Jan Zahradnik

Ten artykuł od 2010-06 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła, najlepiej w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Grób Jana Zahradnika na Cmentarzu Łyczakowskim

Jan Zahradnik (ur. 28 stycznia 1904, zm. 22 października 1929 we Lwowie) – polski poeta i krytyk literacki.

Życiorys

Był synem Hieronima Zahradnika, starosty w Kosowie, w Karpatach Wschodnich i Olgi Zahradnik (nazwisko panieńskie Zarzycka). Jako czternastoletni uczeń lwowskiego III Gimnazjum im. Stefana Batorego, brał udział w obronie Lwowa (w 1918), za co został odznaczony Krzyżem Obrony Lwowa^[1].

Wcześnie rozpoczął działalność literacką. Około siedemset wierszy i artykułów opublikował w dzienniku Stronnictwa Narodowo Demokratycznego – „Słowie Polskim”. Należał do założycieli Zespołu Stu. Wydanie książkowe jego poezji, zatytułowane Ludziom smutnym ukazało się w 1925. Wydano też jego broszurę o Makuszyńskim – W krzywym zwierciadle (1927) oraz dramat pt. Łątki lwowskie (1924), którego był współautorem. Jego wiersze ukazały się w wielu antologiach polskich i zagranicznych.

Książeczkę o nim wydał prof. Mieczysław Piszczykowski. Jego poezję opracował (wraz z obszerną bibliografią) Józef Giergielewicz.

Dwa lata przed śmiercią Jan Zahradnik spędził w sanatorium dla chorych na gruźlicę w Hołosku. Pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim obok Kaplicy Borkowskich przy bramie głównej.

Przypisy

Źródło;

• Mieczysław Piszczkowski: O Janie Zahradniku, Warszawa 1932
• Czachowki Kazimierz; O Janie Zahradniku, Wiadomości Literackie 1932,nr 41
• Wacław Gaberle, Jan Zahradnik (1904–1929)
• Jan Zahradnik: Lwowskie wiersze, wybór i opracowanie Karolina Grodziska, Wydawnictwo interLINE, Kraków 2016

Linki zewnętrzne

• Publikacje Jana Zahradnika w bibliotece Polona