Jan Wrzosek

Jan Wrzosek

major piechoty
Data i miejsce urodzenia	21 lutego 1895 Stawropol
Data i miejsce śmierci	3 września 1939 pod Złotym Potokiem
Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego Wojsko Polskie
Jednostki	28 Pułk Piechoty 80 Pułk Piechoty 9 Pułk Piechoty Legionów 74 Pułk Piechoty
Stanowiska	dowódca batalionu kwatermistrz pułku dowódca batalionu
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka II wojna światowa kampania wrześniowa
Odznaczenia

Obelisk poświęcony Janowi Wrzoskowi na terenie rezerwatu Parkowe w okolicach Złotego Potoku

Jan Wrzosek (ur. 9 lutego^?/ 21 lutego 1895 w Stawropolu, zm. 3 września 1939 pod Złotym Potokiem) – major piechoty Wojska Polskiego, strzelec sportowy, olimpijczyk.

Życiorys

W czasie I wojny światowej był początkowo oficerem w armii carskiej, a później I Korpusu Polskiego w Rosji^[1].

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego^[1]. Został awansowany na stopień kapitana piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919^[2][3]. W 1923, 1924 był oficerem 28 pułku piechoty w Łodzi^[4][5]. 5 października 1924 roku został przeniesiony do Korpusu Ochrony Pogranicza^[6].

Następnie awansowany na stopień majora piechoty ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1927^[7]. 31 października 1927 ogłoszono jego przeniesienie z KOP do 80 pułku piechoty w Słonimiu na stanowisko oficera Przysposobienia Wojskowego^[8]. W następnym roku zajmowane przez niego stanowisko służbowe nazywało się „komendant obwodowy Przysposobienia Wojskowego”^[9]. Następnie został przeniesiony do 9 pułku piechoty Legionów w Zamościu na stanowisko dowódcy batalionu. W październiku 1931 został przesunięty na stanowisko kwatermistrza pułku^[10][11]. W kwietniu 1935 został przesunięty na stanowisko dowódcy batalionu^[12].

W okresie międzywojennym uprawiał strzelectwo sportowe^[1]. Podczas XII Narodowych Zawodów Strzeleckich w Wilnie zajął wysokie miejsca w rywalizacji indywidualnej^[13]. Należał do niego rekord Polski w strzelaniu z pistoletu dowolnego, wynoszący 537 pkt., który został pobity dopiero w latach 50.^[14] Był wicemistrzem świata w strzelaniu z pistoletu wojskowego oraz wicemistrzem świata w strzelaniu z pistoletu standardowego. Reprezentował kraj na Letnich Igrzyskach Olimpijskich w Berlinie w 1936 roku^[1]. Był także członkiem Bractwa kurkowego.

Po wybuchu II wojny światowej w trakcie kampanii wrześniowej był dowódcą III batalionu 74 pułku piechoty w składzie 7 Dywizji Piechoty. Zginął w walce pod Złotym Potokiem strzelając z karabinu przeciwpancernego UR do niemieckiego czołgu^[1][14].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari
• Krzyż Walecznych (czterokrotnie)
• Złoty Krzyż Zasługi (11 marca 1932)^[15]
• Medal Międzyaliancki

Przypisy

Bibliografia

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.