Nie znalazł się w kadrze reprezentacji na monachijską olimpiadę – selekcjoner Kazimierz Górski powołał do niej Antoniego Szymanowskiego[2]. Łącznie w polskim zespole Wraży wystąpił w siedmiu spotkaniach.

W 1975 wyjechał do Francji, gdzie został piłkarzem pierwszoligowego US Valenciennes-Anzin. W jego barwach do 1980 rozegrał 147 spotkań mistrzowskich i strzelił dwie bramki. W sezonie 1981/82 Wraży pełnił funkcję grającego trenera RFC Hautrage, zespołu występującego w belgijskiej lidze prowincjonalnej. W sezonie 1984/85 podobne zadania wypełniał we francuskim Stade Vieux-Condéen[3].

Z zawodu był ślusarzem oraz trenerem. Na początku lat 80. XX wieku zamieszkał w Belgii, gdzie pozostał do śmierci. Zmarł w Mons 6 kwietnia 2019 w wieku 75 lat[4][5].

Statystyki

Klub

KlubSezonLigaLigaPucharEuropa[a]Inne[b]Suma
MeczeBramkiMeczeBramkiMeczeBramkiMeczeBramkiMeczeBramki
GKS Katowice1965/1966I liga120b.d.b.d.120
1966/1967I liga260b.d.b.d.b.d.b.d.260
1967/1968I liga180b.d.b.d.b.d.b.d.180
1968/1969I liga260b.d.b.d.260
1969/1970I liga240b.d.b.d.240
Ogólnie1060b.d.b.d.b.d.b.d.1060
Górnik Zabrze1970/1971I liga2206070350
1971/1972I liga2407120331
1972/1973I liga2403040310
1973/1974I liga240402[c]0300
1974/1975I liga1903110231
Ogólnie1130232140201522
US Valenciennes-Anzin1975/1976Division 1240b.d.b.d.240
1976/1977Division 1300b.d.b.d.300
1977/1978Division 1280b.d.b.d.280
1978/1979Division 1342b.d.b.d.342
1979/1980Division 1310b.d.b.d.310
Ogólnie1472b.d.b.d.1472
Ogólnie w karierze3662232140204054

Międzynarodowe

Polska
RokMeczeGole
196810
196920
197120
197220
Ogólnie70

Sukcesy

Górnik Zabrze

Uwagi

  1. Uwzględniono: Puchar Europy – 6 (0), Puchar Zdobywców Pucharów – 7 (0), Puchar UEFA – 1 (0).
  2. Uwzględniono: Puchar Intertoto.
  3. Brak danych o składach w trzech z sześciu spotkań.

Przypisy

  1. Łukasz Witczyk: Były reprezentant Polski Jan Wraży nie żyje. sportowefakty.wp.pl. [dostęp 2019-04-13].
  2. a b Marek Dziechciarz: JAN WRAŻY - OBROŃCA TWARDY JAK SKAŁA [PUBLICYSTYKA]. gornikzabrze.pl. [dostęp 2019-04-13].
  3. Zbigniew Raszka: En hommage à Jan WRAZY. facebook.com. [dostęp 2019-04-13].
  4. Jan Wraży nie żyje. 90minut.pl. [dostęp 2019-04-07].
  5. JAN WRAŻY NIE ŻYJE. gornikzabrze.pl. [dostęp 2019-04-07].

Bibliografia

  • Andrzej Gowarzewski, Bożena Szmel, Joachim Waloszek: Górnik Zabrze. 60 lat prawdziwej historii (1948–2008). Katowice: Wydawnictwo GiA, 2009. ISBN 978-83-88232-24-4.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Football pictogram.svg
Pictograms of Olympic sports - Football. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flag of Poland (1927–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).