Jan Zakrzewski (dziennikarz)
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Zawód, zajęcie | |
Odznaczenia | |
Jan Andrzej Zakrzewski (ur. 24 lutego 1920 w Skierniewicach, zm. 22 kwietnia 2007 w Warszawie) – polski dziennikarz, pisarz, tłumacz.
Życiorys
Absolwent wydziału administracji Akademii Nauk Politycznych w Warszawie (1949). Żołnierz kampanii wrześniowej 1939, uczestnik kampanii norweskiej 1940, oficer PSZ na Zachodzie. Członek Polskiej Misji Restytucyjnej w strefie brytyjskiej Niemiec 1945.
Współpracownik legendarnego tygodnika „Po prostu” 1950–1957, felietonista „Głosu Pracy”, redaktor w wydawnictwie „Czytelnik” 1952–1956. Dziennikarz Telewizji Polskiej od 1957, m.in. współtwórca i pierwszy kierownik redakcji teleturniejów oraz twórca i prezenter magazynu politycznego „Peryskop”. Korespondent Polskiego Radia i Telewizji Polskiej w Paryżu (1961–1967) oraz w Nowym Jorku (1972–1976).
Twórczość
Opowiadania i reportaże
- Francuzi i Francuzki (1973),
- Iberyjskie wędrówki (1973),
- Jak zostać prezydentem (1980),
- N. Y., N. Y. Nowy Jork (1980),
- Ameryka z pasją (1981),
- Zapiski korespondenta zagranicznego (1984),
- Kolumbowy świat (1987),
- Ameryka kanadyjska (1988),
- Wiza do Indii (1989).
Tłumaczenia
- Agatha Christie
- Zabójstwo Rogera Ackroyda,
- Tajemniczy przeciwnik,
- Ernest Hemingway
- 49 opowiadań,
- Niepokonany i inne opowiadania,
- Rzeka dwóch serc i inne opowiadania,
- Śniegi Kilimandżaro,
- John Steinbeck
- Tortilla Flat,
- Kasztanek. Perła,
- Norman Mailer
- Nadzy i martwi,
- Amerykańskie marzenie,
- William Faulkner
- Czerwone liście (opowiadania),
- Wielki las (opowiadania),
- Herman Wouk,
- Erskine Caldwell.
Laureat nagród dziennikarskich, m.in. „Złoty Mikrofon” (1971). Członek SDP, Stowarzyszenia Pisarzy Polskich i PEN Clubu.
Został odznaczony Krzyżem Walecznych oraz m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1975) i Złotym Krzyżem Zasługi (1973).
Jego żoną była aktorka Ewa Krasnodębska[1].
Pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 40-3-20)[2].
Przypisy
- ↑ Relacje biograficzne | Ewa Krasnodębska, relacjebiograficzne.pl [dostęp 2022-07-23] (pol.).
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: Adam Badowski, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [online] [dostęp 2020-03-07] .
Media użyte na tej stronie
Autor: Lukasz2, Licencja: CC0
Grób Adama Badowskiego i Jana Zakrzewskiego na Cmentarzu Powązkowskim
Baretka: Krzyż Walecznych (1941).